Uyandığımda sabah olmuştu ve Afzil yoktu.Aileme hiçbir şey belli etmeyecektim.Böylece intikam almam daha kolay olur.
Salonda
-Günaydın balım.
-Günaydın anne.
-Hayrola pek iyi gözükmüyorsun.
-İyiyim anne hiçbir şey yok.
-Hadi o zaman babanı da çağır kahvaltı edelim daha köye gideceğiz.
Arsız gibi sırıtması içimi burkuyordu.Kim öz evladına kıyabilirdi ki.
Kahvaltıdan sonra
-HADI SUNAY HADI ASLI AĞAÇ OLDUM BURADA!
-Geldik geldik.
-Balım hadi arabaya geç.
-Tamam.
Yolculuk başlamıştı.Buradan köye yaklaşık iki saat vardı.Yani bu beladan kurtulmam için ama ne yapacağımı bilmiyordum.
Babam benzinlikte durdu.
-Hadi bakalım biraz mola verelim.Bir ihtiyacınız varsa giderin.
Aslında çıkmak istemiyordum ama dışarıda Afzili görünce hızlıca yanına gittim.
-Ne yapacağız.
-Sana da günaydın güzelim.Dün gece iyi uyudun mu?
-Boş laf yapma ne yapacağımızı söyle.
Bu lafa sinir olmuştu ama belli etmemeye çalışıyordu.
-Güzelim sen şimdi hiçbir şey yokmuş gibi köye gideceksin ama orada bana mumlar ve mürekkep lazım.
-Hallederim.
-Tamamdır güzelim iyi yolculuklar.
Yanağıma bir öpücük kondurdu ve ortadan kayboldu.
Etrafa bizi gören oldu mu diye baktıktan sonra arabaya geri döndüm ve yolculuğumuza devam ettik.
Köyde
-Hoşgelmişsin guzumm.
-Hoşbuldum babanne.
-Hadi ayakta beklemeyin yavrum içeri geçin.
Saat akşam 8 e geliyordu ama afzil hala yoktu.Sanki böyle düşünmemi bekliyormuş gibi bir anda arkamda belirdi ve sarıldı.Belimi iyice kavradı ve boynuma öpücükler bırakmaya başladı.
-BIRAK NE YAPIYORSUN!
-Sadece biraz özlem gideriyorum.
-Neyse ne bırak beni.
Böyle dememle yatağa yanıma oturdu.
-İstediklerimi getirdin mi?
-Evet al.
Bu sırada annem beni yanına çağırdı.Neden olduğu belliydi.Içimi bir korku sardı.Afzil de bunu fark etmiş olacak ki sımsıkı sarıldı.Biraz da olsa rahatlamıştım.Ayağa kalktım ve annemin yanına doğru ilerledim.
Salonda
-IYIKI DOGDUN ASLI IYIKI DOGDUN ASLI!
Hepsi bir ağızdan doğum günümü kutluyordu.Ben ise ya başaramazsam diye kendimi korkutuyordum.
Pasta kesildi içecekler bardaklara koyuldu ve etrafta çok fazla gereksiz gürültü vardı.
Tam bu sırada ışıklar kesildi.Babam bodruma şalterlere bakmak için aşağı gitti.Bende masada duran bıçağı aldım ve beklemeye başladım.
Bu sırada babannemden bir acı feryadı geldi.Annem ise korku dolu gözlerle bir bana bir de babanneme bakıyordu.
Bıçağı anneme doğru tuttum.
-Aslı saçmalama bırak şu bıçağı.
-Nedenmiş kendi hayatımdan olayım diye mi sizin kadar aşağılık insanlar görmedim yazıklar olsun.
-Kızım ne diyorsun dediklerini hak edecek ne yaptık?
-Bir de masuma yatıyor ya.
Bir anda gözlerim karardı ve annemin midesine bıçağı geçirdim.Kanlar içinde yerde yatıyordu.Arkamda birini hissettim döndüğümde Afzil oradaydı.
Yine ellerini belime dolamış öpüp kokluyordu.
-Aferim bir tanem sonunda evlenmememizin son engelini de kökten ortadan kaldırdık.
BIR DAKIKA NEE?
BU BÖLÜMLÜK BU KADAR💅🏻
SEVILIYORSUNUZZZ.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşık Cinim
Paranormal-Ağlama güzelim geçti onların hepsine günlerini göstereceğiz. İlk hikayem olacak umarım sevilir.
