light | erizou

6

"Herşeyi hatırlıyorum Takatou, en ince ayrıntısına kadar."

Eve gelene kadar bunu düşünüp durdum. Herşeyi hatırlıyordu.

Ne yapacağımı bilmiyordum. Nasıl davranmam gerektiğini, ne hissetmem gerektiğini. Belkide akışına bırakmalıydım, ama onu bir türlü aklımdan çıkaramıyordum.

Odamda tüm bu olanları düşünürken telefonum çaldı. Arayan Reika'ydı. Kavganın detaylarını o an anlatamamıştım, muhtemelen öğrenmek için arıyordu:

"Alo,Erika? Direkt konuya gir kızım, 2 saattir yerimde çatlıyorum öğrenmek için!"

"İnsan ilk halimi hatrımı sorar Reika, bu ne hız."

Dememin ardından gülmeye başladık. Konuşmasından öğrenmek için can attığı belliydi:

"Halini hatrını gördük işte turp gibisin. Kavga okulun önünde oldu,herkes kavgayı merak ediyor. Eh bende merak etmeyeyim mi? Üstelik 1. kişi ağzından dinleyeceğim."

Demesiyle tekrar gülerek, olanları anlatmaya başladım. Ben olayı anlatırken, o benden daha çok öfkeleniyor gibiydi:

"Ne hakla sana dokunabiliyor o it ya? Avazın çıktığı kadar bağırsaydın da rezil olsaydı herkese şerefsiz."

"Anlık birşeydi işte. Okulda ilk günüm sessiz sakin bitsin istemiştim. Olayın böyle büyük bir kavgaya varacağını nerden bilebilirdim?"

"Harbiden Ouzou neydi öyle ya. Çocuk yıktı geçti resmen. Helal olsun yapmak istediğimi yapmış."

Yüzünde o muzip gülümsemesinin belirdiğini tahmin ederken, konuşmaya devam etti:

"Ouzou'nun kavgalarına defalarca kez şahit oldum. Ancak daha önce rastgele bir kız için böyle büyük bir kavgaya girdiğini duymadım. Hele ki okulun önünde, ceza alabilirdi. Belkide Ouzou için sıradan biri değilsindir ha?"

O telefonda sırıtırken, ben ne diyeceğimi bilemeyip donup kalmıştım. Kendimi toparlayıp:

"Saçmalama Reika! O an gerçekten zor bir durumdaydım ve beni o pisliğin elinden kurtardı. Kim olsa bunu yapardı."

Diyerek onu geçiştirdim. Ama o magazin programlarındaki kadınlar gibi kurcalamaya devam ediyordu:

"Kim olsa bunu yapardı zaten, ama yumruk yumruğa kavga ederek değil. Akira'yı basit bir şekilde yanından uzaklaştırabilirdi, ama o kavgayı seçti."

Reika zeki bir kızdı, kandırmak imkansız gibiydi. Ama yinede ona o gece tanıştığımızı söyleyemezdim:

"Sinirli bir anına denk gelmiştir,hıncını ondan çıkarmıştır. Nerden bileyim ben? Ahiretlik sorular soruyorsun sende."

Sonunda başka konulardan konuşarak sohbetimize devam etmiştik.

*Ertesi Gün*

Ayakkabılarımı giyip okula doğru yola koyulmamla, sert rüzgarın yüzüme çarpması bir oldu. Dün hava günlük güneşlikti oysaki?

Yürürken hava rüzgarlı olduğundan lacivert eteğimi tutmakla savaş veriyordum. Sonbahara girdiğimizden, hava bir açılıp bir kapanıyordu.

Rahatsız bir şekilde yolda ilerlerken, yanıma birinin gelmesiyle irkildim. Şaşırarak, yanımda gayet rahat bir tavırla yürüyen şahısa baktım:

"Korkuttun Ouzou, neden sessiz sessiz geliyorsun? Hem senin burada ne işin var?"

Boyu uzundu, çenesine geliyordum. İlerlerken kırmızılarını bana çevirip, yüzündeki alaycı ifadeyle konuşmaya başladı: