Yağmur:
Kışın son gününe sayılı günler kalmışdı. İlkbahar geliyordu. Ama umrumda değildi. Çünki okul bitecekti. Ve okul benim kaçış yerim. Her neyse. En iyisi boş veriyim.
Ve mektup yaziyim.
Mektup
Merhaba küçük Yağmur.
Bu gün sana gülüşümü sonlandıran bir sebeb anlatıcam.
Bir çok sebeb var. Ama sırayla anlatıcam.
Hepsini bir mektupa dökersem. Dayanamam.
Kıyaslama.
Bu şey benim hayatımı mahv etdi.
Benim derslerim çok iyi değildi. Annem ve babam buna kızardılar. Ve hep kıyaslama yapardılar. Sınıfımızda bir kız vardı. Dersleri iyi bilirdi. Hep onunla kıyaslardılar.
Ben o yaşımda saf duygular beslemek yerine kıskanıyor ve nefret ediyordum.
Birde benim bir halamın torunu var. Benden bir yaş küçük. Sırf geçen yıl benden daha iyi ortalama yaptı diye demediklerini bırakmadılar. Oysaki ikimizde taktir almıştık. Ve toplam 1 puan fark vardı.
Kıyaslama yüzünden onuda sevmiyorum.
Birde bir halamın torunu daha var. Benimle yaşıt.Ama boy desen benim baçağımdan kısa. Beni onunla nasıl kıyaslıyorlar anlamıyorum.
Sırf o sosyal diye iyi.
Ama benim asosyal olma sebebim ailem.
Onun ailesi onu seviyo ama.
Neyse ne ben onlardan daha iyi olduğumu biliyorum.
Ama anne ve babamın bana olan tavrıları bunu gerçek olmaktan çıkarıyor.
Kıyaslama yapma. Sakın.
----- Büyük Yağmur-----
Mektupu "Mektuplaşma kutum "a atdım.
Sınava çalışıcaktım. Proje ödevimde vardı.
Kendi kendime söylendim:
"Uf Ben böyle işin. Proje ödevi niye var ki?"
Ve masama oturup işime başladım.
