Voor altijd

7

ROXY

Ik sta daar maar te staren naar m'n ex. Het ging eindelijk wat beter met mij en nu zie ik hem weer. Ik voel me wit weg trekken en alles begint de draaien om me heen. Ik voel ook dat ik sneller ga ademhalen. Dan hoor ik Koen vragen: "Roxy, wat is er aan de hand met je?" M'n ex heeft waarschijnlijk mijn naam gehoord want hij draait op dat moment z'n hoofd om. Hij kijkt eerst naar Koen en dan draait hij z'n hoofd om naar mij. Ik voel dat ik alleen maar sneller ga ademhalen en ik krijg het ook heet. Dan zie ik allemaal zwarte vlakken voor m'n ogen. En dan opeens verlies ik m'n evenwicht en wordt het zwart voor me ogen...

Ik hoor wat stemmen roepen. Ik herken er een paar eentje is van Koen en de ander van Raoul. Langzaam en voorzichtig doe ik m'n ogen open. Ik kijk recht in het gezicht van Koen en Raoul. "Rox, gaatt .. hettt," vraagt Koen stotterend. "Ja gaat denk ik wel," zeg ik twijfelachtig. Ik weet niet meer wat er nou precies is gebeurd. Ik kijk nog een keer goed om me heen totdat ik het gezicht zie van m'n ex. En dan weet ik alles weer wat er net is gebeurd. Hij kijkt me met een geïrriteerde blik aan. Ik voel dat ik weer sneller ga ademhalen. Dus ik pak snel Koen z'n hand vast. Hij kijkt angstig naar me en kijkt dan naar Raoul. "Ik denk dat je een paniek aanval hebt gehad waardoor je ademhaling omhoog ging en toen ben je flauwgevallen," legt Rauol uit. "Maar waarom kreeg je die paniek aanval," vraagt Koen aan Raoul en kijkt dan weer naar mij. "Ehm.. ik wil het wel zeggen maar dan wel ergens anders," antwoord ik voorzichtig. "Oké is goed we lopen wel effe naar boven als het goed is is daar nu niemand," zegt Koen lief. Hij helpt me met op staan en we lopen samen de trap op. Als we boven zijn aangekomen lopen we naar de bank toe die in de gang staat. We gaan zitten en kijken elkaar aan. Ik begin verdrietig met praten: "Je weet wel wat er met mij en m'n ex allemaal gebeurd is toch?" "Ja dat weet ik dat heb je verteld aan me," zegt Koen. "Nou ik kreeg waarschijnlijk die paniekaanval door m'n ex," zeg ik somber. "Huh, je ex...," zegt Koen verward. "Ja die gene bij het laatste bureau daar dat was m'n ex......," zeg ik snikkend. En dan kan ik het niet in me houden ik barst in tranen uit. Koen schrikt en zegt: "ohhh, Rox toch." En hij trekt me in m'n armen en begint me te troosten. Ik word langzaam weer rustig en ik kijk hem schuldig aan. "Sorry Koen het spijt me." "Je hoeft helemaal geen sorry te zeggen jij kan hier niks aan doen ik ben hier de schuldige, als ik had geweten dat hij hier werkte had ik je nooit hier mee naar toe genomen," zegt Koen lief. Ik bloos en ik kijk hem lief aan. Hij geeft me de zelfde blik terug en dan geeft hij me een kus. Niet een lange maar dit was gewoon even wat ik nodig had. "Zullen we dan weer naar onder gaan als je er klaar voor bent," zegt hij. Ik knik en we lopen de trap af. Als we samen de trap aflopen vraagt Koen: "Wil je naar huis of wil je hier blijven?" "Ehm ik wil nog wel hier blijven, maar ik wil hem het liefst niet meer zien," zeg ik. "Dat snap ik, we kunnen ook effe met de andere bankzitters een drankje doen in de stad als je dat wil dan leer je ze nog beter kennen?" vraagt Koen. "Ja dat vind ik een goed idee, als hun dat ook willen natuurlijk," zeg ik. "Ooo dat willen ze wel hoor anders koop ik ze wel om hahaha!" zegt Koen lachend. Ik lach mee wat is ie toch grappig en lief. Ik hoop dat dit voor altijd zo kan blijven. Als we onder zij lopen we naar de andere toe en vragen of ze mee willen. "Natuurlijk willen we mee," reageert Raoul blij. "Ik ben altijd in voor een drankje hoor," zegt Robbie. We lopen met z'n allen het kantoor gebouw uit op weg naar de stad.

Hé iedereen even een korter deeltje. Ik heb dit hoofdstuk eventjes door tweeën gedeeld. Omdat ik jullie niet langer wou laten wachten. Het tweede deel van dit hoofdstuk komt een keer verder deze week. Hoop dat jullie er van genoten hebben. 🩷🩷