Verliefd Op Je Stalker

~einde~

Pov. Kylie

Als het één uur is lopen we Sarina's kamer in en we treffen haar aan met haar ogen open. "Sarina!" Zeg ik blij en knuffel haar bijna dood. "Kylie, de kamer begint te draaien" grapt Sarina met een glimlach. Ik laat los en zeg sorry. "Hey" zegt Joao en geeft Sarina een knuffel. Joao doet al sinds dat we hier zijn raar en heeft de hele tijd een brief in zijn handen.

"Wat is er eigenlijk gebeurt?" Vraagt Sarina en kijkt ons vaag aan. "Jorik, dat is er gebeurt. Hij heeft je keel doorgesneden, maar hij heeft gelukkig je slagader gemist" vertelt Joao Sarina met een glimlach.

De dokter komt binnen lopen en kijkt blij. "Ah mevrouw Veul, wat fijn dat u wakker bent. Ik wilde vertellen dat uw ouders je straks komen ophalen, je mag vandaag naar huis" zegt de dokter blij. Het blije gezicht van Sarina trekt weg. "I-ik wil niet naar huis" zegt ze met tranen in haar ogen. "Ik wil naar Hardin" zegt Sarina daarna. Ik kijk Joao bezorgt aan. Zal ik het vertellen? "Wat is er?" Vraagt Sarina en kijkt naar mij en Joao. "Je broer is opgepakt" vertelt Joao kil. "W-wat?!" Zegt Sarina verward. "Waarom! Hij heeft niks gedaan" vertelt Sarina daarna en krijgt nog meer tranen in haar ogen. "Uw ouders komen over een uurtje" vertelt de dokter nog snel voordat hij de kamer uitloopt.

"Kylie, ik wil echt niet naar huis" zegt Sarina hoofdschuddend tegen mij. "Begrijp ik, maar het is niet anders" zeg ik en geef aai over haar hoofd. Opeens wordt Joao gebeld en hij neemt bezorgt op. "Ja is goed" zegt Joao alleen en hij hangt op. "I-ik moet naar de wc" zegt Joao. "Het komt goed meiden, ik hou van je Sarina" zegt Joao nog snel, geeft een kus op Sarina's lippen en legt de brief die hij de hele tijd al bij hem heeft op haar schoot. Dan loopt hij snel weg.

"Iedereen verlaat me" zegt Sarina na een lange stilte. "Ik blijf bij je" zeg ik, ik ga naast Sarina liggen en knuffel haar. Sarina heeft de brief sinds Joao weg is in haar handen, haar handen trillen. "Ik durf niet" zegt Sarina. "Moet ik voorlezen?" Vraag ik en ze knikt. Ik pak langzaam de brief uit haar handen. Ik haal de ring om de brief vandaan, ik pak Sarina's hand en doe de ring om haar vinger. Dan begin ik met het voorlezen van de brief.

"Lieve, leuke Sarina, je bent het eerste meisje wat mij zo speciaal heeft laten voelen. Hoe je lacht en hoe je de kleine dingetjes die je doet zo speciaal laat lijken. Ik hou van je, dat heb ik vaak gezegd, maar ik kan het niet genoeg tegen je zeggen. We hebben veel meegemaakt in een korte tijd en ik ben trots op je. Helaas moet ik je laten gaan" lees ik op en kijk naar Sarina die haar tranen over haar wangen laat stromen.

Dan ga ik verder. "Ik moet je laten gaan, omdat ik niet goed voor je ben en dat weet jezelf ook. Door mij heb je dit allemaal meegemaakt en dat spijt me. Ik hou van je en ik zal je nooit meer vergeten. Liefs je lieve Joao" lees ik als laatste op en vouw de brief dicht.

"Hij heeft me echt verlaten" zegt Sarina na een tijdje. "Misschien zit het anders" zeg ik en geef haar een kus op haar voorhoofd. "Dat ka-" probeert Sarina te zeggen alleen ze wordt onderbroken door haar pleegmoeder die binnen stormt. Ik ga van het bed af en Sarina schiet omhoog. "Sarina! Jij hebt huisarrest voor je hele leven! En komt nu met ons mee! En jij en Kylie mogen geen contact meer hebben!" Schreeuwt de moeder boos en ik knik. Ik geef snel de brief die Joao heeft gemaakt aan Sarina en ga dan weg. Als de pleegmoeder van Sarina boos is, moet je haar niet tegen spreken.

Pov. Sarina

Kylie loopt weg, begrijpelijk ik zou hetzelfde doen. "Waarom zou in naar jou luisteren, moeder" zeg ik boos. "Omdat ik je moeder ben!" Zegt ze boos. Ik kijk haar aan met een scheve blik. "Mijn broer zegt wat anders" zeg ik daarna. "Wat heeft Wesley gezegd?" Vraagt ze verward, ze is nogsteeds boos. "Wesley heeft niks gezegd, Hardin heeft wat gezegd" zeg ik confronterend. "Je gaat gewoon met ons mee, einde discussie" zegt ze alsof ik niks heb gezegd over dat ik haar kind niet ben.

Als ik thuis ben moet ik meteen naar mijn kamer. Ik heb gelukkig nog mijn telefoon. Ik ga naar mijn galerij en doe een foto van de groep en mij als achtergrond.

Pov. Kylie

Als ik naar huis rij gaan er allemaal gedachtes door mij heen. Ik ben Sarina kwijt, ik ben Pascal kwijt en ben ook nog Joao kwijt. Ik heb niemand meer.

Als ik thuis ben knuffelt mijn moeder mij meteen, Matè staat achter mijn moeder. "Ik heb alles verteld" zegt Matè. Ik breek en laat me vallen in mijn moeder armen. "Het spijt me, mam" zeg ik met moeite, omdat ik bijna geen adem heb door het huilen. Mijn moeder zegt niks en wrijft over mijn rug. "Het komt allemaal goed" zegt mijn moeder met haar fijne en geruststellende stem. Ik schud mijn hoofd heftig. "Nee, dat komt het niet. Iedereen heeft dat gezegd en heb nu niemand meer" zeg ik met een paar snikken tussendoor.

Als ik iets rustiger ben loop ik de woonkamer in waar mijn hond me verwelkomt. "Hey Boodie" zeg ik met een snik tussendoor en knuffel hem.

Het is ongeveer tien uur 's avonds als ik naar boven ga. Ik heb niet veel gedaan vandaag, vooral gepraat met mijn moeder.

Ik ga naar mijn galerij en doe een foto van de groep en mij als achtergrond. "Wat ga ik hij missen" zeg ik zacht tegen mezelf. Ik ga naar whatsapp en stuur naar Sarina: good girls loves badboys, Ik ga je missen <3. Ze leest het meteen, maar reageert niet.

EINDE!