Ön yargı JENLİSA

21

İyi okumalar

LİSADAN

Annemin ölüm yıldönümüne çok az kalmıştı. Büyük kutlamadan bir kaç gün sonraydı. O tarihe bu kadar yakın olduğunu sonradan öğrenmiştim. Ne zaman annemin ölüm yıl dönümünün gününe yaklaşsam annemin hastahanenin yatağında iken olan o silik anı... Son zamanlarımızda ki o mutlu anne kız ilişkimiz ve bana karşı son istekleri gözümün önüne gelip duruyordu.

Arkadaşlarım yanımda olduğu bugünlerde öyle hissettiriyorki eskiden kapının önüne çıktığımda ki o kanadı kırık kuş hissi öyle baskın ve yoğun oluyordu ki kafesimden çıkmam daha da imkansızlaşıyordu.

Dostluk sizi yeri gelir ayakta tutar yeri gelir çelmeyi takar. Gerçek dostluklar bu nedenle önemlidir ya, çelmeye takılmadan o engelden atlamak gerekir.

Evet kutlamaya az bir zaman kaldı. Hazırlıklar o kadar fazla ve çalışmalar o kadar yoğun ki son zamanlarda aynı evde yaşadığım abim ile bile yüz yüze gelmez olduk.

Kendisi ise kutlamada rol oynayan bir şahıs olarak aynı yere gidip hazırlık yapsak bile sohpetimiz günaydın ile başlayıp bir kelime sonrası koreografi konulu bitiyordu.

O kadarki sosyal çevremden kopmuştum. Okulda uyumaktan başka birşey yapmıyordum.

Abimde aynı şekilde sınıfta yatıyordu ve biliyormusunuz aynı sınıftayız. Her gün yanımda bitmesi sinirlerimi geriyordu. Bazen uzak kalmak iyidir arkadaşlar özel hayat gibi bir kavram var.

Jennie ile yalnız kalamıyon diye mi bu tavırlar

Alakasız. Sonuçta abim hep dibimizde değil uyuyor zaten yaptığı bişey yok kendi kendine kurulanma.

Yoksa abin yanında diye utanıyormusun

Anlamadım ne olarak

Jennie ye olan hislerin falan sonuçta hoşlandığın kişi ile aynı sınıftasın ve abin de orada

Jennie ne alaka şuan konu ne ara jennieye geldi ve sen alakasız bir şekilde ona bağladın.

İç sesinim

İç sesler karıştırılırmış o zaman yoksa benimle neden bu kadar zıt düşesin ki.

"Lisa... Liiisaaa alooo." Gözümün önündeki el ben ona odaklanınca elini çekmişti.

"Sana sesleniyorum korografiyi unuttun yerinde öylece dikiliyorsun" dedi dans kursumdaki bir kız

"Ah özür dilerim dalmışım devam edelim" dedim mahcubiyetle.

"Çok yorgunsan eğitmene haber verebilirim küçük bir mola verebiliriz" kafamı iki yana sallamıştım.Gerek yoktu iç ses yüzünden dalmiştım zaten

"Ah hayır devam edelim dalmışım sadece üzgünüm" dedim diğer kişilerede dönüp eğilerek özrümü tekrardan fiile soktum.

Çalışma kaldığı yerden devam ediyordu. Evet yine bir çalışma günüdeydim. Gerçekten sıkı çalışıyorduk.

Kutlamaya hangi dans kursundaki üyelerin katılacağı kararı sırada eğitmen beni bir kenara çekip oradaki en iyi dansçiyla birlikte güzel bir korografiye hazırlanacaksın demişti fakat daha o gün gelmemişti. Hâlâ grup çalışmaları yapıyorduk.

Abim yani kook da kazanmıştı ve güzel bir korografiye görev alıyordu.

Okulda ikimizde o kadar yorgun oluyordukki şimdi ayıptır söylemesi götümüzü bile kaldırmıyoruz. Jennie ile bile yarım göz ile ve yarı eğik bir şekilde sohpet ediyorduk. Bu yorgunluğun nedenini o da merak ediyordu fakat ben sürpriz olsun diye söylemiyordum. Biliyorum ki o da kutlamada olacaktı. Ve beni orada şok ile karşılayacağına emindim.