[Uni]"ဂန်းစတားတစ်​ယောက်မှ ​ကျောင်းသားအဖြစ်သို့"🍃✨️

အပိုင်း (၁၀.၅)

Your Dream League~

.

လွန်ခဲ့သည့် ၂ နှစ်တာကာလအတွင်း ဟုန်းဂျယ်မင်းတို့အဖွဲ့ လက်ခံထားခဲ့သော ပုံသေအတွေးအမြင်များ မှာ စတင်တုန်လှုပ်လာခဲ့၏။ သို့သော် မကြာခင်မှာပင်၊ 'ကျောင်းတွင်းအကြမ်းဖက်မှုနှင့်ပတ်သတ်ပြီး ကြားသိရသည်ရှိသော် ဒီတိုင်းဆက်မထားဘူး' ဆိုသည့် ခြိမ်းခြောက်မှုက တကယ်တမ်းမည်သည့်သက်ရောက်မှုမျှမရှိသည်ကို ရုတ်တရက် သတိရသွားခဲ့ကြ​ပေ၏။ ထင်ထားသည့်အတိုင်းပင် ဆုန်းအီဟွန်းမှာ သူ၏လက်နှစ်ဖက်ကို အရှေ့၌သပ်သပ်ရပ်ရပ်စုကာယှက်ထားလျက် ဆရာမဂျွန်အွန်းချယ်ကို ခေါင်းငုံ့၍နှုတ်ဆက်လိုက်​ပေ၏။ ရန်ဖြစ်နေစဉ်အတွင်း လှောင်ရယ်၊ ရွဲ့စောင်းမှုများနှင့် ပြည့်နှက်နေခဲ့သည့် ထိုနှုတ်ခမ်းက ယခုမူ ယဉ်ကျေးနေပြန်ပါသည်။

"ဆရာမခင်ဗျ၊ အထင်လွဲစရာတစ်ခုခုရှိနေတယ်ထင်လို့ စကားပြောကြည့်ဖို့လုပ်ခဲ့ပေမယ့် သူတို့ဘက်ကအရင်စလာတာပါ၊ ကျွန်တော်က ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ပြန်ကာကွယ်ရုံပါဗျ"

"မင်းပဲ အရင်ရိုက်ဆို!"

သေချာလည်းမရိုက်လိုက်ရပါဘဲနှင့် သိသိသာသာအရိုက်ချည်းခံခဲ့ရသည့် ဟုန်းဂျယ်မင်းသည် တခြားတစ်ဖက်သို့စိုက်ကြည့်နေခဲ့ရာမှ ရုတ်ချည်းဆိုသလိုကြားဖြတ်ကာ ဆုန်းအီဟွန်း၏ လိမ်ညာနေမှုကို ထောက်ပြလိုက်၏။ သို့သော် ဆုန်းအီဟွန်းက သူ၏စကားကို အာရုံပင်စိုက်မလာခဲ့ပါချေ။

"ဆရာမတွေ့တဲ့အတိုင်း သူတို့က၇ယောက်၊ ကျွန်တော်ကတစ်ယောက်တည်းပါ၊ အဖွဲ့လိုက်အာဏာပြပြီး အကြောက်တရားရိုက်သွင်းတာက အောက်တန်းကျတဲ့ အနိုင်ကျင့်မှုမျိုးဖြစ်ပါတယ်ဗျ၊ ၁၉နှစ်သာဆို ပြစ်မှုဥပဒေအရအရေးယူနိုင်‌​နေပြီဖြစ်လို့ ကျောင်းဖက်က ဒီကိစ္စကို ခပ်ပေါ့ပေါ့ကျော်သွားလို့မဖြစ်ဘူးလို့ထင်ပါတယ်ဗျ"

ရဲစခန်းကို အဖန်ဖန်ဝင်ထွက်သွားလာခဲ့ရကာ မြင်တွေ့ခဲ့ရသည့်အတွေ့အကြုံများမှတစ်ဆင့် ရင်းနှီးလာခဲ့သော ဥပဒေဆိုင်ရာအသိပညာတစ်ချို့ကို ဂင်​ဒေါ့ဖားလ် တရစပ်ရေရွတ်လိုက်၏။ အသေအချာ အကျွမ်းဝတင်ရှိလှသည့် အကြောင်းအရာမဟုတ်သော်လည်း ဟုန်းဂျယ်မင်းတို့တစ်စုကို ပြစ်မှုကျူးလွန်သူများအဖြစ်ပုံဖော်ကာ တစ်ကိုယ်တည်း‌​ရှောင်ထွက်နိုင်ရန်မူ လုံလောက်သည့် အပေါ်ယံသိရှိရုံလောက်​တော့အသုံးဝင်ပါသည်။ သို့သော်၊ အတူတူလုံး​ထွေးကာ တစ်ယောက်တစ်လှည့်သတ်ပုတ်ခဲ့ကြပြီးမှ တစ်ယောက်တည်းပဲ ကိုယ်လွတ်ရုန်းရန်ကြိုးစားနေသည့် ဆုန်းအီဟွန်းကြောင့် ဟုန်းဂျယ်မင်းသည် ခံပြင်းဒေါသများနှင့်တောက်လောင်နေသည့်မျက်လုံးဖြင့် လှန်ကြည့်လိုက်၏။