"Het was maar een grapje"

Ziekenhuis

Robbie is net naar het ziekenhuis gebracht, ik heb echt spijt, spijt dat ik hem duwde, spijt dat ik tegen hem schreeuwde terwijl hij mij probeerde te helpen...
Ik moet in de wachtkamer wachten tot er een zuster komt, ik zie de deur open gaan en ik sta meteen op, de zuster loopt voor bij me, wat een teleurstelling zeg.
Ik ga weer zitten, wachtend tot iemand me roept, dan komt de zuster terug en roept me mee, ik ren naar de kamer en zie Rob daar liggen.
Het dunne verband om zijn hoofd heeft een geel rood achtige vlek.
Ik voel iemand op mijn rug tikken, het is een dokter.
Hij vraagt me wat er was gebeurt dus ik leg het hele verhaal uit, en daarna vraag ik waarom hij dat niet aan Rob vroeg.
"Robbie heeft een hersenschudding en weet bijna niks meer van wat er vandaag is gebeurt, er is een 46% kans dat hij in een coma terecht komt" zegt de dokter.
Ik loop langzaam naar Rob toe en geef hem voorzichtig een knuffel.
"Sorry schatje ik heb zoveel spijt ik had je nooit moeten duwen en ik had niet tegen je moeten schreeuwen schatje ik heb zoveel spijt" zeg ik snel achter elkaar.
Dan begint hij zacht te kreunen.
"Teveel te snel" zegt hij.
"Sorry"
"Meneer het lam wilt u even op het bankje naast het bed bij het raam gaan zitten, dan kunnen wij verder met het onderzoek" hoor ik iemand achter me zeggen.
Ik druk nog snel een kus op zijn wang en loop dan naar het bankje, die is echt niet comfortabel.
Rob doet zijn ogen dicht als de dokter met een zaklampje aan komt lopen.
"Meneer de graaf wilt u alstublieft uw ogen open doen" zegt de zuster.
Langzaam doet hij zijn ogen open, als hij het seintje aan de zuster geeft dat ze kan gaan schijnen begint ze.
"Kunt u naar links, rechts, boven en onder kijken voor mij" vraagt de zuster.
Hij doet zoals gevraagd wordt en ziet mij links zitten en glimlacht, ik glimlach terug.
Dan kijkt hij naar boven en naar onderen.
"Meneer we zijn klaar met het schijnen, nu mag u even doen wat u wil, zolang het in het bed is.
Hij kijkt naar me en seint dat ik moet komen, dat doet hij zijn armen open en ik geef hem een knuffel.
"Ik hou zo veel van jou" fluistert hij.
"Ik ook van jou" fluister ik terug.
Nog een zuster komt binnen
"Dokter de uitslag van zijn bloedtest zijn binnen, hij heeft diabetes, maar dat heeft er niks mee te maken en hij heeft ook 100%..."