second chance | ilkin & barış alper

6 - beklenen yüzleşme.

💫

"Ya da tamamen birbirimizin hayatından çıkalım."

Barış'ın canı bu sözleri söylerken her ne kadar yansa da, başka bir çözüm yolu bulamamıştı. Sürekli başa sarmaktan, aynı konular yüzünden kavga etmekten ve günün sonunda yine birbirilerine dönme durumundan bunalmıştı. Bu durumun ikisini de kötü etkilediği bariz ortadaydı, o yüzden istemeyerek de olsa kesin bir karara varmaları gerektiğinin farkındaydı.

İlkin bu cümleyi beklemiyor olacaktı ki bir kaç kez gözlerini kırpıştırıp, duyduğunu algılamaya çalıştı. Barış karşısındaki kızı kendine çekip sarılma isteğine zor karşı çıkıyordu.

"Buraya bunun için mi geldin?"

İlkin'in sesindeki hayal kırıklığı hissedilmeyecek gibi değildi. Barış kendisinden o an nefret etti, fakat elinden başka da bir şey gelmiyordu.
Ne bu durumu düzeltebiliyorlar, ne de bu durumun içinden çıkabiliyorlardı.

"Seninle konuşmaya geldim."

İlkin inanmayan gözlerle karşısındaki adamı süzerken, Barış bu bakışlarının altında ezildiğini hissetti.

"Daha çok tamamen bitirmeye gelmiş gibisin.
Eğer istediğin buysa hiç lafı dolandırmadan söyle, Barış."

Barış derin bir nefes alıp burun kemerini sıktı fakat yanlış anlaşılmasından dolayı içinde dolan öfkeye engel olamadı.

"Eğer tamamen bitirmek isteseydim bunu söylerdim İlkin! Neden ısrarla yanlış anlamak istiyorsun?"

İlkin Barış'ın yükselen sesiyle irkilmiş fakat belli etmek istemeyerek başını dikleştirip kaşlarını öfkeyle çattı.

"Bağırma bana!"

İlkin'in de sesi yükseldiğinde Barış gözlerini kapatıp yüzünü sıvazladı, kendisi ne kadar yükselirse İlkin'in de o kadar yükseleceğini kendine hatırlattı.

"Bağırmıyorum, kendimi açıklamaya çalışıyorum sadece."

İlkin'in gözlerindeki hayal kırıklığı Barış'ın canını yakıyordu, ona böyle bakmasını istemiyordu. Onu hayal kırıklığına uğratmak isteyeceği son şey bile değilken, neden gözlerinde sürekli bu duyguyu görüyordu?

"Doğum günümde yaptığın şeye bak, ben de aptal gibi kutlamaya geldin sanıyorum."

İlkin'in gözleri dolduğunda Barış ona bir doğru adım attı fakat İlkin hemen bir adım geriledi.

"İlkin-"

Barış'ın lafını öfkeyle böldü İlkin, şimdi içini dökme sırası ondaydı.

"Ben seni dinledim, şimdi sen de beni dinleyeceksin."

Barış başını sallayarak onayladığında, İlkin konuşmasına devam etti.

"Bugün herkes yanımdaydı Barış. Ailem, arkadaşlarım, tüm sevdiklerim benimle birlikte doğum günümü kutladı. Ama benim aklımda sabahtan beri kim var biliyor musun?"

Barış sessiz kaldığında, İlkin histerik bir şekilde güldü.

"Sen varsın! Aptal gibi iki ay önce tek kelime etmeden yanımdan çekip gittiğin günden beri aklımda sen varsın! Tüm gündür istediğim tek şey senden gelecek olan bir mesaj ya da aramaydı!"

Barış koluna dokunduğunda ise sinirle elini itti, ona dokunmasını istemiyordu.

"Şimdi geçmişsin karşıma ya konuşup çözelim ya da tamamen bitirelim diyorsun. Bu kadar basit mi senin için bitirmek? Ben iki aydır aklımda seninle yatıp kalkıyorum gerizekalı!"