Serendipity (College Series 1)

Chapter 19

The graduation.

Kahapon ako nakalabas ng hospital and I immediately pamper myself before this day come. Bago ako dumating sa school ay nagpa ayos ako ng buhok with my hairstylist and it's so beautiful. It turns out good.

Nasa labas ako ngayon sa convention and I'm so nervous. Buti nalang at nakasabay ko si Celestia. She seems fine, but I know deep inside her, she's sad yet grateful. Ang ganda ng attire niya na natakpan ng graduation uniform. It was a dress from LV.

Sa lahat ng swerte ay si Celestia na iyon. Siya ba naman ay napapansin nang mga big modeling company para kunin siyang model. Even the LV owner. Pero dahil sa ibang bansa pa iyong mga rampa mangyari ay hindi itinuloy ni Celestia iyon kasi raw maiiwan niya kami and she don't want to have another friends than us.

"Just chill kaya" magpatahan niya sakin. Kanina ay kinakabahan ako pero ngayon ay napipikona ko. Kasama ko pala si conyo girl.

"Celestia Vega, Don't. Mind. Me" mariin kung sabi. She laugh at my statement but grab my arms. Sabay kaming pumasok sa loob. Out of nowhere, I feel embarrassed, why? All he students and professors are watching ug even the guest and guardian. Naiilang akong ngumiti. Our friends welcome us with a smiley faces.

"Lishh, bakit mo kasama tung bruha natu?" Biro ni Anyrah kay Celestia. Celestia face got attitude.

"Are you buntis buntis ba? Nagkaka mood swing sa sakin? Please don't. I don't want to be a ninang pa" natigilan naman si Anyrah sa sinabi niya.

Bago pa man sila magsuguran ay napigilan na sila ni Lucas. Hinalikan niya naman ako sa pisngi at si Celestia. Most of the students giggle.

Na ano sila?

"You're so beautiful right now" he say. I nodded. "You too"

"Hayyy, Buti pa si Lish, kinomplement mo, eh ako?" Reklamo ni Sierra sa kaniya.

Nagtawanan naman kaming lahat. "Well, you want my attention my honeybunch" pang-iinis ni Lucas.

Agad namang nandiri ang mukha ni Sierra. "Siguro kung hindi kita kababata ay inilibing na kitang buhay"

"Lish, nai-ready na namin ang upuan mo, you will sit beside us" Cailie uttered. Tumango naman ako at umupo sa sinasabi nilang upuan ko. Inilagay ko ang gamit ko sa table. It was a table for a group. It was a circle table. Sumunod naman sila sakin.

Napansin kung wala si Yecenia kaya nagtanong ako. "Where yece?"

"Ayun, Wala parin. Sumunod naman daw siya" Adrienne replied.

Hindi nagtagal ay dumating rin si Yecenia na hindi pa suot ang graduation uniform.

"Help me hurry, parating na Yung professor ko at baka pagalitan ako" she was all set except to her graduation suit.

Agad namang tumulong si Lucas at pinasuot iyon sa kaniya. Ang naitulong lang ni Yecenia ay iangat ang dalawang kamay. Si Lucas na ang nagpasuot sa kaniya. Tumili na naman ang mga estudyante. Ano bang problema nila? Hindi na iyon pinansin ng mga kaibigan ko na sanay na siguro.

Huling isinuot ni Lucas sa kaniya ay ang hat. She smiled at him.

"Thank you"

Me and Yecenia are in a good terms simula nung mangyari iyon. It's just misunderstanding.

"Why did you arrive late?" Tanong ni Cailie sa kaniya.

Hingal naman siyang sumagot. "Basta!"

Nabigla kami sa asta niya. Mukhang may itinatago. Napailing nalang kami habang nakangiti.