Bölüm 4

7 1 0
                                    

Heluuu beybilerr

Hala tam olarak acilmadik yine ve yine VPN ile giriş yapıyorum maalesef

Umarım bir an önce çözüm bulunur seviliyorsunuzzz🫀

-Ne zaman uyanacak olum bu kız?

-Doktor birazdan uyanır dedi olum ben nerden biliyim

-Ula kıza ne yapmış böyle oy kurban olduğum benim .

Sesler geliyor karmakarışık kimden geliyor onu bile anlamıyordum iç çekiş sesleri geliyor

Kim ağlıyordu

Bilincim yavaş yavaş kendine geliyordu ama gözlerimi açmak istemiyorum.

Rüya bitmesin gözlerimi açmak istemiyorum

Uyanmak istemiyorum...

Sesler dahada artıyordu bir el saçlarıma dokunuyordu.

Ben nerdeydim

Sonunda yavaşça gözlerimi açmıştım.

Gözlerimi açmamla kafamda bekliyen babaannemle bakışmıştım.

Yüzüme bakan babannem gözlerimin açıldığını görür görmez;
Uyyy uyandı uşaklar uyandı Yarrabim sağa çok şükür oğu bize baguşladun diye bağırmıştı.

Babaannemim bağırmasıyla herkes yatağın başına toplanmıştı.

Rüya değildi.

Gerçekti.

Kurtulmuştum.

Meraklı gözlerle hepsi benim bir tepki vermemi bekliyordu.

Ne diyecektim ki

Dilim tutulmuş gibi hissediyordum kendimi.

En büyük amcamın Aliun ha biyerlerun ağrıyormu yeğenim? Sorusuyla beraber konuşmaya başlamıştım.

- Teşekkür ederim ... Diyebilmiştim sadece .
Başka ne diyebilirim ki.
Boğazımda kocaman bir şey vardı sanki ne kadar yutkunsamda gitmiyen bir şeydi.

Ağlamak istiyorum ama ağlayamam .

Ağlama Alin

Artık her şey daha güzel olucak.

Artık ağlama be Alin .

Babaannem, yengelerim hepsi ağlıyordu.

İkiz amcalarım teşekkür ederim dedikten sonra aynanda arkaya dönüp nefes alıp elleriyle yüzlerini silmişlerdi.

Ben ağlamıyordum ama ailem benim için ağlıyorlardı .

Her şeye rağmen iyi ki siz be Karaca ailesi...

Artık toparlanma zamanıydı.

Karaca ailesi kalk ula ayağa Alin Nefes Karaca geldi ...

Hafif bir öksürüp yavaşça yattığım yerden toparlanırken konuşmaya başladım.

Ula ne ağlayup duruyonuz heç yakuşuyomu Karaca aylesune ağlamak .
Konuşmamla beraber hepsi gözündeki yaşları silerek burukça gülümsemişlerdi.

Ne ağlamasu ula biz kim ha ağlamak kimdu amcamın bu sözüyle hepimiz gülmüştük.

Olay hakkında kimse konuşmuyordu .

Babamı ne yapmışlardı.

Dedem nerdeydi.

Hiç bir şeyden haberim yoktu.

Tam dedemi soracakken kapı açılmış ve dedem gelmişti.

Herkes dedeme bakıyordu dedem ise yine bana bakıyordu.

Gözlerindeki acıyı gizlemeye çalışsada gizleyemiyordu.

Koskoca Kadirhan Karaca'nın gözleri dolu doluydu.

İçeri tam girip yatağımın yanına gelip kafasıyla etrafdakilere bakıp.

Ha iku dakka kizum la bizi bi yalnuz birakun bakalım. Demişti.

Herkes sofrana sofrana dışarı çıkarmıştı.

Dedem yatağın yanındaki sandalyeyi çekip sağıma oturmuştu.

Ha biyerlerun ağrıyomudur güzel kizum benum diyerek konuşmaya başlamıştı.

-Daha iyiyim dedem... Teşekkür ederim dede sen olmasan eğer-
Dedem cümlemi yarıda kesip

-Shht ha bak geldu geçtu artuk esku şeylerden bahsetmek yok
Aliun, Karadenuze hoş geldun Alin Nefes Karaca.

Doğru tahmin etmiştim Karadenizdeydim.

Memleketim Trabzondaydım.

- Hoş buldum Kadirhan Karaca hoş buldum.

Evett bölüm biraz kısa oldu ama neyse diğer bölümlerde telafi ederim canlarrr

Karadeniz'e de geldik obaaaaağ

Çal keçe çalllll

Yıldızı parlatmayi unutmayın amann sksjjsj💫

Bayssssss✋







Acının İçindeki Gizli Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin