Keşke ömrümü boşa harcamasaydım onun için bir yalancı için masum değilse de nedensiz yere birini öldürücektim hergün yeni keşkelerle uyanıyorum ben o herkezin örnek aldığı güçlü kadın değilim aslında herkezden daha zayıfım...
Gözlerimi zar zor açtım hiç tanımadığım bir odadaydım yatakta dikeldim odaya bir göz atım kendime tam geldiğimde dünyanın en büyük acısını yaşadım yine abim bana en büyük acıyı yaşatan oldu
Yerden ayakkabımı aldım giydim kapıya doğru bir adım atım tam açıcakken kapı açıldı içeri Ateş Akarca girdi yüzünde endişeli bir yüz vardı benim için endişelenecek hali yoktu herhalde içeri girdi kapıyı kapattı bir adım geri gittim bende
Canı sıkkındı beli "İyi misin şimdi baya kötü düştün kafan ağrıyor mu?" Elini anlıma götürdü bayılırken kafamı vurmuştum ve galiba uzun süredir baygınım "kaç saatir baygınım ben" elini geri çekti odadaki koltuğa oturdu kendisine bir içki doldurdu bende karşısına oturdum
"4 saat 20 dakikadan beri baygınsın" Oha hiç bu kadar uzun baygın kalmamıştım ben aslında nerdeyse hiç bayılmamıştım ben "Bir açıklama bekliyorum Akarca neden beni bunca yıl kandırmış?" Dedim içkisini tek hamlede kafasına dikti yenisini koyucaktı ki onu engelledim kafasını bana dikti arkasına yaslandı
"Abin ve ben eski arkadaşız en son buluştuğumuzda kardeşime aşık oldunu söyledi bana ilk başta karşı çıksamda kardeşimde ona aşık oldunu biliyodum bende engel olmadım ama babam ve annem onların evlenmesine izin vermedi Yusufu öldürme planı kurdular bunu yapacaklarını bildiğim için böyle bir plan durduk ama işler yolunda gitmedi babam planımızı öğrendi ve Yusufu öldürmek için arabayla aşırı hız yaptı babam orda öldü Dilde yaralandı ama ölmüş gibi yapıcaktık sana söylememizi abin istemedi özür dilerim sana bunları yaşatmamak istemezdim" ben donmuş bir şekilde onu dinledim
Herşeyi anlardım ama bana yaşadıkları için onu asla affetmezdim Akarca doğruları söylüyordu yüzüme pişman bir şekilde bakıyordu onunda bu yaşadıklarımda payı vardı ama abim kadar değil "Beni türkiye geri götür burda asla kalmam Akarca" dedim ayağa kalktım kapıyı açıp çıktım
Akşam olmuştu aşağıdan bağırma sesleri gelirdu merdivenden tam inicektim ki bir ağlama sesi duydum sese doğru gittim Açel masanın altına girmiş ağlıyordu odaya girdim eğildim eliyle yüzü kapatmıştı elimi tedirgince saçlarına götürdüm korkmuştu titriyordu elini yüzünden çekti ve gözlerime baktı elimle yanağındaki yaşları sildim bir anda üstüme atladı sımsıkı sarıldı bana
Çok korkmuştu elerimi beline sarmak istedim ama aynı abim gibi kokuyordu hıçkıra hıçkıra ağlıyordu dayanamayıp sarıldım kokusu ciğerlerime doldu kafamı kaldırdığımda Ateşin bana baktığını gördüm içeri girdi Açel'i kucağımdan aldı 2 dakika içinde sakinleştirip yatağa yatırdı yanağına bir öpücük bıraktı
Tam kız babası olucak adam ama fazla çapkın sessiz bir şekilde fısıldadı
"Açelya çıkalım mı Açel uyanmasın" dedi dışarı çıktım oda arkamdan geldi aşağı indik bir anda derin bir sesizlik oluştu Bozuk kendini toplamış abimle kavga ediyordu beni görünce derin bir nefes aldı
Abim bana doğru ilerledi yüzüne nefretle karşılık verdim evet ondan nefret ediyordum "İyi misin Orkidem özür dilerim herşeyi sana anlatıcam lütfen bana bakma öyle" dedi malesef orkide yılar önce soldu "Uzak dur benden artık karşında senin Beyaz orkiden yok onu sen öldürdün başın sağolsun" yüzüne bağırmak istiyorum senden nefret ediyorum diye
Ama yapamıyorum bana sarılmak için bir adım atı ben direk geriye gittim kafamı seni Asla Affetmeyecek der gibi salladım sağ sola üzüntüyle verdi nefesini yanından hızla geçtim arkamdan Akarcada benimle geldi bahçeye çıktım derin bir nefes aldım şu kendimi okyanusa bırakmak istiyorum
