The next morning ay humupa naman agad ang bagyo at inihatid nyako pauwi and luckyly ay hindi na siya nanaginip ulit after we both fell asleep pakatapos ng mahabang kwentuhan well that's just my thought dahil maayos ang naging tulog ko at even me ay hindi dinalaw ng mga panaginip na usually nagbabother sa tulog ko.
"thank you sa paghatid" pasasalamat ko pagkababa ng kotse niya dahil nandito na din ako sa gate ng bahay
he smile before answering "its my responsibility to drive you home since I'm the one who ask you out yesterday and beside I should be the one thanking you for waking me up and being with me last night"
"ano kaba, wala yun tsaka syempre ako lang yung kasama mo alangan naman pabayaan lang kita sa ganung estado"
"but still, thank you"
ngumiti nalang ako at tumango saka nagpaalam. pumasok na din siya sa kotse niya at minaniobra eto paalis saka naman ako dali daling pumasok sa loob dahil bigla kong naalala si Jeje.
"Jeje! Jeje!" tawag ko agad pagkapasok ng bahay but no one answer kaya dumeretso ako sa kwarto niya to check but no one's inside pagkabukas ko. Tanging mga putik lang ang nandoon ngunit wala si Jeje at kahit ang kama niya ay parang hindi man lang nagalaw and that's make me worried dahil hindi ko siya makontak dahil wala etong phone at ayaw netong magkaroon kahit anong insists ko kaya hindi ko nalang siya kailanman ulit pinilit and now i regretted it dahil wala akong mapagkontakan sa kanya sa ganitong sitwasyon
patuloy ako sa paghahanap sa buong bahay at kahit sa labas but then when i got inside again she suddenly appear infront of me that I almost lost my balance
"what the hell!" halos parang gustong lumabas sa dibdib ko ang puso ko sa sobrang pagkagulat
a small smile only appear in her lips na para bang wala siyang ginulat na tao
"hey! I already told you countless times already na wag na wag kang sisipot bigla!thank god I dont have a heart disease dahil baka matagal na akong namaalam sa ginagawa mong yan!"
she just give me another smile na para bang nasosorry siya. pumasok na ako sa loob habang nakasunod naman siya " saan kaba nanggaling? kanina pa kita hinahanap, nalibot kona din ang buong kabahayan"
"diyan lang ate sa kaibigan ko, doon na din ako nakitulog kagabi" nawala naman ang pagaalalang nararamdaman ko dahil ligtas siya
"mabuti naman kong ganun. Kailangan talaga mabilhan na kita ng phone dahil hindi kita nakukontak lalo na sa ganitong sitwasyon na wala ka dito sa bahay kapag darating ako" lintanya ko
hindi naman siya kumibo at nanatili lang nakaupo sa sala kaya wala akong nagawa kundi papuntahin nalang siya sa kanya kwarto niya at sumunod na din ako para makapagbihis dahil kahapon pa ang suot kong damit.
after I clean myself ay kinuha ko ang phone para tawagan ang mga magulang dahil nauna kona ng tinawagan si Sam kanina. isang tunog palang ng tawag ay sinagot na eto agad
"hello anak?kumusta?nakauwi kana ba?" sunod sunod na tanong agad ang bumungad sakin
"hey mom, calm down. Im fine and yes, nakauwi na po ako" my mother sigh in relief
"mabuti naman. alalang alala kami ng daddy mo kagabi pa dahil alam naming magisa ka and thankfully humupa naman agad ang bagyo" I smile. mabuti nalang talaga at humupa na ang masamang panahon although may kunting ulan padin at hangi pero hindi na kagaya kagabi
we talk for a few minutes before hanging up dahil kailangan ko pang magupdate sa ospital and thank god wala namang naging problema. After that ay ipinahinga ko nalang ang sarili dahil na din sa mga talukap kong pumipikit na maybe because konti lang ang naitulog ko. I let myself be swallow by the darkness.
___________________
Few days had passed at naging busy ako sa trabaho at ilang araw na din simula ng makita at makausap ko si Louez pero hindi yun sumagi sa isip ko dahil na din sa dami ng pasyenteng nagpapakunsulta but then my busy days got bothered ng makareceive ako ng tawag
"Dr. Jayme Vasquez speaking"
"hey..." i know that voice!
"Louez?" i heard him chuckle
"you got that right" omg! ngayon ko lang napagtantong ngayon ko nalang ulit narinig ang boses niya. i miss his voice for god sake!
"kumusta?ilang araw na din pala ang nakalipas" alam kong halata sa boses ko ang pagkaexcited but i cant help it
"Im good, how about you?"
"eto sobrang busy. bakit ka nga pala napatawag?" i heard him sigh a bit
"about our last talk?" napaisip muna ako kong ano ba ang tinutukoy niya then I remember what happen that night
"yes, what about it? do you want to consult now?'
"yes, I think I really need it now" saka siya bumuntong hininga
"kailangan mona talagang magpakonsulta para hindi na yan mas lumala pa"
nagusap kami saglit ng mga dapat niyang gawin " but can i suggest?"
"Oo naman, ano ba yun?"
"Is it alright if we do the sessions here in my condo?" napaisip ako sa sinabi niya, maybe he wants to be comfortable kaya sumang-ayon naman agad ako dahil nadin bilang doctor niya I want my patient to be comfortable in every session
"Oo naman, walang problema kong saan ka komportable" sagot ko ng may ngiti sa labi
"thank you...." hindi na nagtagal pa ang paguusap namin after niya sabihin kong kailan kami magsisimula saka na din ako nagpatuloy sa aking trabaho na naantala sa tawag niya at hindi ko tuloy mapigilan na ngumiti hanggang uwian.
ang lakas talaga ng impact niya sakin na kahit boses niya lang ay ibang level na ang sayang nararamdaman ko. delikado to dahil unang una ay hindi kopa siya gaanong kakilala kaya alam kong nanganganib hindi lang ang puso ko kundi pati na rin ang katawan ko sa pagsisimula ng session namin and im just hoping na sana makaya ko pang pigilan etong nararamdaman ko dahil alam kong nakakatakot mag take risk specially sa walang kasiguraduhang bagay.
pero saka kona siguro iisipin ang lahat ng yan kapag nasa sitwasyon na ako, sa ngayon eenjoy ko muna ang sarili ko sa sayang nararamdaman dahil alam kong lahat ay may hangganan.
_______________
YOU ARE READING
Conscious mind within me
De TodoA story of mind collided and both looking for cure and unexpectedly found each other
