Verliefd Op Je Stalker

1:04

"Waarom zei je nee?" Vraagt Kylie een beetje geïrriteerd. "Jona is onze vriend, die laten we niet in de steek" zeg ik en schop de voetbal naar Kylie. "Weet ik, maar dit was onze kans om echt vrienden met ze worden en niet bekende" zegt Kylie met een zucht en schopt de bal weer terug naar mij. "We hebben nog de hele zomervakantie, nog drie maanden!" "Ja i know, maar jij gaat binnenkort op vakantie, misschien zie je ze dan nooit meer" zegt Kylie overdreven. "Ze zijn boven de 20, we horen niet met hun om te gaan, ze zijn slecht" Kylie kijkt mij aan. "Nou en?! Hun begonnen tegen ons te praten" ik schop de bal naar Kylie. "Dat domme blondje verpest alles" zeg ik.

"Hey Meiden, waarom zo boos?" Vraagt Jonathan. "Omdat jij er bent" zegt Kylie geïrriteerd. "Ik kan ook weer gaan hoor" zegt Jonathan geïrriteerd. "Nou ga dan, dan kunnen we naar de jongens toe!" Zegt Kylie boos. Jonathan draait zich om en loopt weg.

Na een tijdje rijdt Pascal langs met zijn vriendin. "Hij brengt haar vast thuis" Zegt Kylie blij. "Dat is te vroeg, Pascal keek boos en ik hoorde wat geschreeuw net" zeg ik en sta op.

Na een tijdje word ik gebeld: Mijn moeder. "Hoi mam... Ja ik kom straks naar huis... Tot straks" zeg ik en hang op. "Ik moet naar huis" zeg ik. "Zullen we langs Joao lopen, kijken of het goed gaat?" Vraagt Kylie. "Ja" zeg ik kort en we lopen naar het pleintje. Hij kijkt op, zijn ogen zijn rood. Hij wil iets zeggen, maar hij doet het niet. Mijn buik voelt als een knoop, het doet pijn om hem zo te zien, ook al ken ik hem niet eens.

Als ik thuis ben, voel ik mij slecht. "Ik ga naar boven" zeg ik tegen mijn ouders. Ik ren de trap op. Het bordje voor mijn deur draai ik op niet storen en doe mijn deur op slot. Ik doe wat warmere kleding aan en klim dan mijn raam uit.

"Hii" zeg ik als ik bij het pleintje aankom. Hij kijkt op en kijk verward. "Wat doe jij hier?" Vraagt hij. "Het voelde slecht om je zo te zien en niks te kunnen doen, dus ik dacht ik sneak mijn huis uit" leg ik uit. Een glimlach komt op zijn gezicht en klopt op het bankje als teken dat ik naast hem moet zitten. "Pascal had een beetje persoonlijke dingen gezegd enzo, dus daarom keek ik zo" zegt hij met een schorre stem. "Oh, sorry dat het gebeurd is" zeg ik en kijk naar mijn handen die op mijn schoot rusten. "Hey, jij kan er niks aandoen" zegt hij en legt zijn hand op mijn handen. Ik voel mijn wangen warm worden. "Maar ik breng je naar huis, het is niet veilig buiten in onze stad" zegt hij en staat op. Ik knik en sta ook op. "Dankje" zeg ik en we beginnen te lopen.

"Nou hier woon ik" zeg ik en stop met lopen. "Nou doei" zegt Joao en wil me een boks geven. Inplaats van een boks geef ik hem een knuffel. "Dankje, hopelijk voel je je beter" zeg ik en laat dan los. "Geen dank, elke keer als ik je zie voel ik me beter" zegt hij en glimlacht, net zoals mij. "Ik moet gaan" zeg ik en loop dan mijn voortuin in. "Doei" zegt Joao en loopt dan weg. Ik klik mijn kamer in en ga dan meteen in bed liggen.