Ön yargı JENLİSA

9(bende bilmiyorum ki)

MERHABALAR CANIM HAYALET OKUYUCULARIM

Öncelikle geçen çarşamba bölüm atmayı unutmuşum olumlu yönden bakalım bugün attım

Güzel bir bölümdü benim için texting çok yorduğu için biraz düz yazı devam etmek istedim neyse

İyi okumalar

JENNİEDEN

Bugün hayatımın en karmaşık günüydü aslında günüm güzel başladı. Gereksiz yere mutlu uyanmıştım bazen oluyor bana hiç bir neden yokken mutlu uyanıyorum sonrada neden mutlu olduğumu düşünüp normal bir şekilde davranmaya çalışıyorum ama bugün mutluluğumu bitirmeye  çabalamadım hatta kendimi sabah sabah ödüllendirmek için en sevdiğim kakaolu kurabiyelerden almak için evimizin yakınlarındaki pastahaneyi gittim

Abim ben evden çıkacakken uyandığı için onunla beraber pastahane gitmedim, tabi ki haberde verdim çünkü hazırlanınca gelip beni alsın diye, ne yani yürüyerek mi gideyim?

Pastahane de olanlar zaten benim için acaba rüya mı? dedirttiren bir şeydi, bence benim yerimde olan herkes bunu düşünürdü.

Lisanın bana gülümseyip günaydın demesiyle bu şaşkınlık başladı. Bana "gümsedi" bana o an çok değişik hissettim ne oldu anlamadım sorguladım ilk baş kendi kendime dedim ki belki bana dememiştir fakat b benimle de göz temasını kesmemesi tamam bana dedi derdirtitirdi kendime.

Okulda kimseye gülmeyen kız okulda kimseyle muhattap olmayan kız bana gülümsemişti abartıyor gibi görünebilirim ama hayır kesinlikle abartmıyorum belki birazcık ha jennie tck hayır abartmıyom

Peki benim kekelememe ne demeli o an neden öyle oldu bende anlamadım ki , ardından  hemen aklıma ilk gelen soruyu sormuştum "buralarda mı yaşıyorsun" diye çünkü 2 dir bu civarlarda onu görmüştüm ve haliyle bunu sormazsam rahat etmezdim cevap ise olumsuzdu, zaten 2 kere gördüm diye buralarda yaşıyor olacak diye bir şey yok.

O an muhabbet etmeye devam ederken içeriye sarışın bir kızın lisaya seslene seslene koşup lisaya istediği başka yiyeceklerin yerini gösteriyordu görür görmez  çok tanıdık gelmişti

O an hem şaşkındım hemde lisanın normal hayatında da konuştuğu samimi insanların olması sebebsizce beni sevindirmişti

Geçen seferde okula gelen ardından lisanın arabasına binen çocukta bunun kanıtıydı

Lisanın okuldaki gibi bir hayat sürdüğünü düşünmüyorum ve onu tanımak istiyorum sebebini bilmiyorum

onu ilk gördüğüm yer okul değildi bir kutlama idi, bu kutlamada perfonmas sergilemiştik  ensturman kursuna gittiğim kurum benide  görevlendirilmişti sadece ben değil bazı öğrencileri de  seçmişti ve hepsi birbirinden yetenekliydi çok güzel bir perfonmas sergilemiştik hatta o an bunları düşünürken o lisaya seslenen kızında bizimle beraber seçildiğini hatırladım

O gün benim unutulmaz günlerim arasına girmişti

İşte lisayi ilk o kutlamada görmüştüm üzgün ve mutsuzdu ama şarkıya olan tutkusu çok dikkatimi çekmişti ve yüzündeki hüzünün neden olduğunu da çok merak etmiştim

Bilmiyorum o kadar kişinin arasında ona dikkat kesilmem garipti

Kutlama bitişinde artık yüzündeki hüzün yoktu o an müziğin ona iyi geldiğini düşündüm, gerçektende bazen müziğin asıl ilaç olduğunu düşünüyorum, bazı durumlarda  ise ruhu sömüren bir şey olduğunda söyleyebilirim evet iki iddiamda çok tezat biliyorum, bu şekilde düşünme nedenim ise birçok kez müziğin kişiler üzerinde etkisini gördüm ruha iyi gelen ve daha da kötüye sürükleyen...