කැම්පස් සිලෙක්ට් කරගත්තා කියලා මැසේජ් එක ඇවිත්!.. සන්ශු ජ'පුරේ Computer Science කෝස් එකට Select වෙලා!.. මම Select වෙලා තියෙන්නෙ කොළඹ කැම්පස් එකේ Primary Education කෝස් එකට... චූටි කාලෙ ඉඳලම මම හරි ආසයි චූටි ටීච කෙනෙක් වෙන්න!.. ඒ උනාට මට අදනම් ටිකක් දුකයි... හිතා ගන්න බෑ සන්ශු නැතුව වෙන යාලුවො එක්ක ඉන්න... අනික සන්ශු වෙන අය එක්ක ඉන්නව කියල මතක් වෙද්දිත් මට ටිකක් මොකක්ද මොකක්ද වගේ,,, නෑ නෑ අනේ ඉරිසියාව නෙවෙයි!.. මොනව කරන්නද දැන් ඉතින් වෙන දෙයක් බලන් ඉන්න වෙනවනේ!....
කැම්පස් Select වුණු එකට දැනුන සතුට අපි දෙන්නට එක තැනක ඉන්න වෙන්නෙ නෑ කියල මතක් වෙද්දිම නැතිවෙලා යනවා... මේක බලාපොරොත්තුවෙන් හිටියත් කවමදාවත් ඒ දේ වෙනකන්ම තේරුම් ගන්න බෑ ඒ හැඟීම! සන්ශුගෙත් මූණත් එච්චර හොඳ නෑ... මම දන්නව එයාටත් දුකයි කියලා... ඒත් එයා එහෙම දුක පෙන්නන අඬන ළමයෙක් නෙවෙයි... මම ඉතින් මෙයාගෙ අඬන බබා නේ!.. එයා මාව තුරුල් කරගෙන කියවනවා...
" ශ්... ශ්... මැණික් කැටේඒඒඒ... දැන් අඬන්නෙ නැතුව ඉන්නවා! මම එන්නම් හැමදාම තමුසෙව බලන්න තේරුණාද... ම්ම්ම්... අනික නිවාඩු දවස් කොච්චර තියෙනවද?? ඒ හැමදාම අපිට හම්බවෙන්න පුලුවන්... තමුසෙනම් මහ මෝඩ ගහක් ඕයි... කිසි දෙයක් හිතන්නෙ නැහැ... අඩන්න විතරයි දන්නේ..."
මම ඉතින් අඬලා අඬලා ඇති උනාම අයින් උනා... එතකන්ම මෙයා මගේ ඔලුව අත ගගා තුරුල් කරන් ඉඳලා කියලා මට තේරුනේ සන්ශුගෙන් ඈත් උනාට පස්සේ... මම සතුටින් ඉන්න වෙලාවට වඩා දුක හිතුනු වෙලාවට එයා මන් ලඟ ඉන්නවා... ඒ කියන්නෙ හරි ආදරෙන් මගේ හිත හදන්න එයා දන්නවා!... එයා තරම් දුක හිතුනම මාව සනසන්න පුලුවන් කෙනෙක් වෙන ඇති කියල මම හිතන්නෙ නෑ... අම්මටයි තාත්තටයි පස්සෙ මගේ දුකේදි ළඟ ඉන්න එකම කෙනා මෙයා... සතුටෙදි අපි ළඟ ඉන්න කොච්චර අය හිටියත් දුකේදි ඉන්න කෙනා අපිට ගොඩක් වැදගත්!..
මම මේව හිත හිත සන්ශු ළඟට වෙලා හිටියා. එයා ස්ටේටස් බලනවා. කවුරුත් ඉතින් කැම්පස් සිලෙක්ට් වුණු ඒව ස්ටේටස් දාලා. ඒත් එක්කමයි මම දැක්කෙ සනූගෙ ස්ටේටස් එකක් තියෙනවා!. එයත් ජ'පුරේ Arts degree එකට සිලෙක්ට් වෙලා!... අනේ!!! මම ඒක දකිද්දිම වගේ!!! සන්ශු ඒක කට් කරල ෆෝන් එකත් ඇඳ උඩින් තිව්වා... මුකුත් දැක්කෙ නෑ වගේ මෙයා මට හවසට ටවුන් යන්න කතා කරනවා... කැම්පස් සිලෙක්ට් වුණු සතුටට එයා මාව Shopping කරන්න එක්කන් යනෝලු... මම ඉතින් අරයගේ ස්ටේටස් එක දැක්කෙ නෑ වගේම හිටියා...
