"Het was maar een grapje"

HOU ER GEWOON MEE OP OKE!?

Ik moet naar huis want het is al laat, maar ik wil Rob hier niet alleen achterlaten, dus ik slaap in het ziekenhuis in een klein uitklapbedje en fiets morgen gewoon naar school.
Ik heb een kussen en een deken van het ziekenhuis gekregen, gelukkig lig ik op een matrasje.
                       Timeskip naar de ochtend

Ik wordt wakker van mijn wekker, het is 6:45.
Ik kleed vlug om na het douchen en loop de kamer weer binnen, Rob is inmiddels ook al wakker geworden en zit op zijn telefoon.
Ik loop naar hem toe en knuffel hem, het is intussen al 08:06 dus is moet snel gaan ik geef hem nog een kus op zn wang en loop naar beneden, naar mn ov fiets.
Ik moet snel fietsen want anders kom ik te laat, als ik er ben zet ik mijn fiets neer in de 5e fietsenstalling, want de pesters staan altijd klaar bij de 1e.
Het is nu al 08:33... 3 minuten te laat dus.
Ik ren naar mn lokaal, meneer sleurink kan het natuurlijk niet accepteren dat ik fk 3 minuten te laat ben en moet nu een te laat briefje halen, lekker dan.
"Nou meneer het lam u bent al voor de 4e keer te laat deze week, bij de 5e keer gaan we uw ouders/verzorgsters inlichten" zegt de vrouw.
"Nou dat gaat moeilijk want ik heb geen contact meer met beide en woon bij mn vriend dus suc6" ik loop weer naar mn fiets om naar het ziekenhuis te fietsen, want die mensen denken dus echt dat ik 3 kwartier ga wachten op de volgende les, ja daaaaaag ik ga lekker bij Rob blijven hoor.

Ik wordt gebeld, door diezelfde vrouw van het te laat briefje, die denkt srs dat ik ga opnemen, HAHA.
Bij het ziekenhuis aangekomen zie ik daar 3 van de pesters staan, hoe wisten ze dat ik hier heen ging?
Het gebouw heeft maar 1 ingang dus ik moet ongezien langs ze komen, dat gaan never nooit lukken.
Ik probeer vanaf rechts aan te komen en achter hun door te gaan maar ze horen de deur open gaan en draaien om, ik kijk achter me en ze staan nog dichterbij, ze lopen naar me toe.
"Zo zo zo mannetje gaat er weer eens eentje naar zn "allerliefste schatje van de wereld""
"Laat me gewoon met rust oke!?"
"Sow nu gaat ie ook nog een stoer praten, dat vind ik niet leuk" zegt er een en schopt me in mn buik, die al pijn genoeg deed van het slachtveld wat daar ligt...
"HOU ER GEWOON MEE OP OKE" roep in naar ze met tranen in mn ogen, ik ren naar binnen, de lift in maar ze volgen me, ik blijf op het knopje drukken maar het lijkt niks te helpen ze komen steeds dichterbij en dan..... de deur is dicht, de lift hijst zichzelf langzaam naar de 3e verdieping.
Ik loop met een snelle pas naar Rob zn kamer, stilletjes kreun ik nog van de trap in mn buik, er loopt een traan over mn wang, ik hoorde de lift net weer naar beneden gaan en hij is hier nu aangekomen, ik zie de 3 jongens boos om zich heen kijken, ze spotten me er rennen op me af, maar een van de dokters houd ze tegen.
"Geen toegang voor niet patiënten en niet bezoekers, ik verzoek u om weer weg te gaan, en gauw" zegt de dokter en ze rennen vlug weg.
Ik bedank de dokter nog snel en ga dan naar Rob toe.