Kalpteki Sızı

5. Sürpriz misafir

Seni bulmaktan önce aramak isterim.
Seni sevmekten önce anlamak isterim.
Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de,
Sana hep, hep yeniden başlamak isterim

/Özdemir Asaf/

|Vote koymayacağım çünkü vote çok yavaş doluyor, bu sürede sizlerde bölümler geç geldiği için bölümleri okuma hevesiniz kaçıyor olabilir yada diğer bölümün sonunu unutuyor olabilirsiniz bundan dolayı vote koymuyorum bölümler biter bitmez atacağım.|

&&&

Aniden kendime gelip hemen Emir'i ittirdim. Hiç zorluk çıkartmadan onu ittirmemi bekliyormuş gibi hemen geri çekildi.

"Beni öpme hakkını kim veriyor sana!"

"Ben veriyorum kendim veriyorum o hakkı"

"Emir seni istemiyorum, senin açıklamanı istemiyorum, senin evini istemiyorum, senin bizi korumanı istemiyorum, senden gelecek tek bir iyiliği bile istemiyorum." Nefes almadan tek seferde demiştim.

"Şimdi bizi geri bırak ve nikahlı karının yanına git!"

"Daha deminde dedim şimdide diyorum sizi asla bırakmam o hatayı bir kere yaptım bir daha yapmam!"

"Bırakacaksın Emir bir zamanlar nasıl bıraktıysan şimdide o şekilde bırakacaksın!"

"Nereye gideceksiniz, kalacak bir evin var mı? Benim bildiğim ev sahibin seni evden çıkarttı oğlumla birlikte sokakta mı kalacaksınız!"

"Sana ne Emir, seni ilgilendirmez ister sokakta kalırım ister bir ev tutarım." Ev tutmuştum zaten ama bunu ona söyleyemezdim.

"Gene o ibne herifin evinde mi kalacaksın oğlumla!" Yavaş yavaş sinirlenmeye başlıyordu.

Kıskandığını sesinden anlıyordum,

"Herif değil İlker gerekirse evet buna sen mi karar vereceksin?"

Bunun dememle yanımdaki duvara yumruk atması bir oldu azda olsa korkmuştum çünkü Emir'in kıskanınca değişen huylarını biliyordum.

"Sikerim o herifi Asel, bey'e noldu nerden geliyor bu samimiyet!"

"Sana cevap vermek zorunda değilim!"

"Siktiri boktan mevzular yüzünden aramıza mesafe girdi şimdide hayatına yeni birisini mi aldın?"

Beni mi suçluyordu demek istediği şeyi anlamamıştım.

"Bu benim suçun değil aramıza soğuk girmesi de benim sorunum değil hepsi senin suçun annen evet bir şey demiyorum ama beni annen için bıraktın. Sadece beni değil sen kendi canından kanında olan oğlunu annen için bıraktın bunu dediğim için bencil olacaksam evet bencilim!"

"Hâlâ anlamak istemiyorsun hâlâ dikine gidiyorsun ben seni kimse için bırakmadım."

"Emir daha fazla konuşmak istemiyorum bizi aldığın yere geri bırak!"

"Asla, duydun mu bunu anlaman için bin kere söylemem gerekiyorsa söylerim sizi asla bırakmayacağım!"

Bu konuşmanın üstünden tam olarak bir saat geçmişti gitmeye çalıştığımda bırakmamıştı beni, şuanda salonda oturmuş öylece birbirimize bakıyorduk.

Aramızdaki sessizliği bozan oğlumun bana seslenmesiydi.

"Anne babam bana oda yapmış biliyor musun içinde bir sürü oyuncağım var çok eğlendim. Hem Berk amcam da benimle birlikte oynadı."

Berk'e amca demesine şaşırmıştım ama bugün çok yorulduğum için hiç bir şey diyemiyordum.

Bir Emir'e bir Berk'e baktıktan sonra geri oğluma bakıp "öyle mi?" Dedim alaylı bir şekilde.

Oğlum hemen kafasını salladı, hiç bir şeyden haberi yoktu ileride babam benim ilk adımımda, doğduğum günde kucağıma aldı mı beni diye sorsa ne diyeceğimi bilmiyordum.

Mert'in Emir'e alışmasını istemiyordum bunu Emir de anlamış olacak ki biraz sinirlenmişti ama bana hak vermediği için bir şey dememiş sesini çıkartmamıştı.

Berk bizim karşımıza Emir'in yanına oturdu bana bakıyordu bir şeyler demek istiyor ama diyemiyor gibiydi.

En son konuşmaya karar vermiş olacak ki ağzını açıp konuşmaya başladı.

"Nasılsın Asel uzun zamandır konuşmuyoruz?"

Sorduğu soruya cevap vermek istemiyordum ama biraz düşününce onun suçu yoktu bu olanlardan onu suçlayamazdım tabii Mert'e hamile olduğumu söylediği için ayrı bir kızgınlığım vardı sözünde durmamıştı.

"İyiyim sen nasılsın?"

"Bende iyiyim, saol"

Emir bu konuşmalara şaşırmış gibi gözüküyordu, büyük ihtimalle bu yaşanan olaylardan dolayı Berk'le de konuşmayacağımı sanıyordu.

Mert'i kucağıma aldım hizmetli kızın bizim için hazırladığı odaya doğru gitmeye başladım.

Emir gittiğimiz görünce ayağa kalkıp,

"Nereye?" Dedi

"Odaya!"

Diye bağırarak onu yanıtlamıştım.

Odaya gelir gelmez yatağa Mert'le birlikte oturup onunla konuşmaya başladım.

"Buradan gitmek istiyor musun bal oğlum?"

"Hayır anne burası güzel hem babam bizi korur." Gözleri dolmuştu gideceğimizi düşünüyordu

"Lütfen anne, ben babamı da senide yan yana görmek istiyorum."

Derin bir nefes vermiştim. Emir'in Mert'e bu kadar yakın olması canımı sıkıyordu.

Sadece sarıldım oğluma o benim bu dünyada olmamı sağlayan tek şeydi.

Kapı çaldı içeri hizmetli kız girdi, "Asel hanım Emir gön- yani şey Emir bey getirmemi istedi efendim."

O daha demin Emir'e Emir bey demeyecek miydi? Emir Allah bilir benden sonra kaç kızla yatmıştı ki bu kız onlardan biriydi.

Kızın elindeki kağıtları aldıktan sonra kıza sert bir şekilde bakıp,

"Tamam sen çıkabilirsin." Dedim.

Kız kalçasını sallaya sallaya dışarı çıkmıştı gidip yolmamak için kendimi zor tutuyordum.

Emir'in ne yolladığını merak ederek Mert'i oyuncaklarının arasına bırakıp kağıtları okumaya başladım.

Kağıtları okudukça daha çok sinirlenmeye başlıyordum.

Bu, bu kağıt velayet davasıydı sırf yanında kalayım diye beni Mert'le tehdit ediyordu.

Kendimi kasmaktan boynuma ağrılar girmişti.

Sinirle hemen odadan çıkıp aşağıya indim, tam Emir'in yanına gidecekken kapı çaldı kapıya yakın olduğum için kapıyı açmaya gittim gelen kişiyi görünce şaşırmıştım.

Gelen kişi,

Ece'yidi

&&&

|Merhaba aşklarım nasılsınızzz.|

|Yukarıda açıklama yaptığım gibi burada da yapıyorum vote koymayacağım.|

|Bölümlerin geç gelme sebebi bir nevi vote aslında, artık bölümler biter bitmez atacağım.|

|Sizce diğer bölümde ne olacak?|

|Yavaş yavaş büyümeye devam ediyoruz, iki bin okumaya doğru gidiyoruz bebeklerim hepinize teşekkür ederim.|

| Instagram: gizemimmiss|

|Bölümler çok kısa farkındayım şuanda tatilde olduğum için boş vakitlerde yazabiliyorum. Eve gider gitmez uzun bölümler gelecek.|