The Melody of Love

Κεφάλαιο 5

Η Μαρία ξύπνησε με την αίσθηση της αναμονής και της ανησυχίας για την απόφαση του Αλέξανδρου. Οι μέρες περνούσαν γρήγορα, γεμάτες συναισθήματα και σκέψεις για το μέλλον.

Η Μαρία είχε αποφασίσει να περάσει το πρωί μόνη της, ελπίζοντας ότι η ηρεμία της παραλίας θα της έδινε καθαρότερη σκέψη.

Καθώς περπατούσε αργά κατά μήκος της ακτής, αναρωτιόταν πώς θα επηρεάσει η απόφαση του Αλέξανδρου τη ζωή τους. Η θάλασσα, με τα κύματά της, έμοιαζε να αντικατοπτρίζει την αναταραχή που ένιωθε μέσα της.

Ήξερε ότι η καριέρα του Αλέξανδρου ήταν σημαντική για εκείνον και ήθελε να τον στηρίξει, αλλά δεν μπορούσε να αποφύγει τις αμφιβολίες της.

Το απόγευμα, ο Αλέξανδρος την κάλεσε για μια συνάντηση στο αγαπημένο τους σημείο, ένα απομονωμένο μέρος στην παραλία που είχαν κάνει το δικό τους καταφύγιο.

Όταν έφτασε, τον βρήκε να κάθεται σε έναν βράχο, κοιτάζοντας τη θάλασσα με μια έκφραση σοβαρότητας.

«Γεια σου, Μαρία,» είπε ο Αλέξανδρος με ένα ήρεμο χαμόγελο.

«Ήθελα να μιλήσουμε ήσυχα, μακριά από τη φασαρία.»

«Γεια σου, Αλέξανδρε,» απάντησε η Μαρία, καθισμένη δίπλα του.

«Πες μου, τι αποφάσισες;»

Ο Αλέξανδρος πήρε μια βαθιά αναπνοή.

«Αποφάσισα να δεχτώ την πρόταση για περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι μια ευκαιρία που δεν μπορώ να χάσω, και νομίζω ότι είναι το σωστό βήμα για την καριέρα μου.»

Η Μαρία έμεινε σιωπηλή για λίγο, προσπαθώντας να επεξεργαστεί τα συναισθήματά της.

«Καταλαβαίνω, Αλέξανδρε. Είναι μεγάλο βήμα για εσένα και είμαι περήφανη για σένα. Ξέρω ότι θα σου λείψουμε πολύ, αλλά αυτή η ευκαιρία είναι μοναδική.»

Ο Αλέξανδρος την κοίταξε με ευγνωμοσύνη.

«Ναι, θα μου λείψετε πολύ. Όμως, είμαι σίγουρος ότι θα βρούμε τρόπους να κρατήσουμε επαφή και να συνεχίσουμε να μοιραζόμαστε στιγμές, έστω και από απόσταση.»

Η Μαρία τον κοίταξε και είδε τη σοβαρότητα και την ειλικρίνεια στα μάτια του.

«Θα το κάνουμε να λειτουργήσει. Ξέρω ότι θα τα καταφέρουμε.»

Η συζήτησή τους ήταν γεμάτη συναισθήματα, αλλά και μια αίσθηση ελπίδας.

Αν και η απόφαση του Αλέξανδρου σήμαινε ότι θα περνούσαν πολύ χρόνο μακριά ο ένας από τον άλλο, η φιλία τους παρέμενε ισχυρή.

Το απόγευμα, η Μαρία και ο Αλέξανδρος περπάτησαν μαζί στις παραλίες του νησιού, απολαμβάνοντας τις τελευταίες τους στιγμές πριν την αναχώρηση του Αλέξανδρου.

Επισκέφτηκαν τα αγαπημένα τους μέρη και μοιράστηκαν γλυκές αναμνήσεις, ενώ η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη συναισθηματική φόρτιση.

Καθώς το ηλιοβασίλεμα ζωγράφιζε τον ουρανό με χρυσές αποχρώσεις, οι δύο τους καθίσαν σε ένα ήσυχο σημείο, κοιτάζοντας τον ορίζοντα. Η Μαρία, κρατώντας το χέρι του Αλέξανδρου, του είπε:

«Ας κρατήσουμε αυτή τη στιγμή στο μυαλό μας, ώστε να μας δίνει δύναμη όταν θα είμαστε μακριά.»

Ο Αλέξανδρος την κοίταξε με τρυφερότητα. «Ναι, ας την κρατήσουμε ως μια υπενθύμιση της φιλίας μας, Ελπίζω να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και να διατηρήσουμε αυτή την όμορφη σχέση της φιλίας.»

Με αυτές τις λέξεις, οι δύο φίλοι αποχαιρέτησαν, ελπίζοντας ότι οι συνθήκες και οι προκλήσεις που θα αντιμετώπιζαν θα ενίσχυαν τη φιλία τους αντί να την δοκιμάσουν.