සෙනාශ් pov
" අවදි වන්න අවදි වන්න දීප්තිමත් දිනකි උදා වෙලා තියෙන්නෙ..ටන්ට ටටට ටාන්....හිතනවාට වඩා සොදුරු විනෝද බර ලෝකෙක අපි ජීවත් වෙන්නේ.."
කුකුළන් හඩලන සද්දෙ කුරුල්ලන්නෙ කීචි බීචි නාදෙ මැද්දෙ උදේම අවදි උන මං සැපසේ නිදා සිටින මාගෙ අති ජාත මිත්‍රයාව ඇහැරවන්න හැදුවත් මේ මිනිහා ඔලුවේ ඉදන් බ්ලැන්කට් එක පොරවන් බුජි..
" නැගිටපන් මිනිහෝ.."
" ම්හුක්.."
" ආ..ආතල්නම් දෙන්න එපා ඉතින්..ගමක් යන්න නැගිටපන්.."
" නිදා ගන්න දීපන් සෙනාශ්.."
" ආයෙ මොනා නිදා ගන්නද..දහය හමාරත් වෙලා.."
අහම්..අපේ ගෙදෙට්ට ඉතින් කීචී බීචී නාද ඇහෙන්නෙ ඒ වෙලාවට වෙද්දි මාත් ඇහැරියේ ඒ හිමිදිරි උදෑසන..
" එච්චර වෙලා ගිහින්ද.."
" ඔව් නැගිටිනවා.."
මං සසිරු පොරවන් හිටිය බ්ලැන්කට් එක ඇදලා බිමට දාද්දි කම්මැලි අරින ගමන් ඇදේ එහෙට මෙහෙට පෙරලිලා ඇස් දෙකත් පොඩි කර කර එයා ඇදේ ඉද ගත්තා...
" මගෙ කණ්නාඩි දෙක කෝ.."
මේ මනුස්සයාට ඉතින් කණ්නාඩි දෙක නැතුව බැරි නිසා මං ඒකත් අරන් එයාට දානකන් එක ඇහැක් විතරක් ඇරන් එයා ඔහේ බලාන හිටියා..
" කොහෙද යනවා කිව්වේ.."
" උඩට යන්න එනවද.."
" මොන උඩද.."
හොර පූසා වගේ හිටියට උඩට යන්න එනවද අහද්දි ඒක වැරදි විදිහට හිතුව සසිරුවා මං දිහා බලන් හිටියෙ පැණි හිනාවක් දා ගෙන..
මටනම් කියයි හැම වෙලේම කැත හිත කියලා..
" හන්තානට පායන හද බලන්න.."
" ඇත්තටම එක්කන් යනවද.."
" හද බල බලනම් ඉන්න වෙන් නෑ දැන්ම ලෑස්ති උනොත් හවස් වෙන්න කලින් එන්න පුලුවන්.."
" හරි හරි ඉන්න මං ලැස්ති වෙන්නම් ටක්ගාලා.."
" වැටෙයි යකෝ.."
කලබලෙන් ඇදෙන් බහින්න ගිය සසිරු බෙඩ් ශීට් එකේ කකුල පැටලිල වැටෙන්න යද්දි මං එයාව අල්ලා ගත්තා..
YOU ARE READING
තුන්කොන්
Teen Fictionතුන්කොන් ආදර කතාවක එක් අයෙක්ට අවසානයේ කෙසේ හෝ වේදනාව හිමිවේ..🥀
