Better Together/ Matthy het Lam

Hoofdstuk 61

"Hey, lieverd wat een verrassing." Verrast kijkt mijn moeder op als ik rond acht uur hun huis binnen stap met de appeltaart in mijn handen. "Hey, ja ik kom jullie wat vertellen." Ik trek mijn schoenen uit en loop naar mijn ouders die samen op de bank zitten. De televisie staat aan en ik zie dat het nieuws net is geweest. "Moeten we ons zorgen maken?" Begint mijn moeder gelijk als ik op de bank ga zitten tegenover hen. "Nee, zeker niet. Het is zelfs goed nieuws. En daarom heb ik ook deze meegenomen." Ik houd de appeltaart kort omhoog waarna ik hem op de salontafel zet.

"Zoals jullie weten hou ik ontzettend veel van tekenen en is het ook iets wat graag als baan zou willen doen." Mijn moeder knikt gelijk haar hoofd bij mijn eerste zin. "De laatste tijd merkte ik dat het tijd was voor iets nieuws. Matthy heeft gevoel nog meer aangewakkerd door te zeggen dat ik echt wat met mijn talent voor tekenen moest gaan doen." Door al het snelle praten, stop ik even om even nieuwe ademlucht te krijgen. "Ik ben het internet af gaan struinen voor vacatures voor illustrator en heb gelijk gesolliciteerd. Afgelopen maandag kwam ik in contact met een boekenschrijfster en vandaag heb ik een gesprek met haar gehad." Ik wacht even, zodat ik de spanning nog wat meer opbouwt, maar mijn moeder is het daar niet mee eens. "En?" Vraagt ze ongeduldig. "Ik ben aangenomen." Mijn moeder springt enthousiast van de bank af en neemt me in haar armen. "Gefeliciteerd Fenne. Ik ben zo trots op je." Vertelt ze me als ze me helemaal plat knuffelt. Na mijn moeder volgt ook mijn vader. "Gefeliciteerd met je nieuwe baan." Zijn glimlach straalt echt van oor tot oor als ik hem weer loslaat.

"Zal ik de taart aan snijden?" Vraagt mijn vader als zijn blik valt op de appeltaart die op de tafel staat. "Ja, graag." Knik ik, waarop mijn moeder ook volgt. "Goed idee, schat. Neem je ook de bus slagroom mee?" Verbaasd kijk ik naar haar op. "Het is feest lieverd daar hoor taart met slagroom bij."

"Waar zijn Marc en Floris eigenlijk?" Ik kijk mijn moeder vragend aan als ik weer tegenover haar op de bank ga zitten. "Die zijn naar een voetbalwedstrijd." Vertelt mijn moeder. "Ow echt? Welke wedstrijd?" "Uhh?" Een beetje hulpeloos kijkt mijn moeder me aan als ze haar schouders ophaalt. "Schat, weet naar welke voetbalwedstrijd ze zijn gegaan?" Mijn moeder draait haar hoofd een stukje richting de keuken en roept naar mijn vader die druk bezig is met de taart aansnijden. "Feyenoord." Roept mijn vader gelijk terug zonder zich om te draaien. "Ow echt?" Verrast kijk ik mijn moeder aan. "Matthy is ook naar die voetbalwedstrijd toe." "Oh, wat grappig en leuk." Zegt mijn moeder terug. Ik knik een beetje stilletjes. Ik kan het toch niet laten om een beetje beteuterd te kijken. "Of is het niet leuk?" Met een bezorgde blik kijkt mijn moeder me aan. Starend naar mijn vingers haal ik mijn schouders op. "Vind je het jammer dat hij er vandaag niet bij is?" Mijn moeder staat stilletjes op van haar plaats en komt naast me op de bank zitten. Een beetje spijtig knik ik mijn hoofd als ik mijn moeders armen om me heen voel. "Dat begrijp ik lieverd. Gelukkig is dit nieuws dat je op iedere dag van de week kan vieren." Zegt mijn moeder op me weer een beetje op te vrolijken. "Ja, dat weet ik. En ik weet ook dat ik helemaal niet zo hoef te klagen. Ik zie Matthy namelijk best wel veel in week, waar ik heel blij mee ben. Hij woont niet ver, waardoor we makkelijker met elkaar af kunnen spreken. Maar als ik vandaag had mogen kiezen, dan had ik gekozen dat hij er vanavond was." Begrijpend knikt mijn moeder haar hoofd, waarna ze me nog even stevig knuffelt.

"Kijk eens. Heerlijke appeltaart met extra veel slagroom." Met twee bordjes in zijn handen loopt mijn vader naar de salontafel. "Oeh lekker." Wrijvend in mijn handen kijk ik naar de appeltaart die voor mijn neus wordt neer gezet. Het water loopt me nu helemaal in de mond als ik naar dit heerlijke gebakje kijk. "Maar vertel nog eens wat meer over je nieuwe baan." Mijn vader komt terug vanuit de keuken met zijn stukje appeltaart in zijn hand. Hij neemt weer plaats naast mijn moeder op de bank. De hap die ik net genomen had, slik ik snel door, waarna ik mijn ouders vertel hoe het verder gaat lopen bij nieuwe baan.