Onttroond!!

Deel 37♡

Het is goed zo
Liedje van tino martin

Pov Grace
Met een snelle pas loop ik door de straten heen. De paraplu stevig in mijn handen geklemd. Mijn mobiel wijst de weg naar het adress van Jax. Hij geeft aan dat ik er bijna ben.

Ik ben zo gefocust op Google Maps dat ik niet door heb dat er nog iemand op de stoep loopt. Onhandig als ik ben bots ik tegen een jonge meid aan. "Sorry." Klinkt zacht uit haar mond.

Haar ogen zien er rood uit en haar wangen zijn nat, ookal kan dat laatste ook door de regen komen. "Are you okay?" Vraag ik ietwat bezorgd.

Een snik verlaat haar mond waarna ze zich zonder een antwoord te geven omdraait.

"Eline!" Een jongen rent langs mij, achter de meid aan. Hij spreekt in een taal die ik niet versta. Toch haal ik een woord uit zijn zin. Jax? Zei hij nou iets over Jax? Mijn blik schiet naar de kant waar hij vandaan kwam. De deur van het huis valt net dicht.

73 staat in blokletters naast de deur. Ik kijk naar het nummer op mijn mobiel. 73.. Dit is het huis van Jax, ik ben er al.

Voor ik me bedenk, klop ik op de deur. Met een hard kloppend hart wacht ik af. Het lijkt net of de deur in slowmotion open gaat. Er staat een jongeman in de deuropening. "Ja?"

"Hi." Spreek ik. Mijn mond voelt droog aan. "I'm looking for Jax."

De jongen kijkt me fronsend aan voor hij zich omdraait en hard "Jax!" Roept.

"Wat?" Klinkt het wanneer een andere jongeman in de deuropening verschijnt. Is dit Jax? De eerste spreekt tegen hem in het Nederlands, waardoor ik geen idee heb waar ze het over hebben.

"Why are you looking for me?" Het klinkt achterdochtig, vijandig zelfs. Hij geeft me het gevoel dat hij niet blij is met mijn verzoek.

"Uhm.." Ik ben zenuwachtig, bang. Na alles wat er is gebeurd en Sterre die verdwenen is.. Ik moet moeite doen om rustig te blijven. "I found a letter for you." Mijn stem trilt. "And my friend disappeared." Wanhopig kijk ik hem aan. "I don't know what to do."

Zijn ogen bekijken me van top tot teen. Alsof hij aan het checken is hoe gevaarlijk ik ben. Hij staart vervolgens naar de regen die uit de lucht valt. "Do you want to come in?"

Ergens twijfel ik. Sterre zou in dit geval 'nee' zeggen, dat heeft ze me duidelijk gemaakt nadat ik klakkeloos bij Jace naar binnen stapte. Maar Sterre is hier nu niet. Spreekt het duiveltje op mijn schouder. "Yeah, sure." Antwoord ik dan toch. Hij sluit de deur achter me waarna hij de gang uit loopt. Met trillende benen volg ik hem. Hij stopt in een kamer wat eruit ziet als een huiskamer. De man die de deur open gedaan had, zit op de bank. Hij kijkt verbaasd op. Het lijkt alsof ze geen bezoek gewend zijn.

"Do you want anything to drink?" Vraagt Jax. Althans ik neem aan dat hij Jax is.

"Water, please." Reageer ik.

Jax knikt en verlaat de kamer, waardoor ik alleen gelaten wordt met de man zonder naam. "Sit down." Zegt hij. Hoewel het een bevel is, klinkt het lief. "I'm Raf."

Voorzichtig zak ik op de bank neer. "Grace." Antwoord ik.

Jax geeft me een glas met water aan. "I'm Jax but you already knew that apparently."

Het water druppelt een klein beetje over het glas heen door mijn trillende handen. "Yeah, I did."

Hij staart naar het glas in mijn handen. "Your friend disappeared?" Vraagt hij terwijl hij tegen de muur aanleunt. "Did you say that?"

"Uhm, yess." Ik neem een slok en zet het glas op de lage tafel voor de bank. "We, uhm, found a letter. Last time I spoke to her, she was asking people if they knew you. And I-" Ik kap mijn eigen zin af. "I thought she might be here.."