Ağacın tepesine tırmanırken tek duam buradan düşmemekti. Evet şimdilik tek maceram buydu. Ama sorun yoktu bununla da yetinirdim. Sonunda 40 yıldır burada duran ağaca tırmanmıştım. Manzara muhteşemdi. Tabiki bunu hergün yapmasaydım daha cezbedici olabilirdi ama hala zevkli idi.
Sonunda elime defterimi alıp bu manzaranın resmini tekrar çizdim. Ama hergün olanın aksine sesler duymaya başladım. Ağacın altından bağırtılar daha da yükselirken korkudan ne yapacağımı kestiremiyordum. Aşağı eğilip ne olduğuna baktım. O kız!! Ne işi vardı. Bu kızın gizemini çözecektim. Kimdi, neydi ve en önemlisi neden böyle yapıyordu? Tek başına bağırıyordu. İsyan ediyor gibiydi. Bir an gözlerimiz buluştu. Gözleri hırsla kaplıydı. Yüzünü kaldırdı ve bana baktı.
'Hey sen orada beni mi gözetliyorsun? Ne düşünüyorsun? "Bu kızın burada ne işi var?" Mı? Neden ben buraya gelemez miyim? Hepiniz aynısınız hepiniz!'
Sonunda ağaca yumruk attı ve ayaklarını yere vura vura uzaklaştı. Fazla uzaklaşmadan delice bir fikir geldi aklıma. Onun gizemini çözecektim. Ağaçtan hızlıca indim ve o gözden kaybolmadan onu takibe koyuldum. İşte başlıyordu...
-Ayça Kara
ŞİMDİ OKUDUĞUN
O Kız
AdventureOnu kimse tanımıyor... Ben bile! Ben sadece gördüklerimi söylüyorum. O kız'ın gizemi hala çözülebilmiş değil ama en azından yazdıklarım size fikir verir. Merhaba ben 3. şahıs O kız'ın gizem maceralarını merak ediyorsan buraya bir bak derim.
