The Sentinels Series (Book 1): Yazmine Montajes SWEET VENGEANCE [COMPLETED]

CHAPTER 2

“NAKU naman, ano may boyfriend na nga sumasama pa sa iba.” Iiling-iling na sabi ni Nova.

                Tapos na ang klase at naisipan nilang mga The Sentinels ang tumambay muna sa plaza. Tutal wala naman pasok at biyernes naman kahit gabihin pa sila walang problema.

“Wala ka nang magagawa kung ‘yan ang gusto nila. Gusto pa nila ng isa eh. Hindi kontento sa isa.” sarkastikong sagot niya.

“Ang Yazmine, puwede magtanong?” si Reia.

“Nagtatanong ka na nga eh. Ano ba iyon?” pamimilosopo niya.

“Dinig ko nagkita daw kayo ni Tom last Monday, totoo ba iyon?” curious na tanong nito.

Naibuga niya ang iniinom na tubig. Hindi niya inaasahan ang tanong nito. Pilit kasi niyang kinakalimutan ang nangyari noong nakaraang Lunes. Hanggang ngayon, kinukunsesiya parin siya sa pagsigaw niya kay Tom.

“Ah oo. Bakit?” kaswal na sagot niya.

                “Grabe ka naman kung makapag-react. Paano kayo nagkita at ano ang nangyari?” sunud-sunod na tanong ni Natalya.

                Ayaw sana niyang sagutin ito pero lahat ng kaibigan niya ay nakatingin sa kanya. Naalala niya tuloy ang hitsura nito na pilit niyang kinakalimutan. Nakakakilabot kasi kapag naiisip niya ito.  Hindi niya kasi maatim ang mga mata nito. Masyado kasing matalim kapag tumitingin ito kahit ngumingiti pa. Makapal ang mga pilik mata at kilay nito. Guwapo, matangkad at moreno ito. Higit sa lahat ang pinakapaborito niya ay may dimple ito sa magkabilang pisngi.

                “Teka, teka. Ano ba ‘tong iniisip ko? Ang sagwa!” awat niya sa sarili.

Napilitan nalang siyang ikuwento ang lahat ng nangyari.

Iba-iba ang reaksyon ng mga ito sa kanya.

                “Min, mag-iingat ka sa kanya. Baka paglaruan ka niya. Papatayin talaga namin siya kapag may nangyari sa’yo.” banta ni Emma.

                Ngumiti siya at isa-isang niyakap ang mga ito. Pero alam naman niya na nagbibiro lamang si Emma sa huling sinabi nito.

                “Hindi naman sa ayaw naming sa kanya ha. Ayaw ka lang naming makitang umiiyak. Dahil baka totohanin namin ang sinabi ni Emma.” nakangiting sabi ni Flordy.

                “Alam niyo, wala naman akong gusto sa kulugong iyon eh. Kaya huwag kayong mag-alala. Kung magkagusto man ako o liligawan ako, kayo ang unang makakaalam.” nakangiting sabi niya sa mga ito.

                “Okay group hug!” sigaw ni Natalya kasabay ng paglahad ng dalawang kamay nito. Nakisakay narin sila.

                Hindi lang kaibigan ang turingan nila sa isa’t-isa kundi magkakapatid narin. Simula kasi elementarya, magkaklase na sila. Kaya halos kilala na nila ang isa’t-isa. Lahat ng likes at dislikes nila, kabisado na nila. Kaya siguro tugma ang utak nilang anim.

                Dumidistansiya sila sa ibang kaklase nila. Masyado kasing pre-mature ang mga utak ng iba. Kumbaga, they don’t act their age.

                “TOM, hindi ka yata nagkukuwento sa nangyari noong Lunes?” interisadong tanong ni Harry.

                “Kailangan ko pa ba talaga ikuwento sa inyo iyon?” tanong niya sa mga ito.

Ayaw sana niyang ikuwento dito ang nangyari sa kanila ni Yazmine. Siya ang nagmukhang kawawa sa nangyari. Sa pagiging presko niya, masama tuloy ang first impression nito sa kanya.  Hindi niya alam kung bakit parang gusto niya ulit makita ito. Siguro iba ito sa mga babae na nakikisalamuha niya. Parang ito lang ang walang interest sa kanya. Na-challenge siya tuloy na makausap ulit ito.