මතීශ් pov
" දිස් බෝයි ඕ මයි මායිඩ්..සදක් වෙලා මනරම් නනා නන ඇළෙන් දොලෙන් මුතුරං..මදක් පමා නොවියන් පුදන්නකො වෙදැගිල්ලෙ මුතු රං..ආ ආ...."
" කට වහ ගනින් සෙනාශ්...."
" ඒක එපාද එහෙනම් වෙන එකක් කියන්නම්..කෝල කොමල මුතු ලාලිත සුකුමල සරාගි අංගන සොබා අග වසග ශ්රියාවට වසග වෙලා සිත නුරාව හදවත පුරා.."
" තොට ආයෙ කියන් නෑ ඕක නවත්තපන්..පුංචි මූට කට වහ ගන්න කියන්නකෝ.."
උදේ නැගිට්ට වෙලේ ඉදන් මූ සිංදු කියනවා කියනවා ඉවරයක් නෑ..ලස්සනට කියනවනම් කමකුත් නෑ පිස්සෙක් වගේ කෑ ගහද්දිනෙ හොම්බට එකක් අනින්න හිතෙන්නේ..
තුන් දෙනාටම ටිකක් උදේම ඇහැරුන නිසා කාලා බීලා ෆිල්ම් එක්කුත් බලලා වත්ත පැත්තට ආවෙ පුංචිව පොඩ්ඩක් ආශ්රේ කරන්න වෙද්දි එයා මල් පැල වගයක් හිටවනවා..පොඩි එකානම් උදේම ක්ලාස් ගිහින් මටයි සසිරුවාටත් ඩාන්සින් ක්ලාස් එකට දැන් වෙලාව එකොලහයි තව වෙලා තියනවනෙ ඉතින්..
" ඇත්තට ඔයාගෙ කට රිදෙන් නැද්ද ආරව්.."
" ඔයාගෙ වගේම කටක් තමා මටත් තියෙන්නෙ එතකොට කොච්චර කියෙව්වත් රිදෙන් නෑ කියලා අම්මි දන්නවා නේ.."
" මං ඔයා තරම් කියවන් නෑ.."
පුංචි උත්තර දුන්නෙ මල් පෝච්චියක් උස්සන්න ට්රයි කරන ගමන්..එයාට ඒක උස්ස ගන්න බැරි නිසා සෙනාශ් මල් පෝච්චිය උස්සලා පිල උඩින් තිබ්බෙ පුංචිට විරිත්තන ගමන්..
" තාත්ති කියලා තියනවා මට ඔයාගෙ කියවිල්ල ගැන.."
" එයා බොරු කියන්නේ.."
" අම්මේ ඉතින් ඔව් ඔව් බොරු වෙන්න ඇති.."
" බොරු තමා..සසිරූ..මේකෙ රෝස පැලයක් හදන්නද.."
" ඕකෙ එපා අම්මා..අර පාත්තියේ හදමු.."
ඒ අනිත් එකා ඌට මදනයා ගහලා..කොයි වෙලේ බැලුවත් ඔහේ කල්පනාව..ඔය කල්පනාව අස්සෙ ඉන්නෙ මොකාද කියන්න මං නොදන්නවා නෙවෙයි ඉතින්..
මිදුල අයිනෙ තිබ්බ ඔංචිල්ලාවෙ ඉදන් හිටිය සසිරු පුංචි කතා කර නිසා එයා ලගට ආවෙ එක දිහට බල්ටි තුන හතරකුත් ගහගෙන..උගෙ ගමේ ඉද්දිනම් අපි දෙන්නගෙම වැඩේ වෙලෙයි ඇළෙයි හැමවෙලේම බල්ටි ගහන එක..අප්පච්චි බනිනවා වෙලාවකට මොලේ හෙල්ලෙයි කියලා..අප්පච්චිව මතක් වෙද්දි එයා නැති අඩුවත් තදින්ම දැනෙනවා..අපිට වඩා එයාට පාලු ඇති..
YOU ARE READING
තුන්කොන්
Teen Fictionතුන්කොන් ආදර කතාවක එක් අයෙක්ට අවසානයේ කෙසේ හෝ වේදනාව හිමිවේ..🥀