Maaga akong sinundo sa bahay ni Dee dahil nag request ako sa kanya na gusto ko munag mag unwine kaya heto kami ngayon at mamamasyal muna..
maybe a couple of days.
pinayagan naman ako dahil pagbalik ko ay yung pekeng nakakabwist na kasal naman ang poproblemahin ko
"your things are ready.." sabi ni Dee
"yah" sagot ko
"hindi tanong yun.."
anu daw???
Dee: your things are ready, but you're not
meganern?
"anu ka ba? papagalitan mo ako o itutuloy mo ang bakasyon na ito?!" padabog kong tanong
"tara na nga sabi ko" pagbawi nya
ano naman kayang gagawin ko sa japan? eh hindi nga ako marunong mag japanese?? huhubels.. ito kasing si Dee eh maganda daw dito, malamig.. eh gusto ko nga kahit sa cebu lang ehh.. nandun kasi mga kaibigan ko.. makakapag gorabels pa ako kung saan diva!? eh dito? putakte limitted ang bawat galaw ko..
naka isang araw naman na kami dito sa japan..
isa lang masasabi ko..
diko type lasa ng mga pagkain eww..
kaya nagpatulong ako maghanap ng filipino street foods..
kyaaah!! here we go..
nakakamiss kaya kumain ng kwek kwek..
ohh may calamares din dito ahhahah! lav et!
"Para kang bata" sabi ni Dee
bakit bata pa naman talaga ako ha? bahala ka nga jan.. di ko na lang sya pinansin at at kumain na ako ng kumain..
pagka uwi namin sa condo..
bigla nalang nanlamig ang tono ng boses nya saakin.
anu nanamang ginawa ko >.<
"di mo type dito? bat ka pumayag na dito muna tayo?" tanong nya
galit ata??
"ehh sabi mo marami kang alam na puntahan dito ehh kaya pumayag ako.."
"kung hindi ka naman mag eenjoy wala ring kwenta"
hayy.. nag aaway ba kami!? pakisagot labyu!! >.<
bat ba hindi kami magkatugma!? pasosyal sya, eh hindi ko kaya mag sosyal sosyalan no? anu nandidiri sya sa mga kinakain ko? edi wag nyang kainin! diko naman sya pinipilit ehh.. pa out of the country pa syang nalalaman, ehh sa Cebu lang oks na ako..
BINABASA MO ANG
SWEET OPPOSITE FLICKS(ShortStory)
Romance''gusto ko ng lumayo.. hindi ko na ito kaya" tumalikod na ako sakanya at tuluyan ng naglakad.. unti unti na akong nag lakad.. masakit hindi ko halos magalaw ang mga paa ko ngunit pinipilit ko.. and then i realized that the hardest part of walking aw...