Ucube

2

İris'in ölümü ve annemin ölümünden sonra kendimi bildim bileli bok gibi hissediyorum.

Babam borçlarını ödeyecek kadar adam değildi.

Kaç yıl geçti artık saymadım..  artık 16 yaşımdaydım. Eve gelmiş yatağımda uzanıyordum. Bu son günler babam bana kaçamak bir kaç karanlık bakış atıyordu. Ben tabii ki neler olduğunu zerre anlamadım.

Kapının tıklatılma sesini duyunca ayağa kalktım ve kapıyı açtım. Kapıda babam ve arkasında 3 tane beyaz önlüklü adam vardı.
"Baba? Bunlar kim? Ne oluyor?" Diye sordum. İçimi bir gerginlik kaplamaya başladı.

Babam yutkundu. Babam artık eskisi gibi dinç değildi. Babamın boyunu geçmiştim. Benden 8 cm kısa olan adama baktım. "Bunu yapmam lazımdı, evlat." Babam soğuk bir ses ile konuştu. Ben daha Babamın ne demek istediğini anlayamadan 3 adam bana doğru yürüdü. Ben geriye bir kaç adım attım ve sırtımı çekmeyece çarpınca duraksadim. Bir adam sağıma, biri soluma biri ise önüme geldi.

"Baba noluyor?!" Sesim çıktığı kadarıyla bağırdım. İki tarafımdaki adamlar hızlıca kollarımdan tutup kaçmamı engelledi. "Ne halt yapıyorsunuz?!" Diye tekrar bağırdım. Önümdeki adam bir iğne çıkarıp hızlıca ve sertçe omzuma batırması ile yavaşça soluk yeşil gözlerim karardı ve gözlerimi yumdum.

Ne olduğu hiç anlamadım. Bu adamlar kimdi, babam bunu neden yaptı? Bir sürü soru aklımdaydı.. şuan neredeydim, ne kadar zaman geçmişti bilmiyordum.. şuan yaptığım tek şey bir yerde uzanmam ve gözlerimi açamadığım.

Bir süre sonra gözlerimi tekrar açabildim diye sevindim ama bu sevincim uzun sürmedi. Bir laboratuvarda mıydım? Hareket etmeyi denedim ama edemedim. Aşağı baktığımda tişörtüm yoktu ve altımda sadece bir gri şort vardı. Sadece bir gri şort giyiyordum. Kollarım ve ayaklarım kalın zincirler ile yattığım sert koltuğa sabitlenmişti.

Hareket etmeyi tekrar denedim ama edemedim. Adamlar bildiğin beni bu koltuğa motelemişti amına koyayım!

Ben nefes nefese kaldıktan bir kaç dakika sonra maske takan doktor gibi görünen biri içeri girdi. Boğazımdan kelimeler çıkamıyordu! Bana ne oluyordu be?

Doktor masaya bir kaç iğne, küçük kap, makas ve bıçak koyunca sertçe yutkundum. "Merak etme, sinek ısırığından bile daha farklı bir şey hissedeceksin, bir ayı ısırığı gibi." Doktor son sözünü sırıtarak söyledi ve tekrar bir iğne vurması ile yavaşça gözlerim kapandı. "Eski hayatına görüşürüz de Denek 300." Doktorun bu son cümlesini duydum ve tekrar gözlerimi yumdum.

•••

Tekrar gözlerimi açtığımda bir odadaydım. Oda bembeyaz ve düzdü. Odada hiç bir şey yoktu. Sadece ben vardım. Bir tek bir demir kapı ve uzun bir cam vardı.

Vücudum üstümden traktör geçmiş gibi çok ağrıyordu. Elimdeki ağrıyı hissedince ellerime baktığımda ellerimin sargı bezi ile bazı yaraları sardığını ve kollarımda açığa çıkan kurumuş çizikler vardı. Üstümde siyah kolsuz bir denizci yaka bir kazak vardı, altımda ise bayılmadan önce giydiğim gri şort vardı. Ayaklarım da yara içindeydi.

Ağrılarım ile yavaşça ayağa kalkıp uzun camın önüne geçtim ve kendi yansımamı gördüğümde dudaklarımdan bir çığlık çıktı. "Noluyor lan?!"

Saçlarım biraz daha uzamıştı, yüzümün sağ tarafı siyahtı ve o siyah taraftaki gözüm neon yeşildi. Ağzımda ise sert demirden bir maske vardı. Maskeyi çıkaramıyordum.

Korku ve öfke damarlarımı doldurunca hızlıca ayağa kalktım ve beyaz düz duvara vurdum. Duvarda yumruk izi oluşunca bir an şaşırdım ve geri adım attım. Ne olduğunu anlamamıştım. Süper güçlerim falan mı olmuştu?

Bir hoparlör sesi duyunca irkildim ve etrafa bakındım. "Denek 300 uyandı. Güçlerini kontrol edemiyor. Vücut dengesi dengesiz." Hoparlörde bunu diyen adamın dediklerinden bir şey anladıysam bir bok bilmiyordum!

Boş beyaz odada yere oturdum ve neler olduğunu ve anlamaya çalıştım. Ben bunlar ile birlikte derin düşüncelere dalarken camdan biri gözüktü ve hızlıca ayaklanıp yumruğumu cama vurdum. Ağzıma hangi küfür geliyorsa onu adama savurdum.

Adam sırıttı ve güldü. "Sakin ol Denek 300. Uzun süre sonra uyandıktan sonra ne kadar zaman geçtiğini sormayacak mısın?" Ulan mal herif! Bomboş odada uyandığımda onu kendime sormuştum!

"Yaklaşık 1,5 aydır uyuyordun ve vücudun üzerinde bir sürü deney yaptık.. bir kaç yıl vücudun tamamen değişecek ve çok daha iyi ve tatlı olacaksın, Denek 300." Adam gülümseyerek konuştu. Ben diğer elimide cama yapıştırdım. "Beni neden buraya getirdiniz lan? Piç kuruları! Sizi annenizin rahminden çıktığınız güne pişman ederim! Benim vücuduma ne yaptınız lan?!" Diye var gücümle bağırdım.

Gözümden yaşlar akıyordu ve ellerim titriyordu. Bir süre camın arkasındaki doktora baktım ve bir şey fark ettim.

Bu adamın gömlekleri, yaka kartlarının renkleri, kollarındaki bu denek hapishanesinin görevlisi olduğunu temsil eden bandajın aynısını İris kaçıran adamlardada vardı..

Bir an boğazıma dincir atılmış gibi konuşamadım. "Sizi ben var ya.." bir şeyler mırıldandım ve devamını getirmedim.

Adam bana gülümseyerek konuşmaya devam etti. "Eğer uslu uslu durursan canını yakmayacağız. Hemde sana arkadaş bile edindireceğiz. Senin gibi ucubelerden burada çok var." Ucube mi? Bence ucube sensin. Aptal adam.

Ardından adam bana son bir bakış attı ve cam duvarın arkasındaki kapıdan çıktı. Çaresizlik ile yere oturdum. İlk buraya geldiğimde ayaklarım ve ellerim zincirlenmişti ama bu sefer ne ayağımda nede elimde zincir vardı. En azından rahatça hareket edebiliyordum.

Odanın bir kenarına çöktüm ve bacaklarımı göğsüme çektim. Çenemi dizlerimin üstüne koydum. Şuan ağlamak istesemde ağlayamıyordum. Korkuyordum. Burası iğrençti.

Aklımda sorular dönmeye başladı. Belki İris'te burdaydı.. belki buradan kaçabilirdim.. ama şuan ne yaptığım çok dengesizdi. Az önce vurduğum yerde hala yumruk izim vardı. Derin bir iç çektim ve gözlerimi kapattım.

.
.
.
.

S

onunda ikinci bölümü yükledim..
Bölüm için hepinizi çok beklettim çok özür dilerim🙏

Bu son zamanlar derslerim yoğun ve sosyal medyada aktif olma sürem biraz azaldı.

1 sene dişimi sıkacağım ve 2025 yaz tatilinde aktifliğim yerine gelecek!
Şu ana
kadar 12 kişi kitabımı okumuş ve okuyan herkese teker teker çok teşekkür ediyorum❤️

Sıradaki bölümde görüşmek üzere💪❤️

15/09/2024..
💚🌹