Onttroond!!

Deel 33♡

Pov Emma
Met een bonzend hoofd zit ik aan de keukentafel. Al sinds ik wakker ben, is Orlando nergens te bekennen. Zou hij me ontlopen? Zacht schud ik mijn hoofd. Ik zou het hem in ieder geval niet kwalijk nemen. Wat hij kan, kan ik ook. Daarom ben ik ook, heel volwassen, naar Melissa gegaan om te schuilen.

Een dichtslaande deur haalt me uit mijn gedachten. Ik kijk op naar Melissa. "Zou dat George zijn?" Vraag ik haar.

Ze kijkt op. "Als hij het niet is, zou ik me zorgen gaan maken wie er dan jullie appartement is binnen gekomen."

Met een zucht sta ik op. "Ik denk dat ik maar ga. Hoe langer ik het uitstel, hoe erger het wordt."

"Wacht even." Met een twijfelende frons kijkt Melissa me aan. "Ik wist niet of ik het moest zeggen, maar.." Zacht schudt ze haar hoofd. "Vond je niet dat hij erg snel bij ons was gister?"

"Uhm.." Onbenullig haal ik mijn schouders op. "Ik heb geen idee. Alles leek lang te duren. De terugrit al helemaal."

"Ja, dat dus." Spreekt ze. "Ik was met Fernando aan het appen om te vertellen dat George ons op kwam halen."

Ik wil bijna vragen wie Fernando is, maar bedenk me gelukkig net optijd dat hij haar verloofde is. Wat mij eraan herinnert dat ik hem graag een keer wil ontmoeten wanneer hij terug is, maar oké. "Ja, en?" Vraag ik haar.

"Hij was er binnen drie minuten." Zegt ze. "En de terugweg duurde inderdaad langer. Die duurde bijna tien minuten."

"Misschien was hij toevallig in de buurt?" Dat het midden in de nacht was, negeer ik maar even.

Met een strak gezicht kijkt ze me aan. "Ik heb hem nooit onze locatie gegeven." Zegt ze. "Voor ik het kon zeggen, hing hij al op en drie minuten later was hij er."

"GPS." Zeg ik. Automatisch grijp ik naar mijn hals, maar de ketting hangt er niet. Die had ik bewust afgedaan omdat ik hem niet kwijt wilde raken.

"Dat dacht ik dus ook." Spreekt Melissa. "Die avond in de kelder zei jij namelijk ook dat hij wist dat je in het gebouw was. Wanneer ik vroeg hoe hij dat wist, zei hij dat het niet belangrijk was."

Mijn oog valt op mijn mobiel. "Hij gaf deze aan me." Zeg ik wanneer ik het apparaat op pak. "De nodige apps waren al geïnstalleerd, ik heb alleen nooit gekeken wat er allemaal op stond."

"Kijk eens bij instellingen en dan locatie." Gebied ze mij. Ik volg haar bevelen op. "Locatieservices." Zegt ze. "Klik daar op. Dat laat de apps zien die je locatie gebruiken."

Ik klik op het kopje locatieservices. "Life360." Lees ik hardop voor. Bij 'apps' zoek ik de app op en open hem. Een bolletje met mijn foto erin laat mijn exacte locatie zien. "What the fuck." Scheldt ik.

Melissa knikt. "Dacht ik al." Mompelt ze zacht.

Vol verbazing kijk ik naar de app. Hij houdt zelfs de locaties bij waar ik geweest ben en voor hoe lang. "Dit kan ik tegen hem gebruiken wanneer het nodig is."

"Als ik met je mee moet, moet je het zeggen." Oppert ze.

Zacht schud ik mijn hoofd. "Hij zal vast pissed zijn, maar meestal blijft hij wel aardig." Hoop ik dan. Ik hoop niet dat ik al mijn kansen heb verspilt en hij me deze keer niet meer vergeeft.

"Geef mij anders maar de schuld." Zegt ze. "Hij mag me toch al niet."

Een korte lach verlaat mijn mond. "Ik red me wel." Ietwat zenuwachtig verlaat ik Melissa haar appartement en stap die van Orlando in. Hij zit op de bank met zijn mobiel in zijn hand. "Goedemiddag." Mompel ik zacht.

"Yo." Reageert hij zonder op te kijken. Hij antwoordt in ieder geval wel, dat is positief.

Middenin de kamer blijf ik staan. Een zucht verlaat mijn mond. "Ben je boos?"