Minik Kurdelem (gxg)

!FİNAL!

Sabah erkenden Karan gelmişti. Benim hazırlanmamı bekliyordu. Ya evlenmek istememe rağmen zorla evlendiriliyordum.

Karşı koysam dayak yerdim. Kaçamazdım nereye kaçacaktım ki. Salona geldik. Karan nişan elbisemi getirmişti salona. Salonda giyinip gidecektik nişan salonuna. Makyajımı ve saçımı yapmaya başladılar.

2saat sonra saçım makyajım hazırdı. Üstümü de giyinip kendime baktım aynada. Kiminle hayaller kurmuşsan kimle nişanlanıyordum. Aniden kapı açıldı. İçeri Asena girdi. "Asena ?"dedim sadece Karan bi bana bide içeri giren kadına bakmaya başladı. "Konuşalımmı biraz ?" Dedi sadece. Gözleri kıpkırmızıydı. Ağlamışmıydı o? Karana baktım. "Karan sen git Asena beni nişanın yapılacağı yere bırakır." Karan tam ağzını açacağı sırada "ben bırakırım git sen " dedi asena. Karan bir şey demeden çıktı salondan.
"Burda konuşmayalım." Dedi Asena. Elbisemin eteklerinden tutup dışarı çıktık. Asena'nın arabasına bindik. Arabayı çalıştırdı. Arabada kısık sesle müzik çalıyordu. Sakince dinlemeye başladım. Sezen Aksu -yalnızca sitem. Bu benim ve Asena'nın en sevdiği şarkıydı. Başımı kaldırıp ona baktım. Direksiyonu sıkıyordu. "Unutmamışsın ?" Dedim kısık çıkan sesimle. Boğazım düğümleniyordu. Konuşmakta bile güçlük çekiyordum. "Ben senle ilgili hiç bir şeyi unutmadım ki. " dedi sonlara doğru sesi kısılmıştı Asena'nın. "Neden Karanla nişanlanıyorsun ?" Diye devam etti. " senin yüzünden." Dedim sesim biraz yüksek çıkmıştı. Aniden yüzüme baktı. Sonra tekrar yola bakmaya devam etti. "Naptım gene ben ?" Dedi gülerek. Ama bu gülüş Asena'ya has gülüş deyildi. Acıklı bir gülüştü.
" sen Karanla abuk subuk fotoğraflarımızı çekip babama gönderdin. Babam da şerefine söz gelmesin diye beni onunla nişanlanmaya sonra da evlendirmeye karar verdi. " hepsini bir çırpıda söyledim. " ben bir şey yapmadım " dedi bağırarak Asena. "Yalan söyleme yaptın işte. Ya hayatımı mahvettin." Dedim bağırarak. "BİR ŞEY YAPMADIM DİYORUM. NEDEN ANLAMIYORSUN ?" Asena kükredi resmen. "Peki kim yaptı. Bana düşman olan tek kişi sensin"dedim. Sesim az öncekine kıyasta kısık çıkmıştı.
"Ben sana istesem de düşman olamam. Ve bu şerefsizliği kim yaptı bilmiyorum. Ama "susmuştu. Yine susmuştu. "Ama ?dedim umutla yüzüne bakarak. Lütfen Asena lütfen bir şey yap. Araba ana yoldan dağ yola sarkmıştı. Nereye gidiyoruz bilmiyordum ama Asena ile ölüme bile giderdim. "Ama. Aylin evlenme o itle. Onu sevmediğini biliyorum. Ben seni bir kayb ettim 8yıl sonra buldum. Tekrar kayb edersem bu sefer ne seni bula bilirim ne de kendimi."dedi sesi ağlamaklı çıkmıştı. Gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Boğazım düğümlendi. Konuşmak istiyordum ama konuşamıyordum. Zorla
"lütfen kurtar beni Asena" dedim sadece. Asena elimi alıp dudaklarına bastırdı."İzin vermem bu kez seni veremem. " nefesim daralıyordu. Ben fazla ağladığımda nefesim daralırdı.
"Asena arabayı sağa çek nefesim daralıyor" Asena bana baktı. "Tamam." Ben ellerimi yüzümün arasına almış kendimi toparlamaya çalışırken Asena hayla arabayı durdurmamıştı.
"Asena çeksene sağa arabayı ?" Dedim yüksek çıkan sesle. "A-araba durmuyor. Durduramıyorum." Dedi yüksek sesle. "Ne? Asena çek şunu. Şaka yapma " bağırmıştım. Göz yaşlarım akmaya devam ediyordu.
"Olmuyor Aylin olmuyor. " dedi sadece. Gözleri endişeliydi. Şaka yapmıyordu. Korkum gittikçe artıyordu. "Aylin. " dedi sessizce. "Seni çok seviyorum. 8yıl değil bir ömür geçse bile seni bekler seni severdim. Ben ben seni çok seviyorum. Bu s@kik arabayı da durduramıyorum. Ama söz veriyorum. Seni kurtaracağım. Ölüm bile olsa kurtaracağım" dedi ağlayarak. "Sakın. Sakın ölüm deme ben sensiz yaşayamam. İkimiz de kurtulacağız burdan. "
Elimin tersiyle göz yaşlarımı sildim. "Olmuyor işte olmuyor. Hep sana kavuştum derken bir engel çıkıyor. Ne yapacağımı bilmiyorum " ağlamam şiddetlendi. " Asena söyleme böyle. Lütfen bir yolunu bul durdur şu arabayı" elinden tuttum.
"Korkma kurtaracağım seni" Asena arabayı yavaşlatmayı durdurmaya çalışıyordu. Önden korna sesleri geliyordu. Baktığımda kamyon geliyordu. Kornaya basıp duruyordu. "S@KİK HERİF FREN TUTMUYOR" bağırarak söylüyordu.
" Özür dilerim toprak gözlüm kurtaramıyorum seni" dedi asena ağlayarak. "Asena" dedim. Asena elimden sıkıca tuttu. "Seni çok seviyorum.
Eğer burdan sen kurtarılsan sakın üzülme tamam mı ? Hayatına devam et." Kamyonun yanından hızla geçtik ama araba uçurumdan aşağı yuvarlanmaya başladı. Gerisi karanlıktı. En son Asena'nın "Aylin " diye bağırmasını duymuştum.

10yıl sonra.

Aylinden.

"Asena gel buraya kızım. Yeter artık çamurla oynadın. " bu çocukla napacağım ben. Hep yaramazlık peşinde. "Anne ama ben çamurdan pasta yapıyorum. Gel tadına bak. " dedi homurdanarak. "Kızım yorma anneyi " dedi Soner. "Tamam babiş " Asena koşarak babasının yanına gidip sarıldı. "Baba parka gidelim mi?" Dedi Asena. "Olur kızım " dedi Soner. "Olmaz önce öğütle yemeği. "Dedim itiraz ederek.
"Tamam o zaman yemek zamanı. " Soner Asena'yı kucağına alıp koşarak içeri girdi.

Kızıma her baktığımda Asena'yı hatırlıyordum. Aynı onun gibi kumral saçları büyük gözleri dolgun dudakları vardı. Kızım Asena'ya çok benziyordu. 10yıl önce araba kazasında ben kurtuldum. Soner bulmuştu bizim arabayı beni kurtarmıştı ama Asena'yı kurtaramadı. Araba paylaşmıştı. Karanla evlenmeyip şirketten de ayrılıp Türkiyeye geri döndüm. Hep Sonere neden beni kurtardın diye sitem etsem de Asena'nın yaşamadığını ama benim nefesimin gidip geldiğini söylüyordu. Yalan söylediğine emindim. Asenam yaşıyordu. Ama nedne beni kurtardı bilmiyorum. Asena'nın ölümünü kabul edemedim başlarda. Psikoloji destek aldım. Bu zamanlarda yanımda Soner vardı. 5yıl sonra Soner evlenme teklifi etti bana. Ben başlarda ona ne kadar sevgi veremeceğimi Asena'dan başkasına aşık olmayacağımı normal bir ailemiz olamayacağını söylesem de buna rağmen benimle evlenmek istedi. Başlarda redd etsem de sonra Asena'nın hayatına devam et demesini hatırladım. Uzun aradan sonra kabul ettim. Evlendiğinizden 1yıl sonra bir kızım oldu. Asena koydum ismini. Hayla Sonere karşı bir şey hiss etmesem de kızımı çok seviyordum. Çünkü Asena'yı anımsatıyordu bana. Gözlerim yaşlı arkalarından bakarken Soner yanıma geldi.
" ağlama artık üzülüyorum bende. Kızımız senin ağladığını görmemeli. Bak sana süprizim var" gözlerim doldu dolu baktım ona. "Parka gitmeden önce Asena'nın mezarına uğrayacağız" dedi. Gülümsedim. Asena'yı burda defn etmiştik.
"Hadi gidip bir şeyler atıştıralım. Kızımız da kimin adını taşıdığını bilmeli bence. " dedi gülümseyerek. Göz yaşlarımı sildi. "Evet bilmeli" gülümsedim. Sonra da içeri girdik. Yemeğimizi yiyip evden çıktık. Mezarlığa geldik. Asena'nın mezarının başına geldim. "A-Asenam " boğazıma düğüm oturmuştu. "Ben geldim yine ben. Kurtuluş yok ki benden. Yine başını şişirmeye geldim" dedim göz yaşlarımın ardından gülümseyerek. Kızım yanıma gelip " Anne bu kimin mezarı. "Dedi. "Bu benim çok sevdiğim kızın mezarı. " dedim kızımın yanağından öperek.
"Benden başka bir kızı mı sevdin sen ?" Dedi dudaklarını büzerek. Göz yaşlarımı silip " kızım benim. O da senin gibiydi aynı. Senin gibi başka bir kızı sevsem hep kıskanır homurdanırdı. Görünüş de huy da aynı ona benziyorsun" dedim
Kızım heyecanla " o zaman biz aynı kişiyiz" güldüm buna. "Peki kızın adı ne ?" Dedi sorar gözlerle bakarak. "Adı Asena " dedim sessizce. " aa aynı isime sahibiz. Şimdi anladım neden bu kadının fotoğraflarını bizim yan odada sakladığını ve ismimin asena olduğunu." Dedi gülerek. "Sen en çok bilmişsin öyle. Sende Asena'ya bir şey söylemek istermsin?" Dedim saçını okşayarak. "Evet." Dedi. Mezara dönerek elini uzattı. " merhaba Asena ben de Asena. Sana şikayetlerim var. Anneme söyle lütfen gizlice ağlamasın. Hep fotoğraflara bakıp ağlıyor. Görmediğimi sanıyor ama görüyorum. Ve. Babamı sevmiyor. Bunu da görüyorum. Annem beni çocuk sanıyor ama ben büyüdüm tam dört yaşındayım " dedi parmaklarıyla dört parmağını açarak. Güldüm acı bir şekilde güldüm. " ve bir de anneme söyle çamurla oynamama izin versin. Ben yemek yapıyorum sadece. Yemek yapmayı da yemeği de çok seviyorum. Büyüdüğümde aşçı olacağım. Belki sana da yemek yaparım." Dedi gülerek. "Neyse Asena biz parka gideceğiz. Umarım annemele konuşur bu dediklerimin yapmamasını sağlarsın. Ama anneme kızmam tamam yine ağlarsa enerjim düşer." Dedi gülerek sonra da Asena'nın fotoğrafını öpüp el salladı.
" bence fazla görüşeceğiz unutma beni görüşürüz " koşarak Sönerin yanına gitti.
Bende Asena'nın fotoğrafını öptüm.
" özür dilerim. Affet beni." Dedim sadece sonra da mezarlıktan çıktık.
Asena'yı çok özlüyorum. Değil 10 yıl 1000 yıl da geçse gene onu Severdim...
__________________________________
Evettt her kese tekrar merhaba. Gördüğünüz üzere bir hikayemizin de sonuna geldik. Bu hikayeye başladığımız zaman ki o saf ve temiz duygularla donatmak istedik. Tabi her kes gibi bende mutlu sonla bitmesini bekliyorduk ama canımız yazarcıgımız böyle yapmak istedi. Belirttiyi üzere yeni bir kurguyla tekrara karşınıza çıkacak sizleri seviyoruz!

Yaptığınız oy ve yorumlar için teşekkürler!