ඊයේ රෑ සන්ශු මාව ගෙදරට දාලා යන්න යද්දි බලෙන්ම කෑමත් කවලා යැව්වේ... ඊයේ රෑ නින්ද ගියේ නෑ අප්පා... මේ රිසාල්ට් එකක් එනව එනව කිව්වට එවන්නෙත් නෑ. රෑට නින්ද යන්නෙත් නෑ සෙද්ද!. නෑ නෑ බයට නෙවෙයි අනේ...
උදේ පාන්දරම හැමදාම වගේ මම මේ සංශුලගෙ ගෙදර යන ගමන්... තාත්ති සයිට් විසිට් එකකට යනවා කියලා මාව සන්ශුලයි ගෙදරට දාගෙන ගියා... මම හැමදාම එහේද ඉන්නෙ කියල හිතනව ඇති නේද?... ඔව් ඔව් අනේ! රෑට විතරයි චුට්ටක් ගෙදර ඉන්නෙ මම නැත්නම් ඉතින් හැමදාම සන්ශු එක්කම තමයි.
"මෙන්න මෙයා උදෙන් නැගිටල. නැන්දේ අදනම් වහීවිද දන්නෑ..."
"අනේ මෙහ් මෝඩි කටවහපිය. උදෙන් නැගිට්ට කියල මොනව කරන්නද ම්ම්ම්..."
සන්ශු ෆෝන් එක ඔබ ඔබ ඉන්නවා. මම ඉතින් එතෙන්ට වෙලා වාඩිවෙලා ඉන්දෙද්දි එක පාරටම මගේ පුංචි මොලේට වැදගත් වැඩක් මතක් උනා. හරීඊඊඊඊම වැදගත් වැඩේ මොකක්ද දන්නව ද ම්ම්ම්... මම සන්ශුගෙ ෆෝන් එක උදුරගත්තා!
"ඒයි ඒයි... මොකද ම්ම්ම්. මෙන්න මෙහෙ දෙනව ඕක. මොකටද තමුසෙට මගේ ෆෝන් එක??"
කවදාවත් නැතුව මෙයා මෙහෙම ෆෝන් එක ගත්තම කෑ ගැහුව නිසා මට පොඩ්ඩක් තරහයි!. ඊට වඩා දුකයි මට!..
"Sanuuu??? කවුද සංශු සනූ කියන්නෙ..."
" මගේ යාලුවෙක් ඇයි මොකද???"
" මම නොදන්න යාලුවෙක්ද සන්ශු කවුද කියල කියන්න බැරිද"
ඩීපී එකේ ඉන්නෙ බබෙක් තුරුල් කරගෙන ඉන්න ගර්ල් කෙනෙක්... මේ බබා... අහ් ඒ කියන්නෙ මේ අරයා. මේ ගර්ල්ගේ නම සනූ ද? ෆෝන් එක ගත්තම මෙච්චර කෑගැහුවෙ ඒකද???
"සන්ශු මේ කවුද කියල මම දන්නව. එයාගෙ නම මොකක්ද?"
"ඒකි කිව්වෙ සනූ කියල සුදූ... මම එච්චර අහන්න ගියේ නෑ. ඇයි අහල කියන්නද"
"නෑ නෑ ඕන නෑ... ඇයි මම ෆෝන් එක ගත්තම බැන්නෙ ම්ම්ම්"
"අයියෝ මෝඩි ඔයාව තරහ ගස්සවන්න නේ. විහිලුවක්වත් තේරෙන්නෙ නැද්ද? සීනි බෝලයක් වගේනෙ ඔයත්..."
"යැයි යැයි යැයි තමයි..."
උසස් පෙළ ප්‍රතිඵල අන්තර්ජාලයට මුදා හැරේ!... කියල Notifications එනව දිගටම. සන්ශුත් ඉතින් රිසාල්ට් බලන්න addmition number එක ටයිප් කරනවා. මාවනම් වෙව්ලනව දෙයියනේ!. රිසාල්ට් එකටත් වඩා මට බය අපි දෙන්න ගැන... එක්කෙනෙක්ට හරි අවුල් උනොත් මොනව වෙයිද කියල මට හිතා ගන්නවත් බෑ!. මොකද ප්‍රයිවට් යුනිවර්සිටි යනවට වඩා තාත්තිලා කැමති ගවර්මන්ට් යුනිවර්සිටි එකක ඩිග්‍රි එකක් කරවන්න...
"ශේ!!!... මේ බලන්නකො. මට හිතා ගන්නවත් බැහැ. A තුනක් තියෙනව බේබ්!!!..."
"අනේ Congratulations සුදූ!.. දැන් ඉතින් මට බය නෑ මගේ රිසාල්ට් කොහොම උනත්"
"ශේ...අපි දෙන්නටම කැම්පස් යන්න පුලුවන් ළමයෝ!.. ඔයාටත් A දෙකයි B එකක් තියෙනවා... අම්මී... අම්මියෝව්!!.. මේ බලන්න රිසාල්ට් ඇවිත්."
අම්මිත් ඉතින් සතුටට කියවනවා. ඕක තමයිලු මහන්සිවෙලා පාඩම් කරන්න කිව්වෙ.. සන්ශුට කෝල් එකක් අපේ අම්මා!
යකූ මටනේ හරි නම් කතා කරන්න ඕන! එයාටම කතා කරල අපේ රිසාල්ට් අහනවා. කොහොමත් ඉතින් අපේ අම්මිගෙ දරුවා එයා නෙහ්!.. ඒ දෙන්න එකතු උනාම මාව මතකවත් නෑ... කෝල්නම් එනව ඉවරයක් නෑ. නෑදෑයොනෙ දෙයියනේ අපිට ඉගැන්නුවේ. මේ කෝල් කරනව රිසාල්ට් අහන්න ඉතින්...
ICT වලට තමයි මට B තියෙන්නෙ. අපරාදෙ අර හොඳටම දන්න ප්‍රශ්නයක් ම කාගත්තෙ නැත්තම් A එකක් දාන්න තිබුන. කමක් නෑ Geography වලටයි English lit වලටයි A දෙකක් තියෙනවනේ... අනික මම මේ Subjects ම තෝර ගත්තෙ සන්ශු එක්ක ඉන්න ඕන නිසා නෙ. මේ ඇති මට!.
අදනම් ඉතින් වේලාසනින් ගෙදර යන්න ඕන. අම්මයි තාත්තයි මම එනකන් බලන් ඇති. අවුලක් නෑ ගෙදරට යන්න විනාඩි පහක්වත් යන්නෙ නෑ නෙ. බයික් එකට නැග්ග ගමන් මේ මෝඩය යන්නෙ උඩින්නේ.
"අනේ.. මට හරි සතුටුයි පුතේ ඔයාල ගැන... මම හරි බයෙන් හිටියෙ ඔයාල දෙන්න ගැන... තාත්ති කියන්නේ කොහොමහරි කැම්පස් යන්න කියලා නේ... දැන්නම් මට බයක් නෑ දෙන්නටම එකට ඉන්න පුලුවන්නෙ..."
ඒ අපේ අම්ම බයික් එක නැවැත්තුව විතරයි දුවල ඇවිත් බදාගත්තා. මාව නෙවෙයි හැබැයි සන්ශුව! පස්සෙ තමයි මාව මතක් උනේ.. දැන්නම් දෙන්නවම බදාගෙන අඩනව මෙන්න මෙයා... සතුටට කියල මම දන්නවා.. ඒ උනාට මට දුකයි මෙයා මෙහෙම අඩද්දි... අම්මල එහෙමයිනෙ! දරුවො දින්නමත් අඩනවා.. පැරදුනාමත් අඩනවා... ඉතින් ඔන්න රෑටත් කාලම සන්ශු ගෙදර ගියා... එතකනම කරේ අපේ අම්මා එක්ක මේ මෝඩය මගේ ගුණ වර්ණනා කරපු එක... මේ දෙන්න එකතු උනාම මගේ නම්බුව කියල දෙයක් ඉතුරු කරන්නෙම නෑ... අම්මි දන්නෙ නෑනෙ මේ කතා කරන එකා මට වඩා අන්තයි කියල!
-----------------------------------------------------------------
මේ චැප්ටර් එක ඉවරවෙනකන් කියවපු හිතවත, හිතවතිය,
මේක ෆැන්ටසියම නෙවෙයි. මොකද මේ අපේ කතාව! අපේ කතාවේ ඉස්සරහට වෙන්න ඕන දේවල්! අපේ ෆැන්ටසිය!... ආරාධනා කරනවා ඔයාලා හැමෝටම හිතට නිදහසක් තියන වෙලාවට, හිතට නිදහසක් ඕන වෙලාවට චුට්ටක් මේ පැත්තට ඇවිත් යන්න. මොනවද හිතෙන්නේ කියලා චුට්ටක් මට කියාගෙන යන්න. 💙
