O Kız

O Kız -1

Buradan yavrumlara selamlar. Bu bölümü onlara ithaf ediyorum yanımda oldukları için... Bu arada vote verin

^^^^^^-^^^^^^

Arkasından ilerlerken pek sinirli görünüyordu. Ayaklarını yere sert vuruyor, derin nefesler alıyor ve ağzının içinde birşeyler geveliyordu. Küfür ettiğine emindim. Birden bu kızı çok merak ettim. Her zaman onunla ilgili dedikoduları duyardım ama hiç bu kadar merak etmezdim. Ama adı üstünde dedikodu idi.

Bir evin önünde durdu arkasını döndü. "Daha ne kadar beni takip edeceksin" dedi. Şaşırdım. Halbuki sessiz olmak için çok uğraşmıştım. "Imm şey ben merak" Dedim. Ne dedim?? Çok salaktım. O da neydi öyle! "Ah ne komiksin! " deyip kahkaha atmaya başladı. Ah tabiki gülerdi niye bu kadar heyecanlanmıştım ki! Gülmeyi kesti ve dikkatli bir şekilde bana baktı. "Gel bir kahve vereyim ama sonra gidersin ona göre!?" dedi parmağını bana sallayarak. Gülümsedim "Aslında bir kahveye hayır demem..." dedim. O da gülümsedi. "Takip et beni. Demin yaptığın gibi..." dedi ve önden yürümeye başladı. Bende demin yaptığım şeyi...
^_^

Kahvemi yudumlarken onu dikkatlice izliyordum. Onun için bir sorun yoktu ki hiçbirşey demiyordu. Onun için sorun yoksa benim için hiç yoktu. Merak ettiğim tek konu ise hiç mi rahatsız olmuyordu? Bu kız her saniye merakımı arttırırken evin içinde bir ses yankılandı. Neydi bu ses vazo mu kırılmıştı? Hayır vazo bu kadar tok bir ses çıkaramazdı. Silah? Olabilirdi. Kızın verdiği tepki de teorimi doğruluyor gibiydi. "Yere yat ve sakın kıpırdama. Sesini de kes!" dedi. Neydi bu öfke? Ben ne yapmıştım ki? Dediğini yaptım. Zaten niye böyle bir işe bulaşmıştım ki? Kızın görüntüsü bile tehlike saçarken derdim neydi de takip edip evine girmiştim? Ah dur biliyorum. Lanet olası merakım olmasaydı tabiki! Neyseki çok uzun sürmedi. "Sensin değil mi?" dedi. Şaşırdım "Kim ben mi? Ne diyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. "Anlamamazlıktan gelme casus sensin değil mi?" dedi. "Casus mu? Ne casusu? Niye ya da neden casusluk yapayım ki?" dedim şaşkın bir şekilde. Ne olduğunu anlamıyordum. "Sen gerçekten bilmiyorsun?!" dedi. Şaşkındı ama düşünür biçimdeydi. "Beni takip et" dedi. En iyi yaptığım şeydi. Bende onu yapmaya devam ettim.

Sürünerek ilerlerken ayak sesleri duyuldu. Ah nasıl bir belaya bulaşmıştım. Sonunda bir kapının önünde durduk. Hızlıca kapıdan içeri girdik. Ayağa kalktım ve gördüğüm manzarayla ağzım açık kaldı. Her yer silah doluydu. Ve şaşırtıcı derecede mükemmel görünüyordu. "Güzel görünüyor değil mi!? Kullanmayı biliyor musun?" diye sordu elindeki silahı uzatırken. Gerçeği söylemek gerekirse bilmiyordum. Pek de zor olmasa gerekti. "Pek sayılmaz..." dedim. "Zor birşey değil. Sadece tetiğe bas yeter. Zaten sadece korumak amaçlı veriyorum. Nasıl bir belaya bulaştın inan bana bilmek istemezsin." dedi. Ah bilmek istemiyordum zaten.

^-^
Evin arka kapısından gizlice çıkmıştık. Pek bir sorun yoktu. O konuşmadan yürümeye devam ediyordu bende onu takip etmeye... Ağacın önüne gelince durdu. Sonunda bana döndü. "Burada yollarımız ayrılıyor umarım bir daha böyle bir salaklık yapmazsın." dedi. Belime koyduğum silahı uzattım. "Sende kalsın birşey olursa..." dedi ve arkasını dönüp yürümeye devam etti. Tabiki bu burada bitmeyecekti. Hele bu kadar olay yaşamışken bırakamazdım. Tabiki tekrar takip edecektim. Tekrar tekrar en iyi yapabildiğim şeyi yaptım. Onu takibe koyuldum. Bu sefer ayakkabılarımı çıkardım. Hırkamın fermuarını boynuma kadar çektim. Şapkasını yüzüme kapattım. Ayakkabılarımı ağacın kenarına bıraktım. Hızlı bir şekilde gittiği yöne doğru ilerledim.

^-^
Ormandan çıkmış küçük tek katlı evlerin olduğu yerden geçerken kocaman bir evin orada durdu. Çantasından birşey çıkardı. Elindeki şeyi evin olduğu tarafa fırlattı. Saniyeler içinde büyük bir ses bu sakin yeri doldurdu. Ev saniyeler içinde alev aldı. O kız eve bomba atmıştı. Benim olduğum tarafa döndü, beni farkedince kaşlarını çattı. Bana doğru koştu. "Sana beni takip etmemeni söylemiştim. Hadi yürü birazdan polisler burada olur." dedi. Ben.şok olmuş bir şekilde yerimde dururken çekiştirerek beni gerçekliğe döndürdü. Olduğumuz yerden hızlıca ayrılırken bu kıza bağlı kalacağımı şimdiden biliyordum. Bu kadar olaya tanıklık etmişken onun peşinden ayrılamayacağımı da biliyordum. Olsundu artık hiçbir şey umrumda değildi.

-Ayça Kara