Hate me more, My Princess

OSIEM

Nigdy tak dobrze nie bawiłam się z żadnym chłopakiem sam na sam, poza Oliverem.

Od mojego ostatniego spotkania z Nathanielem minęło już kilka dni. Od tamtej pory pisaliśmy ze sobą prawie cały czas. Wyjątkiem były tylko niektóre godziny lekcyjne, na których musiałam skupić szczególna uwagę. No i kilka godzin, które poświęcałam na sen, a Nathaniel – na pracę.

Skłamałabym, gdybym powiedziała, że czułam się z tą nową sytuacją niekomfortowo. Było zupełnie odwrotnie. Nie mogłam się doczekać, gdy znów gdzieś wyjdziemy.

Tamtej nocy dowiedziałam się o nim kilku rzeczy. Dowiedziałam się, że miał urodziny piętnastego lipca, a to znaczyło, że jego znakiem zodiaku był rak. Opowiedział mi troch o swojej pracy i klientach, którzy czasami pojawiali się w barze.

Śmialiśmy się i luźno rozmawialiśmy, jakbyśmy znali się całe życie, jakbyśmy całe życie się przyjaźnili. A mimo to czułam nieznane napięcie między nami. Czułam prąd i dreszcze, które przechodziły po moim ciele za każdym razem, gdy łapaliśmy kontakt wzrokowy. To było... dziwne, ale... kurwa, podobało mi się to.

Nikt nie wiedział o naszej wycieczce nad jezioro. Postanowiliśmy zachować to dla siebie. Znając naszych przyjaciół, dopowiedzieliby sobie co nie co i stworzyłaby się z tego niezła historia. Wolałam uniknąć pytań Scarlett i Olivera. Trochę źle czułam się z faktem, że nic im nie powiedziałam, ale tak było lepiej. Do tego wniosku doszliśmy z Nathanielem tamtej pamiętnej nocy, gdy już zatrzymał się niedaleko mojego domu i nastała pora na pożegnanie.

Nie widywaliśmy się teraz. Ja miałam nagły nawał nauki, a on dodatkowe godziny pracy – przynajmniej tak mówił. Reszta naszej paczki też miała nagły przypływ obowiązków. Razem zd Scarlett i Oliverem przygotowywaliśmy się do jednego z najważniejszych testów. Maya również podobno miała niedługo jakieś ważne zaliczenie. Jonathan pojechał na tydzień do rodzinnego domu. Theo i David zajęli się poszukiwaniem pracy. Leila spotykała się ze swoim nowym obiektem zainteresowania. Ostatnio nawet ze sobą nie pisaliśmy. Przynajmniej nie na wspólnym czacie grupowym.

Nathaniel: Jak minął dzień?

Uśmiechnęłam się na treść wiadomości i odchyliłam na krześle, rzucając na biurko długopis z czarnym wkładem. Zacisnęłam usta w wąską linię, zaczynając wystukiwać wiadomość zwrotną.

Charlotte: Dobrze, ale nudno. Nic się dziś ciekawego nie wydarzyło, nawet żadnej dramy w szkole nie ma :/

Charlotte: A tobie jak minął dzień?

Wiadomość zwrotną przyszła niemalże od razu.

Nathaniel: W większości odsypiałem wczorajszą noc, więc nic ciekawego się nie działo.

Nathaniel: Pamiętasz tego pijanego greka, o którym co wspominałem ostatnio nad jeziorem?

Nathaniel: Dzisiaj tez był w barze. Z trzema nowymi laskami.

Charlotte: To okropne

Oderwałam wzrok od ekranu, gdy do moich uszu dotarł dźwięk pukania do drzwi. Zaprosiłam swojego niespodziewanego gościa, odkładając telefon z powrotem na blat biurka.

– Cześć, tato – przywitałam się, gdy drzwi pokoju się otworzyły, a w progu dostrzegłam Sebastiana.

– Cześć, Charlotte.

Tata jak zwykle ubrany był w skrojony na miarę garnitur w czarnym kolorze. Pod marynarką miał białą koszulę, której jeden guzik pozostawał odpięty. Włosy miał zaczesane do tyłu na żel, jednak po całym dniu zdążyły się już nieco roztrzepać.