KARA BELAM

2 bölüm ~YAKINLAŞMA~

Umarım yeni kurguyu beğenmişsinizdir💕💖

Fikirlerinizi yoruma yazarsanız sevinirim😊

Gözlerimi açtığımda savaşın yatağında uyuya kalmıştım. Oturur pozisiyonuna geçip bugün olanları düşündüm. Gerçekten savaş kötü biri miydi?

Daha fazla düşünmek istemiyordum bu yüzden odadan çıkıp aşa indim. Salondan savaşın sesi dışında başka seslerde geliyordu ve sanırım arkadaşlarını çağırmıştı.

Salona girip girmemek arasında kalmıştım. Tam odaya geri çıkıcaken savaşın sesi ile olduğum yerde kala kaldım.

Savaş. Buraya gel.

Bir şey demedim ve salona girdim. Sadece savaşın yanı boştu ve bende onun yanına geçip oturdum. Bunların hiç birini tanımıyordum.

Demir. Merhaba yenge ben demir.

Bade. Merhaba, bende bade.

Savaş. Demirin yanında ki deniz deniz  şu ikisi de çağla ile çınar.

Aralarında tek bir kız vardı ve benle birlikte iki kız olmuştu. Çağla bana gülümseyerek baktı ve o da gülünce bende istemsizce gülümsedim.

Çınar. Ee yenge herşeyi öğrenmişsin nasıl hala bunun yanında kalmayı kabul ettin inan bana şaşkınım.

Savaşa baktığımda bana bakıyordu. Daha fazla ona bakmayıp onume döndüm.

Çağla. Ee filim izleyelim mi.

Deniz. Gene mi ya bence dışarıya çıkalım.

Demir. En iyisi bence de dışarıya çıkmak.

Savaş. O zaman hadi çıkalım.

Hepsi ayağa kalktı. Savaş kalkınca beni kaldırdı ve elini belime dolayıp yürümeye başladı. Evden çıkınca yürüyerek sahile doğru gitmeye başladık.

Hava karanlıktı ve akşam yemeyine daha vardı. Ben ve savaş en arkadan yürüyorduk. Savaş elimi sıkıca tutmuş bırakmıyordu. Bunu düşünürken savaş ile ilk sevgili olduğumuz zaman bana verdiği sözü hatırladım. Ne olursa olsun senin elini bırakmayacam demişti ve evet sözünü her zaman yerine getirmişti.

Savaşa baktığımda bana baktığını gördüm. Onu hala aynı şekilde seviyordum. Belki bugün olanlar onunla benim arama az bir mesafe koyacaktı ama umarım uzun sürmez di.

Savaş. Aç mısın?

Başımı olumsuz anlamda sağladım. Öğlen yemek yememiştim ama kendimi aç his ettmiyordum. Aksine yemek düşününce midem bulanıyordu.

Savaş. Bade.

Ona döndüm.

Savaş. Yok bir şey yürü hadi.

Dedi ve önüne döndü. Acaba ne diyecekti ki?
Ne kadar da çok merak edersem ediyim bir şey demedim. Sahil kenarına gelince ben ve savaş bir banka geçip oturduk diğerleri ise kumda yürümeye başladılar.

Bade. Savaş.

Savaş. Efendim.

Bade. Beni ne zamana kadar bir tutsak gibi tutacaksın.

Sorum ile birlikte savaş biraz düşündü ve sonra derin bir nefes alıp gözlerini bana döndürdü.

Savaş. Sen alışana kadar.

Bade. Bunu neden yapıyorsun.

Savaş. Bunun seni ilgilendirmeyeceğini söylemiştim bade.