HOME || mabbie✔️

05) Knuffelend onder de boom.

Robbie twijfelde lange tijd over waar die heen zou gaan. Het eerste wat in hem op kwam was het veldje. Maar hij weet dat de andere daar zijn.

Hij wil daar heen, maar ook weer niet. Hij wil zich sterk blijven opstellen, niet breken. Niet willen dat ze hem als zwak zien. Maar op het zelfde punt, misschien is de comfort van zijn beste vrienden precies wat die nu nodig heeft.

Na even twijfelen is die toch maar richting het veldje gelopen, na zo'n twintig minuten lopen kwam die daar aan en zag zijn vier beste vrienden inderdaad daar staan voetballen.

Koen is de eerste die hem zag, en hij stopt de bal van weg rollen. "Bro, ik dacht dat jij niet kon?"

Zachtjes zucht Robbie, van deze afstand kan je de tranen op zijn wangen niet zien, zijn rode ogen niet.

Robbie besluit gewoon tegen de boom aan te gaan zitten, hier zit de wissel tijdens hun voetbal potjes meestal.

Zodra de brunet zit trekt die zijn knieën op naar zijn borst, zich zelf klein makend.

Matthy wisseld een blik met Raoul voor die voorzichtig naar zijn beste vriend loopt. Het is wel te merken dat er wat gaande is.

"Hey, Rob." Zegt die zachtjes terwijl die voor hem neer hurkt. "Wil je vertellen wat er aan de hand is."

Van zo dichtbij valt het Matthy pas op dat Robbie pas heeft met gehuild.

De brunet haalt zijn schouders op. Normaal is Robbie erg spreekzaam, maar ze weten dat als het allemaal te veel word voor hem hij dicht slaat.

"Even knuffelen anders?" Stelt Matthy dan voor, de knuffels om hem beter te laten voelen begonnen toen zijn moeder overleed. Matthy laat hem dan altijd bij hem liggen tot die weer kalm is.

Klein knikt Robbie, dat klinkt wel fijn. Even de comfort van Matthy's armen om hem heen ontvangen.

Matthy laat zichzelf naast hem vallen en opent zijn arm voor hem. Robbie schuift meteen dichterbij.

Zijn hoofd legt die op Matthy's schouder, en één van zijn armen legt die om Matthy's middel.

Matthy legt één arm over zijn rug en de andere laat die zijn haar in glijden. Hij weet dat de combinatie van gespeel met zijn haat en gewrijf over zijn rug hem rustig maakt.

"Is er thuis wat gebeurd?" Fluistert Matthy naar de jongen op zijn borst.

Robbie knikt in zijn trui, een instemmend geluidje verlaat zijn lippen.

"Wil je vanavond bij mij slapen anders?"

Robbie wil dat maar al te graag, maar meteen gaan zijn gedachtes naar zijn vader. Door de weeks ergens anders slapen is verboden. Weekends doet die al moeilijk over.

Hij weet wat de gevolgen zullen zijn, maar op het zelfde punt gestraft word die toch wel. Hij had nu thuis moeten zijn, maar is daar niet.

Die klappen krijgt hij zoizo, dan stelt die het graag nog een dagje uit. En dus knikt hij.

"Oké. Wil je nog even hier blijven of naar huis?" Matthy snapt dat die nu gewoon even in een bed wil liggen inplaats van in het gras hier. Maar hij ziet Rob er ook nog wel voor aan dat hij dit prima vind. Rust gevend.

Robbie tikt één keer op zijn borst, waar Matthy van uit gaat dat die de eerste optie bedoelt. "Hier?"

Robbie knikt, zich beter in Matthy's armen leggend en even zijn ogen sluitend.

Tenminste even was het plan, maar al snel ligt Robbie in een diepe slaap, op Matthy's borst. In de armen van zijn favoriete persoon in zijn favoriete parkje.

589 woorden.