2.9

2.2K 140 55
                                    

x: oturup konussaniz hallederdiniz aslinda

Zeyneple Baris:

Hayal kırıklarımla dolu olan istifa dilekçemi teslim edeli bir gün oluyordu

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.










Hayal kırıklarımla dolu olan istifa dilekçemi teslim edeli bir gün oluyordu.

Aldığım bazı kararlar, 23 yaşımda hayatımın dönüm noktasıyla tanışmama sebep olmuştu.

Derbinin ertesi günü yani perşembe, beni boğum boğum boğan İstanbul'dan taşınıyordum. Annemin dizinin dibine döndüğümde, babamın hayal kırıklıklarıyla dolu olan serenatı telefondan dinlediğim yetmiyormuş gibi bir de aylar boyunca tekrar tekrar dinleyecektim.

Kalan son koliyi de bantladıkan sonra artık geride yapılacak pek bir şey kalmamıştı.

Kişisel eşyalarım, gün içinde giyeceğim birkaç parça kıyafet, bir iki de mutfak eşyası vardı. Eve geldiğimde aldığım eşyalarımı beyaz eşyalarım da dahil olmak üzere nakliyeyle Giresun'a göndermiştim.

Dudu ile ayrı eve çıkmayı düşünüyorduk. Üniversitelerle anlaşıp ihtiyacı olanlara özel ders verebilirdim, paramı o şekilde kazanırdım. Dudu zaten gastronomi mezunuydu o da bir kafede ya da restoranda işe girerdi.

Bu yaşıma gelip de ailemin omuzlarından geçinmek artık hiç cazip gelmiyordu.

Madem kendi ellerimle yüzüme bulaştırmıştım, kendi pisliğimi kendim temizleyecektim.

Gözümden akan bir damla yaşı elimin tersiyle sildim. Bomboş evin içinde yankılanan nefes seslerim kulağımda uğultu bırakıyordu.

Sigara yanığıyla dolu olduğu için nakliyeye vermediğim eski koltuğumu salona getirmiştim. Normalde misafir odasına yatak görevi görüyordu. Şimdi oturmuş dizlerimin üzerindeki Barış Alper'in formasına bakıyordum.

İmzalayamamıştı bile.

İmzalayacağı akşam partide giydirdiği için sonradan gerilen ortamın azizliğime uğrayınca ikimizin de tamamen aklından çıkmıştı. Geçen gece imzalaması mümkün değildi zaten.

Derbide formasını giymeyi bırak, gitmeyi bile düşünmüyordum fakat Kerem ve Yunus'un ısrarına dayanamamıştım. Bilet bakarken yanlarındaydım. Amaçları vazgeçirmek olsa da İstanbul'da kalmamakta kararlıydım. O yüzden başarabildikleri tek şey beni derbiye gelmeye ikna etmekti. Tabii ki de tirübünden izleyecektim, yedek kulübesine indiğim takdirde Mert Hakan'ın suratıma şut çekme tehlikesi vardı.

Aklıma gelenle gülerken koltukta titreten telefonumu elime aldım.

Keremiko
Naptın zeyno

Siz

Siz

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
geçmiş olsun | barış alper yılmaz Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin