MY HUSBAND IS MY COLD MAFIA BEST FRIEND

Chapter 5

Kiro POV

Masayang hinabol ng batang babae ang bola ng may papalapit na Truck. Nanlaki ang mata ko nang sa isang iglap ay si Mommy na ang nakabulagta sa harapan ko.

Tears immidiately fall into my cheeks. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko lalo na nung makitang nakamulat ito sa akin habang patuloy sa pagragsa ang dug0 nito sa ulo.

" Mommy wake up!" kinakabahan ako ng hindi ito sumagot. Nanatiling nakamulat ang mga mata nito.

" K-kiro, " humihikbing ani ng batang babae na may dalang bola. 

Galit ko siyang nilingon. " N-no, this can't be. Mommy wake up please. Dont leave me!"

" Kiro, yung kotse ang bumangga!"

" I know! At kung hindi dahil sa iyo hindi mangyayari ito kay mommy!" 

Sa libing namulat ako sa galit na mundo. I was like a crazy little boy waiting for my mom to wake up until it night. Ni wala nga akong naalala na inilibing na si Mommy kaninang umaga.

" Kiro! Laro tayo, alam mo ang sad mo na. Halika na! Turuan na kitang mag basket ball, ang matatalo pipingutin!" 

Marahan akong napabaling sa gate. I saw a little girl waving and smiling sa labas ng gate habang pinapatalbog nito ang bola. Its been days since I didn't play with her.

I just don't like it.

" Laro na tayo!"

" Umalis kana," malamig kong saad pagkabukas ng gate. Napakurap siya sa sinabi ko.

" Alis? Di pa nga tayo nag lalaro. Isa pa, ilang araw ka nang nakakulong sa kwarto mo sabi ni Lolo Sebastian kaya dinalaw na kita. Namimiss na kitang kalaro Kiro! Ano Tara na-"

" Ayaw kong makipaglaro sa pumatay sa mommy ko."

Marahan siyang napayuko sa sinabi ko.

" Kiro yung lalaking naka kotse ang bumangga."

" Finalyn, shut the fuck up will you?!" I shout him. Nagulat ito sa sinabi ko kasabay ng pamamasa ng mga mata niya.

" My friends are right, malas ka talaga."

Sumikdol ang sakit sa mga mata nito marahan nitong naibagsak ang kanyang bola. 

" K-kaibigan kita pero wala naman akong sinabi na malas ako Kiro." pilit itong ngumiti. " Isa pa, hindi naman ako ang bumangga."

" Kung di dahil sayo hindi mamatay si Mommy!"

My mind was blanked when I saw her crying Infront of me. 

" Stop it! Because of you my mom was d!ed!"

" K-kiro, h-hindi iyan totoo! Hindi ko alam na ililigtas niya ako!" kumapit siya sa braso ko na agad ko namang tinabig.

Kasalanan niya yun! Siya sana ang namatay at hindi si Mommy!

" K-kiro, please." nanginig ang boses nito ng tinabig ko agad ang kamay niyang muli na humawak sa mga braso ko.

" Sana ikaw nalang ang nam@tay!" dumantay ang emosyon nito sa mga mata bago marahang napabitaw sa akin. " From now on, Don't you dare to touch me! Don't you ever play with me. From now on, your not my best friend anymore."

------------------------------------------------

" Kiro!"

" Mommy, don't..."

" K-kiro!"

Agad akong napabangon. Habol hininga akong nakagising. What a night mare. Hinilot ko ang sentido ko. Pain filled my chest when I remember that again.