The Melody of Love

🌺 κεφάλαιο 1 🌺

Η Μαρία κοίταξε έξω από το παράθυρο του αεροπλάνου, καθώς τα σύννεφα παραμέριζαν για να αποκαλύψουν το μαγευτικό τοπίο του ελληνικού νησιού.

Ο ήλιος έλαμπε πάνω από τα καταγάλανα νερά και οι ασημένιες αμμουδιές φάνταζαν σαν όνειρο. Ήταν η πρώτη φορά μετά από χρόνια που ένιωθε τόσο ελεύθερη, τόσο έτοιμη να αφήσει πίσω της τις υποχρεώσεις και το άγχος της καθημερινότητας.

Με μια βαθιά ανάσα, η Μαρία σηκώθηκε από τη θέση της και κατευθύνθηκε προς την έξοδο του αεροπλάνου. Ο ζεστός αέρας την καλωσόρισε καθώς κατέβαινε τα σκαλοπάτια και ένιωθε ότι κάθε βήμα την έφερνε πιο κοντά σε μια νέα αρχή.

Η βαλίτσα της κυλούσε εύκολα στο μονοπάτι που οδηγούσε στον μικρό, παραθαλάσσιο ξενώνα όπου θα έμενε τις επόμενες εβδομάδες.

Όταν έφτασε στον ξενώνα, η Μαρία βρήκε την ιδιοκτήτρια, την κυρία Ελένη, να την περιμένει με ένα ζεστό χαμόγελο.

Η κυρία Ελένη ήταν μια ηλικιωμένη γυναίκα με φωτεινά μάτια και ένα χαμόγελο που έμοιαζε να φωτίζει το δωμάτιο.

«Καλώς ήρθατε στο νησί μας, καλή μου!» είπε η κυρία Ελένη,

προσφέροντάς της ένα ζεστό χέρι. «Είμαι η Ελένη, η ιδιοκτήτρια του ξενώνα. Ελπίζω να βρείτε το δωμάτιό σας άνετο και το νησί μας ακριβώς όπως το ονειρευτήκατε.»

Η Μαρία αντάλλαξε μερικές ευγενικές κουβέντες, και η κυρία Ελένη συνέχισε να της δείχνει το χώρο.

«Αυτή είναι η θέα που θα έχετε από το δωμάτιό σας,» είπε, δείχνοντας το παράθυρο που έβλεπε στη θάλασσα.

«Τα ηλιοβασιλέματα εδώ είναι μαγευτικά. Θα σας συνιστούσα να πάτε στην πλατεία το βράδυ, έχει πάντα ζωντάνια και πολύ καλή μουσική.»

«Μου αρέσει η μουσική» είπε η Μαρία.

«Πόσο συχνά παίζουν μουσική εδώ;»

«Κάθε βράδυ,» απάντησε η κυρία Ελένη με ένα μυστηριώδες χαμόγελο.

«Μην χάσετε την ευκαιρία να ακούσετε τον Αλέξανδρο. Παίζει στην παραλία και η μουσική του είναι πραγματικά μοναδική. Λένε ότι η μελωδία του έχει μαγικές δυνάμεις.»

Η Μαρία γέλασε ευγενικά. «Ακούγεται υπέροχο Σίγουρα θα τον ακούσω. Ευχαριστώ για την πληροφορία.»

Η κυρία Ελένη της πρόσφερε ένα δροσιστικό ποτό και την άφησε να απολαύσει την θέα από το δωμάτιό της. Η Μαρία ένιωθε ενθουσιασμένη και γεμάτη προσμονή για τις περιπέτειές της στο νησί.

Το απόγευμα βρήκε τη Μαρία να περιπλανιέται στα στενά δρομάκια του χωριού, απολαμβάνοντας τα παραδοσιακά σπίτια με τους λευκούς τοίχους και τα μπλε παράθυρα.

Ένας γλυκός ήχος μουσικής την τράβηξε προς ένα παραθαλάσσιο εστιατόριο, όπου ένας άνδρας έπαιζε κιθάρα κάτω από τη σκιά μιας μεγάλης ελιάς.

Ο Αλέξανδρος έπαιζε με κλειστά μάτια, βυθισμένος σε κάθε νότα, ενώ οι θαμώνες απολάμβαναν το φαγητό τους και το ηλιοβασίλεμα.

Η Μαρία κάθισε σε ένα τραπέζι κοντά στη σκηνή και ένιωσε την καρδιά της να χτυπάει πιο γρήγορα με κάθε μελωδία. Δεν ήξερε ακόμα ότι αυτή η συνάντηση θα άλλαζε για πάντα τη ζωή της...