16 (Uni)

190 11 0
                                    

ဂုဏ်မြင့်သူရယ်

အပိုင်း ၁၆.၁

"ရှင် သွားမှာလား မသွားဘူးလား"

သူမ၏လေသံက ခြိမ်းခြောက်နေသည်။ သူမ၏ ဝင်လေထွက်လေများက သူ့နှုတ်ခမ်းပေါ်သို့ ကျလာပြီး သူမ၏ ရနံ့သည် သူ့နှာခေါင်းထဲသို့ တိုးဝင်လာသည်။

ရှဲ့ရှော မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။

​နောက်​တစ်​စက္ကန့်​တွင်​ သူမနှုတ်​ခမ်း​လေး၏ နူးညံ့မှုကို ခံစားလိုက်​ရသည်​။

ခခပ်ဖွဖွအနမ်းတစ်ခုသာဖြစ်ပြီး တခြားဘာမှ မရှိပါဘူး။

ရှဲ့ရှော၏ ပုံမှန်အားဖြင့် လျစ်လျူရှုသော အမူအရာသည် နောက်ဆုံးတွင် အံ့အားသင့်စရာ အရိပ်အယောင်ကို ပြသခဲ့သည်။

မမြင်နိုင်သော်လည်း သူ့ပတ်ဝန်းကျင်ကို အလွန်အကဲဆတ်သည်။ သူမ၏ အသက်ရှုသံများသည် အမှောင်ထဲတွင် နွေးထွေးပြီး ပေါ့ပါးနေသည်။

လည်ပင်းနောက်ဘက်တွင် ချိတ်ထားသော သူမ၏ လက်ချောင်းများသည် အနည်းငယ် တင်းကျပ်လာပြီး အင်အားအနည်းငယ် တိုးလာသည်။

သူတို့၏ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။

သူ့အာရုံတွေကိုပြန်စုစည်းလိုက်ပြီး သူမကို တွန်းထုတ်ချင်လိုက်သည်နှင့် နူးညံ့မှုတစ်ခုသည် သူ့နှုတ်ခမ်းပေါ်တွင် ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။

ယဲ့အန်းသည် သူ့အနားသို့ တိုးကပ်လာပြီး သူ့လည်ပင်းကို မျက်နှာဖြင့် ဖိကပ်လိုက်သည်။ သူမထပ်ပြောသောအခါတွင် သူမ ငိုတော့မည်ထင်ရသည်။

"ရှင် ကျွန်မကို တစ်ခါလောက်လေး ချော့ဖို့ မကြိုးစားနိုင်ဘူးလား"

သူမ၏ ရှည်လျားသော မျက်တောင်များသည် အစိုဓာတ်အနည်းငယ်ကို သယ်ဆောင်လာကာ သူ့အရေပြားကို ဖြတ်သိမ်းသွားသည်။ သူ့ကိုယ်ပိုင် အထင်အမြင်လွဲမှားမှု ရှိ၊ မရှိကိုပင် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မသိရသေးပါ။

ရှဲ့‌ရှော၏ လှုပ်ရှားမှုများ ရပ်တန့်သွားသည်။

သူ့နှလုံးသည် အနည်းငယ် တုန်လှုပ်သွားပုံရပြီး သွေးခုန်နှုန်းများ ကမောက်ကမဖြစ်သွားသည်။

ဂုဏ်မြင့်သူရယ် (ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now