light | erizou

8

☆Hikayeye geçmeden önce, yorumlarınızın ve fikirlerinizin benim için önemli olduğunu söylemek istedim. Yorumlarınız beni yeni bölüm yazmaya daha çok isteklendiriyor💗. Hepinizi kocaman öpüyorum huçii💋💃☆

Keskin kırmızı gözlerini görmemle, tuttuğum nefesimi bıraktım.

"Hala eve gitmedin mi?"

Arabanın camından hafif çatılmış kaşlarıyla bir cevap beklerken, bana bakıyordu:

"Hayır, otobüsü bekliyorum."

Gözleriyle beni süzdükten sonra cevap verdi:

"Evine bırakabilirim, şuan pek iyi görünmüyorsun."

"Sorun değil, birazdan gelir zaten."

Söylediklerime ifadesiz bir şekilde baktı, ardından önüne dönüp iç çektikten sonra tekrar bana döndü:

"Hava fazla soğuk Takatou. Senin için iyi olmaz, inat etme bin şu arabaya."

Sanırım fazla seçeneğim yoktu. Elimdeki kitabı başımın üstüne koyup, arabaya doğru ilerlemeye başladım. Duvarın altından çıktığım an, bir kova su üzerimden boşalıyormuş gibi hissettim.

Arabaya ilerlerken, Ouzou yanındaki koltuğa uzanıp kapıyı benim için açmıştı. Binmemle sonunda dışarıdaki kasvetli havadan kurtulmuştum. Ouzou vakit kaybetmeden arabayı çalıştırıp sürmeye başladı.

Arabanın içi klimalardan dolayı sıcaktı. Gerçekten rahatlamıştım:

"Teşekkür ederim, Ouzou. Dışarıdaki soğuğa daha ne kadar dayanabilirdim emin değilim."

Söylediklerimle dudağının bir kenarı yukarıya kıvrıldı:

"Önemli değil, bir kızı bu halde dışarıda bırakacak değilim."

Demesiyle bakışlarımı üstüme çevirdiğimde, sırılsıklam kıyafetlerime baktım. Beyaz gömleğimin içine giydiğim siyah sütyen tamamıyla belli oluyordu, kahretsin!

Üzerime yapışan gömleği elimle çektim, hala belli olsada eskisinden iyi durumdaydı. Konuşmaya başlayacakken:

"Yaptığın çok büyü-"

Hapşırmamla sözlerim yarıda kalırken, Ouzou gözlerini yoldan ayırıp bana baktı. Kaşları çatılmıştı:

"İyi misin? Üşüdüysen klimanın sıcaklığını yükseltebilirim, çekinmene gerek yok."

Başımı "iyiyim" anlamında sallasamda, klimanın sıcaklığını biraz daha yükseltti. Şikayetçi olduğum söylenemez.

Evimin adresini söyledikten sonra, camdan dışarıya bakarken bugün yaşananlar kafamı kurcalıyordu. Toparlayıp konuşmaya başladım:

"Bana neden hem soğuk, hem sıcak davranıyorsun anlamıyorum."

Bakışlarını yoldan çekip, keskin gözleriyle bana baktı. Dediklerime anlam veremeyen bir yüz ifadesiyle tekrar yola dönünce, sözlerime devam ettim:

"Önceki gün, bana herşeyi hatırladığını söylüyorsun. Bugün ise beni tanımıyormuş gibi davranıyorsun, hiçbir şey olmamış gibi. Şimdi ise arabanla beni eve bırakıyorsun."

Konuşmamın ardından gerildiğini farkettim, direksiyonu daha sıkı tutuyordu. İtiraf etmem gerekirse, elleri nefes kesici derecede mükemmeldi.

"Gerçekten anlamadın mı Takatou?"

Beklediğim cevap bu değildi, şaşırmıştım. Ne demek istediğini sorgularken, o sözüne devam etti:

"Senden sadece işime geldiğinde faydalandığımı mı düşünüyorsun? Ben o heriflerden değilim Takatou. Sana da okulda herkese davrandığım gibi davranıyorum, o gece yaşadıklarımızdan dolayı utanıp, rahatsız olmanı istemiyorum."