" ပန်းကလေးများ ပွင့်တော့မည် ဖူးတံဝင့်လို့ချီ နေခြည်မှာရွှေရည်လောင်း ငါတို့စာသင်ကျောင်း "
" ကဲ နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်ဆိုလိုက်ပါအုံး ပန်းကလေးများပွင့်တော့မည်🎶 "
" ညီမလေးရေ အပြင်မှာ ကြီးဇင်ရောက်နေတယ်"
"ဪ ဟုတ်ကဲ့အစ်မ လာခဲ့ပါ့မယ်နော်"
" ကဲကဲ ဆရာမ ဒီနားလေးခဏသွားမယ်နော် ငြိမ်ငြိမ်နေကြနော် ပြန်လာရင် ဒီကဗျာကို အဖွဲ့ဖွဲ့ပြီး ပြိုင်ဆိုကြမယ်နော်
ကိုယ့်အဖွဲ့နိုင်အောင်လို့ ကြိုကျင့်ထားကြနော် ကလေးတို့ရေ "
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာမ "
ရာရာ လည်း ကလေးတွေကို စာပေးထားပြီး အပြင်ကိုခဏထွက်လာခဲ့သည်။
"အန်တီဇင်ရယ် သမီးဒီမှာ ဝယ်စားလိုက်ပါ့မယ်ဆိုတာကို ဘာလို့တကူးတကလာပို့တာလဲ"
"ရပါတယ်တော် ဒီကဝယ်စားရင် သမီးဝမှာ မဟုတ်ဘူး အဲ့တာကြောင့် ထမင်းချိုင့်လာပို့တာ "
"အန်တီဇင်ကတော့လေ တကယ်ပါပဲ"
" ဆရာမရေ သားတို့ရပြီ "
"အေးအေး ကဲ အန်တီရေ သမီးအတန်းပြန်ဝင်လိုက်ဦးမယ်နော် "
"အေးပါ သမီး ကျောင်းဆင်းရင်လဲဂရုစိုက်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်"
ရာရာ အောင်စာရင်းမထွက်ခင် အန်တီဇင်တို့ နယ်ကိုလိုက်လာပြီး မူလတန်းကျောင်းလေးမှာ ဆရာမဝင်လုပ်သည်။
ဆယ်တန်းမအောင်သေးပေမယ့် ရာရာ့ရဲ့ကြိုးစားမှုကြောင့်
အဖြူနဲ့အစိမ်းလေးဝတ်ပြီး ဆံထုံးထုံးကာ သူငယ်တန်းကလေးလေးတွေရဲ့ ဆရာမလေးတစ်ယောက်ဖြစ်လာခဲ့သည်။
ကျောင်းဆင်းတဲ့ခါလည်းကလေးတွေနဲ့အတူတူ အိမ်ပြန်ဖြစ်သည်။
မြို့ပြအငွေ့သက်တွေနဲ့အဝေး
လယ်ကွင်းစိမ်းစိမ်းလေးတွေဘေးက လမ်းကနေ အိမ်ကို
ကိုယ့်တပည့်လေးတွေနဲ့ ပြန်ရတာကလဲ ပျော်စရာကောင်းလှသည်။
"ဆရာမလေး"
"ရှင်"
"ကျွန်မ ဆွဲခြင်းကိုင်ပေးပါရစေ"
"ဪ ရပါတယ် အစ်မရဲ့"
"မဟုတ်တာ ကျွန်မဆွဲပေးချင်လို့ပါ "
