"ZOR BİR HAYAT"

24 10 100
                                    

Bir süre geçmişti hala hiç bir şey söylememiştim arada duruyor tekrar ağlıyordum  evranin göğsünden kafamı kaldırdım gözlerimi siliyordum .

"Anlatabilecek misin?"

"Sanmıyorum beni eve götürür müsün?"

Evran kafasını salladı sonrada yola koyuldu gözlerim kıpkırmızı olmuştu ağlamaktan eve varmıştık içeriye girdiğimde herkes vardı eve
gelmişlerdi. Gözler yine bana döndü hiç birine bakmayarak odama çıktım kimseyi görmek kimseyle konuşmak istemiyordum.

Evran'dan.

İçeriye girdik Alya kimseye bakmadan odasına gitti hızlıca.
Necla beni kolumdan çekti ve koltuğa oturtturdu.

"Evran noldu anlat çabuk"

"Bilmiyorum banada bir şey söylemedi "

Mert "nasıl yani bu kadar saatir napıyordunuz"

"O ağlıyordu bende onu sakinleştirmeye çalışıyordum"

Sinan sudeye baktı "sen bir şey biliyor musun ?"

Sude, zehra ve esleme baktı sanki bir şeyler biliyorlardı da anlatamıyorlardi.

Tuna "abi biliyorsunuz birşey anlatın hadi "

Zehra oflayarak başladı konuşmaya.

"O adam yani Cüneyt amca alyanin babası oluyor . Babası annesiyle ve kendisiyle hiç iyi gecinmezdi annesine hep şiddet uygulardi Alya korumaya çalışırdı ama nafile sonuçta  küçüktü elinden bir şey gelmiyordu."

Sude "hatırlıyorum bir ara evlerine polis gelmişti annesini hastaneye kaldırmışlardi babasını da tutukladılar alyayi o gün pencereden görmüştüm kapıda duruyordu aglamiyordu ve tepkisizdi olanlar psikolojisini etkilemiştir derdi annem. "

Eslem "Alya ile o zamanlardada çok yakın arkadaştık bize anlatırdı hep  sorardı , acaba babam beni niye sevmiyor niye  benimle ilgilenmiyor  yoksa iyi bir baba olmak ne demek bilmiyor mu? Diyordu ."

Zehra "ve evet o gün geldi çattı tam 16 yıl önce babası bir iş buldum orda çalışmaya başlayacağım yakında döneceğim dedi."

Eslem "gittiği gibi hiç gelmedi onu birdaha  hiç görmemiştik ."

Sude " Alya annesine ve kendisine yapılan eziyetlere rağmen babasını seviyordu gittiği günden beri umudunu hiç kesmedi ve beklemeye devam etti. "

Necla "ee annesine noldu "

"Öldürüldü " dedi Zehra.

"Kim öldürdü?"

Eslem "Hala bilinmiyor  Alya bunu babasının işi olduğundan şüphe ediyordu"

Sude "annesinin öldürüldüğü gece babasına karşı büyük kin besledi çok değişti artık yumuşak arkadaş canlısı tatlı Alya karsimizda değildi aksine sert herkesle mesafesini koruyan asil bir kız olmuştu ve öylece büyüdü "

"Çok zor zamanlar geçirmiş üzüldüm " dedi Osman .

Herkes suskundu , üzgündü...

Necla " ah canım benim bunları yaşamayı hiç haketmedi"dedi gözleri dolmuş bir şekilde .

"Zor bir hayati varmış " dedi Sinan

Alya için gittikçe daha çok endiseleniyordum .

"Bir yukarıya mi baksak ?"

Tunanin bencede bakalım demesiyle hepimiz ayaklandik ve odaya çıktık kapıyı tiklattim tam içeri girecektim ki kapı açılmıyordu kilitlemisti...

Osman " güzel kızım benim  aç  kapıyı hadi  açta  konuşalım"

Necla " evet hem konuşmadan olmaz ki aç kapıyı hadi."

Bir süre ses duyulmadı tekrar kapıyı tıkladım .

"Konuşmak istemiyorum kimseyle beni yalnız bırakır misiniz?"

Sinan çok zorlamayalim dedi bende sıkmak istemiyordum onu ondan dolayı aşağıya inmiştik.

Alya kapıyı kilitledigi icin haliyle kizlarda uyuyacak yer bulamiyordu .

"Tamam siz yukarda bizim odada yatın biz salonda kalırız" dedi mert .

Öyle anlastik salona geçtik ve herkes yastığını yorganı yerleştirdi herkes uyumaya çalışıyordu ama kimsede uyku yoktu bugünki olanlari atlatamiyorduk.

AMARİS Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin