Hayatım inişli çıkışlı olmayı bırakmış sadece tümsek olmuştu. Ben bir katildim ben hem fiziksel hem de ruhsal bir katildim.
Babam yüzündendi bunların hepsi. İşletti laboratuvarda istediğini yapmayan veya çok güçsüz olup hiç bir ümit kırıntısı olmayan deneklerini öldürmemi bazılarına ise korkunç zararlar vermemi isterdi.
Hangi baba kızına bunu yapardı? Tabi ki benim babam. Her zaman ona karşı geldim. Ama bana da aynı işkenceleri yaptı. Ama beni öldüremezdi, ben ona lazımdın...
Papa: Hadi Lana bu gün kızını işe götür günü hadi gel ve babanın harikulade işine tanıklık et.
Babamın iş yerine sadece bir kerelik gitmiştim. Normalde yapmam gerekenleri bana söyler sonra ısız bir yerde ben ve deneyi yalnız bırakıp uzaktan izlerdi.
Lana: Kesin harikuladedir.
Papa: Seni oraya götürerek çok büyük bir risk aldığımın farkında mısın? Daha önce götürdüğüm de 011 numaranın kaçmasına yardım etmiştin.
Lana: Hadi ama üzerinden 5 yıl geçmiş ve sen hala bununla mı kendini savunuyorsun?
Papa: Babana cevap verme!
Lana: Zaten babama değil aşağılık uyuz kendini beğenmiş cani bir katile söylüyorum! Sen kendi kızına bile işkence yapacak kadar pisliksin!
Bunları demem onda ki bardağı taşıran son damla olmuştu ve bana çok ağır bir tokat attı.
Papa: Kendine gel! Hangimizin katil olduğunu bir daha gözden geçir bence sonuçta ben insanların kanlarında onları boğmuyorum!
Dudağım kanıyordu ama umurumda değildi.
Lana: Madem ben bir katilim senide öldürüp buradan hiç zorlanmadan kaçmama ne dersin?
Tabi ki onu öldürmeyecektim ama onu ve adamlarını küçük bir uykuya daldırabilirdim.
Papa: Bunu yapamayacak kadar korkak olduğunu tüm cümle alem biliyoruz ''Güzel Kızım''.
Lana: Gör bakalım moruk yapabiliyor muyum yapamıyor muyum?
Bu bina benim kanım hariç bütün insan kanlarına ''UYU'' komutunu verdim. Ve bir anda babamın gözleri kapandı ve önümde yere yığıldı.
Lana: Uyku vaktin gelmişti zaten moruk hadi sana iyi uykular.
Onu arkamda bırakıp odadan dışarı çıktım. Çok rahattım çünkü bütün güvenlikler uyuyordu.
Sonunda dışarıya adımımı atmıştım. Sonunda özgürdüm, mutluydum. Ve yapmam gereken tek bir şey vardı.
Onu bulmak...
(DiKKAT: Bizimkiler şuan da üniversite dönemindeler. Yani 18 yaşındalar ve yaz tatilindeyiz. Ve herkes Hawkins'de. )
011 numarayı bulmalıydım. Bana yardım ederdi. Yani öyle umuyorum.
2 SAAT SONRA...
Öylece sokaklarda dolaşıyordum ve sorun şu ki nerden geldiğimi veya nereye gideceğimi bilmiyorum. Ve akşam olmuştu.
Tam o anda bir ses duydum.
??: Eleven wafle aldım gel yiyelim.
Eğer psikopat değilse kimse çocuğuna 11 ismini koymazdı.
Hemen sesin geldiği yöne yöneldim. Bir erkek ve 011.
Yanlarına yavaşça yürüdüm. Ama bir birlerinin gözlerine öyle odaklanmışlar ki ikisi de beni fark etmedi. Hadi ama çocuklar bu iğrenç.
Etrafta kimse olup olmadığını kontrol ettikten sonra çifte kumruların üstlerinde olan sokak lambasının ışığını zayıflattım.
Sonar 011'in kanına ''SAĞ DÖN'' komutunu verdim. Ve bana döndü.
Eleven:Lana?
Lana: Tekrardan merhaba eski dostum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SORUMSUZ *Will Byers İle Hayal Et*
FanfictionPapa'nın gerçek kızıyız ama biz laboratuvarda denek olarak bulunmuyoruz. Bizim gücümüz insanların kanına hükmedip elektriği kontrol etmek. Eleven'a laboratuvardan kaçmasına yardım ettiğimizden yakın arkadaşıyız.
