මතීශ් pov
මිනිදු අයියා ගැනනම් කතා කරන්න මං එච්චර කැමති නෑ..ඌ එන්නෙ කොකාට කියලා හොදටම තේරුන නිසා මං උගෙන් කෙලින්ම අහන්න ඕනි උන එක ඇහුවා වෙද්දි ඇහුව වේගෙට පොරගෙන් කෙලින්ම උත්තරයක් හම්බුනා..කැමැත්තකට වඩා ආදරේ හිතෙනවාලූ..යැයි යැයි තමා..මට උස්සලා පොලේ ගහන්න හිතුනා ඒත් ඉතින් ඒම බෑනේ ඕනි හුත්තක් කියලා මං ආපිට එන්න ආවා..සසිරුවානම් ලෝක විනාසෙ වෙනවා වගේ බය වෙලා බලන් හිටියේ..
ප්‍රැක්ටිස් ඉවර උනාම මාවයි සෙනාශ්වයි එක්කන් යන්න අයියා ආවා..සසිරු බාප්පා එක්ක කලින්ම ගියා..
" වරෙන්..ඉදලා රෑ වෙලා යනවා.."
" බෑ ඕයි අම්මා අරෙහෙ කේස් එක දානවා මූට.."
සෙනාශ්ව ඩ්‍රොප් කරලා යන්න යද්දි ඌ අපිට ඉදලා යන්න එන්න කිව්වත් අදනම් මෙහෙ ඉන්න විදිහක් නෑ අම්මා මට කේස් එක අදිනවා ගමේ ඉදලා ආව දවසෙ ඉදන් වැඩි හරියක් මෙහෙ ඉන්නෙ කියලා..
" හ්ම්ම් හ්ම්ම්..මතීශ් හෙට උදේ වරෙන් ඈ.."
" ඉස්කෝලේ යන් නැද්ද.."
" හැමදාම ඉස්කෝලේ යන්න ට්‍රැකද.."
" තොට තරම්නම් ට්‍රැක නෑ හැබැයි.."
මට රැව්ව සෙනාශ් අයියට සැලුට් එකක් දාලා යන්න යද්දි මං බැලුවෙ සසිරු පෙන්න ඉන්නවද කියලා ඒත් නෑ ගේ ඇතුලෙ ඇත්තෙ එයා..දැන් ඇති පොතක් දිහාවත් බලාන කල්පනා කර කර..
" ඇයි උබට පොඩී බලන්න ඕන් නැද්ද අද.."
ගේ ලගටම ඇවිල්ලත් ගානක් නැතුව අයියා පොඩීට කතා නොකර ආපහු හරවන් ආව නිසා මං ඇහුවේ..
" අර හිටියේ.."
" කොහෙද.."
" බැල්කනි එකට වෙලා බලන් හිටියා.."
" උබලාගෙ ආදරයේ සංකේතේ බැල්කනි එකද.."
" තොට වැඩක් නෑ නේ ඒවා.."
" හිටපන් අම්මට කියන්නම් උබ රෑ තිස්සෙ බැල්කනි එකට නැගලා අර පොඩි එකාගෙ කාමරේට පනිනවා කියලා.."
" කියලා කොරයි.."
" කරනවා තමා යකෝ..මේ සිරාවට ඇයි ඕයි රෑ තිස්සෙ එහෙ රිංගන්නේ.."
YOU ARE READING
තුන්කොන්
Teen Fictionතුන්කොන් ආදර කතාවක එක් අයෙක්ට අවසානයේ කෙසේ හෝ වේදනාව හිමිවේ..🥀
