zamanda yolculuk

11. Bölüm: Sarı Papatya

Dün zorlu bir gece geçirdiler amma bu sabah Güneş Hilal'den yana doğdu.

Yaralı alplar Yenişehir'e tedaviye yollandı. Osman Bey ise yeni mülkünün keyfini çıkarıyordu.

Belgin de savaş meydanında onlarla birlikte savaştı. Onun için hayatının en zor günü dese yeriydi. Üstü başı, her tarafı kan içinde kaldı.

Korkmuştu. Lakin korkmasını gerek yoktu Alaeddin tüm savaş boyun onun ardını kollamıştı. Ama kızın bundan haberi yoktu.

Savaşın sonlarına doğru Osman Bey kalenin içine tekfuru yakalamaya gitti. Hiç istemese de Alaeddin de peşinden gitmek zorunda kaldı. Gonca'yı burda bırakmak istemiyordu. Kılıç kullanamadığını bildiğinden başına bir şey gelmesinden endişe etti.

Geldi de. İki Bizans askerinin aynı anda saldırmasıyla kolundan çokta derin olmayan bir yara aldı.

Osman Bey tekfuru yakalayıp öldürünce oğluyla birlikte tekrar kalenin bahçesine çıktı. Bahçe de tek bir Bizans askeri dahi kalmamış kale tamammiyle onların olmuştu anlaşılan.

Baba oğul sevinçle baktılar birbirlerine. Sonra bahçenin orta yerinde ki kalabalığı gördü. İşte o vakit içine bir korku ateşidir düştü. Az evvel gülücükler saçan yüzü soldu. Yanlarına nasıl gittiğini bilemedi. Ayaklarında derman kalmamıştı bir anda.

Korktuğu başına gelmişti. Gonca Hatun yerde yatıyor, kolunu tutuyordu. Eli kanayan kolu yüzünden kan olmuştu. Hemen yanına çöktü.

"Alaeddin oğlum Gonca kolundan yaralandı"

"Nasıl oldu Hileci Hatun" Etrafta annesi, babası, ağabeyi ve birkaç alp ve bacıyan olmasına rağmen ona hileci hatun mu demişti? Bu adamın dilinin kemiği yok muydu hiç diye düşündü Belgin.

"Ardımdaki askeri göremeyince oldu"

"Getir kolunu yarana bakayım bi"

"Mühim bir şey değidir Alaeddin gerek yok"

"Getir hele sen kolunu tabip olan ben değil miyim? mühim mi değil mi ben karar veririm"

Uzattı kolunu Alaeddin'e. İçi gitti Alaeddinin ufacık yaraya bile.

"Derin değildir"

"Ya zehir var mıdır oğul"

"Yoktur ana yoktur"

"Eyi eyi"

"Sen ne deyü dikkat etmiyosun Gonca"

"Bak kendin dedin mühim değildir ne deyü azarlıyorsun beni"

"Ya daha büyük yara alaydın"

"Ama almadım de mi uzatmaya gerek yok "

Yerinden kalkmaya çalıştı Belgin. Alaeddin ise hemen geri oturttu.

"Nere kalkarsın "

"Burda oturup duracak değilim ya Alaeddin"

"önce yaranı sarayım sonra kalkarsın"

"Baysungur yarayı saracak eşyaları kaleden bulup gelin"

"Buyruğundur şehzadem"

Alaeddin yarayı sardı. Biraz daha didişip durdular. O sırada osman bey kaleden okunan ezan sesinin huzuruyla gözlerini yumdu. Allah'a şükretti bir kez daha

Osman Bey ve Bala hatun kalede kalmaya karar verdiler. Alplar ve bacılar önden Yenişehire gitmişti bile.

Şimdi ise Orhan, Alaeddin ve Belgin birlikte Yenişehir'e dönüş yolundaydı.

"Yaran ağrıyorsa duralım Gonca"

"Alaeddin daha yeni durduk ya"

Orhan önde. Alaeddin arkada Belgin ise en geride gidiyordu. Orhan atını yavaşlatıp alaeddin'in yanına geldi.

"Geçmiş olsun gardaşım sen yanmışsın"

"Yanmış mıyım? hani nerem? ateş sıçramadı ki heç üstüme" aklıyla övünen gardaşının düştü hale güldü Orhan.

"üstüne sıçramamış zaten yüreğine sıçramış ateş ah benim saf gardaşım"

"Ağabey alay etmeyesin"

"Yalan mı? şuncacık yaraya 10 kere durduk senin yüzünden. Gonca bacımda der bir şey yoktur deyü amma sana dinletemez"

"Tabip im ben tabip. Benim vazifem yaralıları eyi etmektir ben ondan şey ettim"

"he yani başka bir şey yok"

"yok "

"eyi eyi " Alaeddine inanmaz gibi yandan gülümseyip atını hızlandırdı

Bolca molalar sonunda Yenişehir 'e varabildi üçlü. Girer girmez onları Malhun Hatun, Holofira ve Elçim Hatun karşıladı.

Malhun Hatun Alaeddin'e sarılıp konuşurken. Orhan kollarını Holofiraya doğru açtı. Holofira ise onu görmezden gelerek ilk Belgin'e sarıldı. Orhanın yaşadığı hayal kırıklığı yüzünden belli oluyordu.

"Gonca nasılsın yara almışsın iyi misin"

"eyim holofira mühim değildir. "

"Gonca Hatun yara almıştır deyü ulak gelince korktum"

"Sağolasın" deyip bir daha sarıldı Belgin Holofiraya.

Orhan ise kolları açık ikisini izliyordu hala. Tekfurun kızı yüzüne bile bakmamıştı. Yaralı gibi mi yapsam deyü geçirdi içinden hatta.

Onun açık kollarına Elçim atlayıverdi. Beklenmeyen bu hamle karşısında herkes şaşırdı. Holofiraya baktı göz ucuyla Belgin. Gözlerindeki hayal kırıklığı okunabiliyordu.

Karşılama faslı gittikten sonra Önce hamama sonra odasına gitti Belgin. yatağa uzanıp yaşadıklarını düşündü. Adam öldürdü dün.' Ama öldürmesem o beni öldürecekti'

Kapı açıldı. Alaeddin girdi içeri. O da üstü başı kan olan kıyafetlerden kurtarmıştı kendini.

"Nasıl oldun Hileci Hatun"

"Alaeddin şöyle deyip durma hele Atanla ananın yanında"

"Niye"

"Niye mi"

"Eyi eyi demeyiz"

"eyileştin mi"

"acımıyordu ki" aslında acıyordu ama güçlü durmaya çalışıyordu. İlk kez kılıç yarası almıştı sonuçta canı elbet yanıyordu. Ama o artık Gonca Hatundu. Böyle ufak yaralara ses çıkarmamalıydı.

kafasını sallayıp odadan çıkıcak Alaeddini seslenerek durdurdu.

"Medreseli benim canım pek sıkılır eğer hala beni şu çiçeklerin yanına götürmek istersen gelirim senle"

bu sefer kalbi hızlanan şehzadeydi. "Olur.olur tabi ya hayde gidelim"

Bahçeyi görmesiyle mest oldu Belgin. Böyle güzel beklemiyordu renk renk güller vardı.papatyalarda ekiliydi kenara.

"Ee beğendin mi Hileci hatun"

"Hemde çok beğendim"

"Burası anamın bahçesidir. Canı bir şey sıkıldığında kimseye söyleyemeğinde buraya gelir hep çiçeklerine anlatır yaşadıklarını."

"yaa demek öyle bala hatun ne güzel yapmış burayı."
"Hepsi güzel amma ben en çok şu sarı gülleri sevdim Medreseli"

"Güzeldir elbet yine de çok sevme onları"

"Niye ki "

" Ayrılık demektir sarı gül"

"öyle mi bilmiyordum"

birkaç adım ötedeki sarı papatyalardan kopardı. "Bunları sevebilirsin saflık, narinlik demek. Tıpkı sen gibi" kıza uzattı.

Çook kısa oldu ama yazar yazmaz atmak istedim. Asıl olaylar diğer bölüm başlayacak bunu geçiş bölümü olarak okuyabilirsiniz

Bölümü oylamayı ve yorum atmayı unutmayın lütfenn

Hoşçakalın...