I Got Lost And He Found Me

Chapter 12

Nakatingin ako sa kanya

"Speaking of pagpupuyat, who put drugs on my food naresulta ng aksidenting iyon?" curios kong tanong sa kanya na kinatahimik niya.

"So ayaw mo mag salita ha? Edi wag" sabi ko nalang, hindi ako nagtataray sadyang madali lang talaga ako kausap.

"It was Hector, one of my employees" biglang sabi niya kaya tumango ako.

"Ano na ang nangyari sa kanya? Bakit nilagyan niya ng druga ang pagkain ko?" Tanong ko ulit.

He looked at me with his expressionless face "I already handled that case, it's already done so please don't sweat it" malumanay na saad niya.

"Anong don't sweat it? hindi ako pinagpapawisan, nag tatanong ako"

Naneto parang ogag, nag tanong lang pinagkamalan pang pinagpapawisan.

"I mean, don't mind it" walang emotion na sabi niya "It's already done, you're safe now"

"Involve ako sa pangyayaring iyon Caspian! You're so secretive! Kung hinayaan kitang ilihim saakin lahat ng kagagawan ni Icarus saatin which is involve din ako ay hindi kita papayagan na ilihim din ito saakin Caspian"

"Alam kong tapos na iyon, kaya nga hinintay kitang sabihin saakin iyon e pero hindi mo ginawa!" May kunting galit na saad ko "Biktima din kasi ako doon Caspian e"

Natahimik siya sa huling linya na sinabi ko, he sighed.

"He surrendered himself before i could check the cctvs, cause he will know that i can catch him within a second once i saw the cctv." He said darkly. "We tortured him to get an intel but he didn't say a word and let himself to be killed" he said calmly na parang nagsasabi lang siya ng nobela.

Nanigas ako sa kinaupuan ko. Dumating ang waiter at natanong sa order namin but i keep quite kasi hindi pa pumasok sa utak ko ang impormasiyon na iyon. Tinignan ko lang siya.

Damn this man, this man is so fucking dangerous!

"This is why i don't want to tell you about him, tsk" Nakakunot noo na sabi niya "Don't look at me like that. Remember Anastasia, I'm a mafia boss so its normal. Please calm down, it's already over and he deserves it anyway"  walang ganang sabi niya.

Tahimik akong kumain nang dumating ang inorder niya. Hindi ko alam anong putahe ito pero nilantakan ko nalang ito.

"Wala ka bang birthday cake?" Biglang tanong ko na kinaiilang niya.

"Why? You should have a birthday cake"

"I don't like sweets and i know you don't like it too" tumango na lamang ako sa kanya biglang pag sang-ayon.

Matapos kaming kumain ay pumunta na kami sa bundok na sinasabi niya. May rest house raw siya roon.

Malapit lang pala ang rest house niya sa kinainan naming restaurant kaya hindi ako medyo nabangut sa byahe.

"We're here" sabi niya at bumaba sa sasakyan at pinagbuksan ako ng pinto.

"Halata nga" sabi ko nalang sa kanya na.

Pumasok kami sa loob at ang una niyang binuksan ay ang terrace niya, sinundan ko siya at napatulala sa saaking nakita.

"Huy ang ganda dito" sabi ko habang tinatanaw ang city.

Dahil nga gabi na ay matatanaw mo ang mga ilaw na galing sa city at subrang ganda niya as in.

"Hmm" tumango lang si Caspian.

Matapos kong tignan ang mga ilaw na galing sa Zeller City ay tinignan at nilibot ko naman ang buong rest house niya. May mini bar, billiard, bowling, shooting range, swimming pool and may mag card pa siya and also a karaoke!!