Timeless Love

Chapter two

NAPAIGTAD AKO nang may biglang humawak sa balikat ko. Paglingon ko, it was mom, Leah Cordoval-Jung. She still look so beautiful and the kindest mother anyone could wish for.

She walk towards me still wearing her radiant smile. She personifies the words timeless beauty.

Nang makalapit na siya sakin, agad niya akong hinalikan sa nuo, like she always do since I was a kid.

"Do you need something, mom?"

But instead of answering me, she glance at my back. Na tingin ko ay ang painting na ginagawa ko ang tinitignan nito.

She smile once again. "You're painting that little boy again, huh?"

Tumingin ako sa tinitignan nito at napangiti na rin. Hindi ko alam kung bakit pero sa ipinipinta ko ang mukha ni Phillip bigla nalang akong nakakaramdam ng sobrang kasayan.

I nodded and slightly smiled. "Yeah."

"You know sweetheart, that kid really seem so familiar. Parang nakita ko na ang mukha niya somewhere, hindi ko lang maalala kung saan." Saad nito na tutok na tutok parin dun sa canvas na para bang inaalala kung saan nito iyon nakita.

I shrugged. "Maybe you just saw him with me before." Sabi ko.

Baka nakita lang niya ako noon na kasama si Phillip na naglalaro kaya pamilyar sa kanya ang mukha nito. Hindi ko kasi ito naipakilala sa kanilang dalawa ni daddy dati. I didn't got the chance because before I did, they already left.

"Siguro nga." Sang-ayon nalang nito.

Magsasalita pa sana si mommy nang may maalala akong itanong. "Bakit ka nga po pala nandito?"

And as if on cue, bigla nalang niya akong hilahin palabas ng kwarto ko.

"Where are you taking me?" Tanong ko. But she just smile and didn't answer. Kahit nagtataka ay nagpahila lang ako sa kanya. Mukhang excited na excited ito sa kung ano man ang ipapakita nito sakin. Knowing Mom, baka may supresa lang itong kung ano.

Nang tuluyan na kaming makababa sa napakataas naming hagdanan. Bumungad sakin si daddy na may kausap na isang babae. Nakaharap sa dereksyon ko si daddy habang yung kausap naman nito'y nakatalikod sakin kaya hindi ko makita ang mukha kung sino man ito.

When we went closer to them, saka sila tinawag ni mommy. Sabay silang tumingin samin dahilan para manlaki ang dalawang mata at mapaawang ang labi ko nang tuluyang makita ang mukha ng babaeng kasama ng amaa.

"Ninang Flora!" Agad akong tumakbo papalapit sa kanya at sinalubong agad siya ng isang mahigpit na yakap.

It's been years since the last time I saw her. Umalis kasi ito papuntang ibang bansa for some personal reasons. After nun hindi na kami nagkita ulit, and I was fifteen years old that time. She was my favorite godmother, and also mommy's best friend kaya parang second mother ko na rin siya.

"Ara, darling! I miss you!" Saad niya at nakayakap rin sakin.

"I miss you too, Ninang." I said saka bumitaw sa pagyayakapan namin.

"Hindi naman halata na namiss niyo ang isa't-isa ano?" Biglang nagsalita si daddy kaya sabay kaming napalingong dalawa sa kanya.

Nakaakbay si daddy sa balikat ni mommy habang nakakapit rito ang huli. It's nice to see couples stay in love with each other for a long period of time. Witnessing a love such as this makes me believe that forever still do exist.

"Ayaan mo na, honey. Alam mo namang matagal na silang hindi nagkikita." Nakangiting sabat ni Mommy.

"Oo nga naman, Stefan. Namiss ko lang tong inaanak ko. The last time I saw her was seven years ago." Sang-ayon naman ni Ninang.