9.bölüm/ gidelim

148 7 2
                                    


Alex'ın ağızından

Ayla'nın evine varır varmaz arabadan hızla fırladım ve kapıya doğru koştum. Kapı açıktı.

İçeri adım atar atmaz odalara göz gezdirmeye başladım, bir yandan da Ayla'ya sesleniyordum.

Üst kata çıkarken, birinin sessizce ağladığını duydum. Sesin geldiği yöne doğru hızla ilerledim.

Kapının önüne gelince, burasının banyo olduğunu tahmin ettim. Derin bir nefes alıp kapıyı yavaşça tıklattım. "Ayla" dedim. "Ben geldim. Lütfen kapıyı aç, güzelim. Beni korkutma, buradayım. Ayla, aç kapıyı, yaşlı bunak geldi" diye peş peşe sıraladım

Son söylediğim şeyden sonra, kapının açıldığını duydum. İçeri girer girmez bana sımsıkı sarılan kollarla karşılaştım.

Ayla'nın kolları bana sarıldığı anda, içimdeki tüm endişe ve korku eriyip gitti. Onun titreyen vücudunu hissediyordum, kalbi sanki benimkine karışmıştı. "Buradayım" diye fısıldadım, "Her şey yoluna girecek, ben yanındayım."

Ayla'nın gözyaşları omzuna akarken, onun ne kadar korkmuş hissettiğini anladım. Bir süre sessizce sarıldık. Sonra Ayla, derin bir nefes alarak başını kaldırdı ve gözlerimin içine baktı.
Gözlerinde hala korkunun izleri vardı ama benimle birlikte olduğunu bilmek ona bir nebze de olsa güç vermişti.

"Özür dilerim" dedi titreyen bir sesle, "Seni korkutmak istemedim."

"Ayla," dedim nazikçe, "Özür dilemek zorunda değilsin. Bu yaşadıkların kolay şeyler değil. Ama biz birlikteyiz, tamam mı? Senin yanındayım, hiçbir şey seni benden alamaz."

Ayla, başını tekrar omzuma yasladı. Onun gücü olmaya, onu korumaya kararlıydım. Onu bu karanlık düşüncelerden çekip çıkaracaktım.

"Burası senin için tehlikeli," dedim yavaşça "Bir süreliğine başka bir yere gitsek?"

Ayla bir an durakladı, sonra gözlerime baktı. "Nereye gideceğiz ki?" Diye sordu. Sesinde biraz merak, birazda endişe vardı.

"Önemli olam nereye gittiğimiz değil, senin güvende olman." Diye cevapladım "Ama dilersen, Denize yakın, sakın bir yer. Sadece sen, ben."

Ayla'nın yüzünde hafif bir gülümseme belirdi. "Gerçekten mi?" Dedi fısıltıyla "Peki ne kadar kalacağız?"

"Gerçekten." Dedim onu taklit ederek. "Sen ne kadar kalmak istersen o kadar kalırız."

Ayla derin bir nefes alarak kafasını salladı.
O an, birbirimize daha sıkı sarıldık. Gelecek belirsizdi ama ikimiz de biliyorduk ki, birlikte olduğumuz sürece her şeyin üstesinden gelebilirdik.

Bölüm sonu

Umarım beğenirsiniz bide rica ediyorum sadece okumayın ayni zamanda yorumda yazan

Bölüm fotosu:

Bölüm fotosu:

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mafyamda Mafyam ~Texting Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin