គំនាបស្នេហ៍ទារុណកម្មបេះដូង

Part13:ខ្នងឈឺ! តែកន្លែងផ្សេងមិនបានឈឺ

#គំនាបស្នេហ៍ទារុណកម្មបេះដូង
&ភាគបន្ត

" អត់!...អត់ទេ! ខ្ងុំត្រូវគេងហើយ អ្នកប្រុសរកអ្នកលេងជាមួយផ្សេងចុះ " ហ្វតប្រកែកញាប់មាត់ទាំងព្យាយាមរើចេញពីនាយកម្លោះគេចង់គេចពីខ្លាដែលកំពុងស្រេកឃ្លានចំណីតែមិនបានផល គេមិនព្រមទោះជារាងតូចវាយដុំគេបែបណាក៏មិនលែង! មិនដឹងជាដៃស្អីក៏ស្អិតយ៉ាងនេះបិទកាវដឹងបានជាជាប់ម្លឹងៗ។
" អ្នកផ្សេងគេដេកអស់ហើយ! មិនចង់រំខានតែឯងមិនទាន់ " ជេម៍ឪបចង្កេះតូចឲមកកាន់តែកៀកនិងគេ ខ្យល់ដង្ហើមក្តៅភាយៗប៉ះនឹងមុខសរលោងរបស់ហ្វតដែលនៅជិតធើ្វឲរាងតូចមានអារម្មណ៍ភ័យកាន់តែខ្លាំង ។
" គឺ...គឺខ្ងុំឈឺខ្នងមិនទាន់ជាទេ " ប្រយោគតបនាយកម្លោះទាំងរដិបរដុករបស់ហ្វតធើ្វឲជេម៍ញញឹមចុងមាត់ ខិតមុខចូលកាន់តែកៀកបន្ថែម មុនបោះប្រយោគយ៉ាងត្រជាក់ល្ហឹមដូចទឹកកកអង់តាក់តិច
" ខ្នងឈឺ! តែកន្លែងផ្សេងមិនបានឈឺ "
" មនុស្ស..."
" អឹម! " មិនចង់ស្តាប់ការតវ៉ារបស់រាងតូចទៀតគេឪនមកថើបបំបិទមាត់ក្រេបជញ្ជក់មាត់របស់រាងតូចខ្លាំងៗទាំងអ្នកម្ខាងទៀតមិនព្រមលេងជាមួយ ដៃក៏មិនឲទំនេររាវបបោសអង្អែលលើសាច់ក្រណាត់លើកឡើងយឺតៗរហូតដល់ស្បែកសដូចសំឡីរបស់រាងតូច។
ហ្វតព្យាយាមរើបម្រាស់ខ្លាំងៗ ដៃក៏ចាប់ដៃរបស់គេជាប់មិនឲបន្តលូកលាន់លើរាងកាយរបស់ខ្លួនបានទៀត តែគិតឬហាមគេបាននោះ! គេកាន់តែបឺតជញ្ជក់ខាំញិចមាត់របស់រាងតូចខ្លាំងឡើងទាំងកំរោលស្ទើរផុតដង្ហើមទើបឈប់។
" មិនស្មើសត្វតិរច្ឆាន! " ទង្វើគេធើ្វពេលនេះសមជាមនុស្សឬអត់ មកធើ្វបាបមនុស្សឈឺទាំងយប់អធ្រាត្រ លូកលាន់បំពានរាងកាយរបស់រាងតូចទាំងម្ចាស់ខ្លួនមិនអនុញ្ញាតថាប៉ុណ្ណឹងក៏សំណាងណាស់ហើយ! មនុស្សឯណាធើ្វទង្វើបែបនេះនោះ!
មួយប្រយោគនេះ ដាស់ភាពកំណាចគេបានល្អណាស់ ថ្គាមឡើងប៉ោងថ្ងាសឡើងសសៃរ កែវភ្នែកមានពន្លឺគួរឲខ្លាចសម្លឹងមើលអ្នកដែលប្រៀបគេជាមួយនិងសត្វធាតុ! ជំនួសការតបត គេចាប់រាងតូចបោះទៅលើគ្រែមួយទំហឹង
ព្រូស!
" អូយ!.....អាយ៎...លែង " គ្រែគ្មានពូកទន់ដូចបន្ទប់របស់គេធើ្វឲអ្នកដែលត្រូវបោះស្រែកដោយការឈឺចាប់ របួសប៉ះជាមួយគ្រែពេញទីបង្កើតជាការឈឺផ្សាទ្វេដង ឈាមក៏ហូរមករឹមៗតាមមុខរបួសដែលមិនទាន់ជាសះស្បើយ តក់! ទឹកភ្នែកហូរចុះមកហាក់ដឹងតួនាទី ។គេឡើងសង្គ្រប់ពីលើរាងតូច ឪនមកលេបត្របាក់បបូរមាត់តូចខ្លាំងៗ បឺតជញ្ជក់យកងាប់រស់សឹងមិនទុកចន្លោះប្រហារឲរាងតូចដកដង្ហើមបាន ដៃលូកបោកសម្លៀកបំពាក់ពីខ្លួនតូចឥតប្រណី ទង្វើបៀតបៀនមកលើរាងកាយតូចចាប់មិនឈ្នះ
" អ្ហឹម...ៗ " ហ្វតប្រឹងស្រែក តែសំឡេងនៅទើរត្រឹមបំពង់កព្រោះគេមិនអនុញ្ញត្តឲសម្លេងតូចរបូតលាន់ឮចេញក្រៅ លេបយករាល់សំឡេងស្រែករបស់រាងតូចចូលទៅក្នុងពោះអស់ ហ្វតខំលើដៃរុញច្រានគេចេញ ទះតប់ផង ខ្វាចខ្ញាំផងដើម្បីឲគេដោះលែង ហ្វតព្រមធើ្វជាទាសករមិនមែនបម្រើតណ្ហាគេទោះគេជាចៅហ្វាយ គេធំនៅទីនេះតែគេគ្មានសិទ្ធិបំពានខ្លួនស្រេចចិត្ត។
ហ្វតកាន់តែរើ គេកាន់តែរឹត ថើបឈ្មុលញាក់ញីមិនងើប រឹតតែរាងតូចប្រឹងមិនព្រមងាយៗ គេរឹតតែចង់ធើ្វវាទាំងកំរោលលើសដើម! គេថើបឈ្មុសឈ្មុលប្រឡោះកររាងតូចឆ្វេងសាំ្ត
" លែងខ្ងុំ....ជួយផង .អ្ហឹកៗ" ហ្វតស្រែកយំរកជំនួយរាងកាយញ័រទទ្រើកពោរពេញដោយភាពភ័យខ្លាច
" ជួយ...អ៊ុប៎ " ហ្វត មិនព្រមស្ងាត់នៅតែស្រែកករជំនួយទើបគេងើបបំបិតមាត់រាងតូចដោយបបូរមាត់គេ បឺតជញ្ជក់ខ្លាំងៗចង់ហើមជាំ រាងតូចរើបម្រះប្រកាច់ប្រកិនពេញក្រោមទ្រូងគេលែងខ្លាចឈឺរបួសខ្នងហើយ បើគេកំរោលចូល កម្លាំងខ្លាំងរឹតរួតរាងតូចចង់បាក់ឆ្អឹង! ដៃម្ខាងរបស់គេក៏ដោះស្រាយខោអាវដែលទើសចេញ គ្រវែងទៅម្ខាង។
" អ្ហឹម!...ៗ" ហ្វតប្រឹងស្រែកសំឡេងឮដើមក រាងតូចយំមិនឮសំឡេងមានតែទឹកភ្នែកហូរបង្ហាញការភ័យខ្លាចខ្លាំង  មុខសង្ហាថើបឈ្មុសឈ្មុលប្រឡោះករាងតូចឆ្វេងស្តាំយ៉ាងរោលរាល ខាំផង បឺតផងបន្សល់ទុកជាស្នាមធ្មេញ ទាំងស្នាមក្រហមជាំតូចៗច្រើនកន្លែង! ជេម៍ អូសមុខសង្ហាក្រហមងាំងចេញពីប្រឡោះករតូចចុះមកថើបទ្រូង ថើបផង ស្រង់ក្លិនផងមុននិងបឺតជញ្ជាក់ចុង...* គេគ្រវាសអណ្តាតក្តៅសើមធើ្វឲម្ចាស់វាស្រៀវស្រើបរមួលខ្លួន ដៃក៏មិនទំនេរចោលឥតប្រយោជន៍ លូកស្ទាបបបោសអង្អែលសព្វកាយតូច ស្ទាបត្រង់ណាក៏រលោង ស្ទាបត្រង់ណាក៏ទន់ល្មើយ ថើបកន្លែងណាក៏ក្រអូប កាន់តែថើបកាន់តែចង់ឈ្មុលថើបមិនងើប
" អ្ហឹ...ៗ" ទោះស្រែកមិនចេញ ហ្វតនៅតែប្រឹងស្រែកដោយការប្រឆាំង ទឹកភ្នែកហូរចង់ស្រវាំងភ្នែកអៀនខ្មាសផង ភ័យខ្លាចផង តក់ស្លុតនឹងរឿងដែលកើតឡើងតែអ្នកកំពុងឈ្លានពានលើករាងកាយតូចមិនចាប់អារម្មណ៍ថារាងតូចមិនពេញចិត្តឬអត់ទេ
( កុំ..អឹ្ហម..)ហ្វតបានត្រឹមស្រែកហាមក្នុងចិត្ត គ្រវីក្បាលទឹកភ្នែកហូរមើលទង្វើគេដោយអង្វរករ គេចាប់លើកជើងហ្វតកន្ធែក ដាក់ភាពជាបរុស រុញចូលទៅទាំងកំរោល គិតថាស្រួលចូលដាក់ទៅណែនក្តន់ ហ្វតញ័រកន្ត្រាក់ព្រោះភាពឈឺចាប់ត្រង់កន្លែងផ្សាភ្ជាប់។
" សឺត!.." ជេម៍ ខាំមាត់ប្រឹងទប់ទល់នឹងភាពស្រៀវស្រើបលូនចូលសន្សឹមៗ ទាំងដែលចិត្តក្តៅចង់រុញមួយកប់ ភាពតឹងណែនឪបក្រសោបរឹតរួត លូនចូលអស់ គេកម្រើកត្រគាកវាយលុកភ្លាមៗ បោកផ្ទប់សន្ធាប់ៗទៅតាមអារម្មណ៍កំពុងពុះកញ្ជ្រាាល ស្របពេលម្ចាស់កាយតូចត្រូវគេញាំញី ឈឺស្ទើរដាច់ខ្យល់ស្លាប់ រាងកាយត្រូវគេពុះចៀកជាបំណែក ចង់ស្រែកថាឈឺក៏ស្រែកមិនបានមើលទង្វើឃោរឃៅព្រៃផ្សែដែលគេធើ្វដាក់ខ្លួនទាំងហូរទឹកភ្នែកគ្មានសំឡេង។
គេសម្រុកឥតប្រណី អុកយកៗមិនខ្វល់ថាអ្នកក្រោកខ្លួនឈឺចាប់ប៉ុណ្ណាទេ គេគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងមិនបាន គេមានក្តីសុខពេលបានយោកយោល ជ្រែកចូលទៅកាន់តែជ្រៅ គេយកដៃទាំងសងខាងចាប់ចង្កេះតូចសង្កត់ជាប់ គ្រលែងអុកមួយទំហឹង ញ័ររង្គើជើងគ្រែ ញើសហូរខ្ចាត់ខ្ចាយ
" មនុស្សគម្រក់ មនុស្សស្មោកគ្រោក " ហ្វតយំជេរគេក្នុងចិត្ត ការប៉ះពាល់ស្និទ្ធស្នាល វាយលុក អុកផ្ទប់ខ្លាំងៗ គេយំ គេវេទនា ឈឺកាយ អាម៉ាស់ហួសថ្លែង។
សម្លេងសាច់ប៉ះសាច់លាន់ឮមិនឈប់ ជេមន៍ខាំមាត់ថ្ងួចថ្ងូរស្រៀវស្រួល វាយលុកខ្លាំងយ៉ាងទំនើង ចង្វាក់ស្នេហ៍កាន់តែក្លៀវក្លាពោរពេញដោយភាពព្រៃផ្សៃ!
" អាស៎...! " គេដល់គោលដៅច្រើនដងតែនៅតែបន្តធើ្វហើយធើ្វជាមិនដឹងប៉ុន្នានដង?
( ឈប់ទៅ!...អ្ហឹកៗ) ហ្វតយំថ្ងួចថ្ងូរអង្វរក្នុងចិត្ត គេដង្ហើមចង្រិតជិតសន្លប់ ខ្សោះអស់ពីខ្លួន ជើងលើស្មាមាំញ័រទទ្រើក លើកដំបូងរបស់គេផងគិតរំលោភដល់តែងាប់ឬយ៉ាងម៉េច?

+ព្រឹកថ្ងៃថ្មី

ជេម៍ ពាក់អាវឃ្លុំពណ៍សខ្សែចងចង្កេះ ចំហទ្រូងអង្អុយគងអន្ទាក់ខ្លាលើសាឡុង ដៃកាន់កែវស្រាក្រហមក្រេម កែវភ្នែកមុតស្រួចសម្លឹងមើលមនុស្សប្រុសខ្លួនតូចដែលសន្លប់មិនទាន់ដឹងខ្លួននៅលើគ្រែបន្ទប់របស់គេផ្ទាល់ព្រោះយប់មិញគេត្រកងបីរាងតូចមក ឃើញសភាពរាងតូចគេញញឹមសមចិត្តយ៉ាងខ្លាំង!
" កូនឃាតករដូចឯង! មិនសមនឹងទទួលការថ្នាក់ថ្នមពីយើង សមតែភាពជាបិសាចក្នុងខ្លួនយើងបែបនេះ " ប្រយោគត្រជាក់អបដោយសម្លេងស្រាលស្មើ មុននឹងងើបពីសាឡុង កាន់កែវស្រាទៅរករាងតូច
" ក្រោក " គេឈរដាស់ មិនយកដៃប៉ះកាយតូច ហ្វតនៅមិនទាន់ដឹងខ្លួន
" Fourth Atthaphan! " ជេម៍ហៅហើយហៅទៀត នៅតែមិនភ្ញាក់ទើបចាក់ស្រាពីលើមុខហ្វតធើ្វឲគេកម្រើក

មិនដឹងគួរដៀលមិចទេជេម៍!

Not: អភ័យទោសចំពោះពាក្យពេច៍មិនសមរម្យក្នុងសាច់រឿងផង😑
To be Continues!!!