Bir dizi projesinde Min Yoongi ile partner olan Park Jimin, onun çizgilerini aştığında karşılaştığı gerçeklerle aslında rol arkadaşını tanımadığını fark etmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1. BÖLÜM : Biraz oyun oynayalım, Jimin.
Osaka, 2000.
Sevgili oğlum,
İnsanların tükenmez arzularının peşine düştüğü, bütün yasakların en kutsal gerçeklermişçesine sahiplenildiği ve yıkanarak değil yakılarak temizlenildiğine inanılan bu dünyada sana günahlarını sayman için bir oda yaratmaya çalışıyorum.
Sana aynalarda tutsak olmayacağın bir dört duvar inşa ediyorum, yavrum.
İnsanın karşısında dinleyicisi olmayınca konuşması daha kolaydır, yargılanacağın bir dilin olmaması sana özgüven verir. Sen şimdi 7 yaşına basacaksın, güçlü kuvvetli oğlum, koskoca evrende doğrudan hitap etsem de kelimelerimi seçmeden konuştuğum tek kişisin. Küçücüksün ama ellerimden tutuyorsun, ben azılı bir suçlu olmaya zorlansam da senin kısık gözlerinle kalbimi hissedebiliyorum. İlginç, değil mi? Kalıbıma tükürsünler, ellerimin tek hasreti olmuşsun.
Bana canavarmışım gibi bakmadığında hayatımı yaşamaya değer görüyorum, Yoongi. Sen ele avuca sığmayan bedeninle babanı sağ tutuyorsun, oğlum. Senin nefeslerini solurken keyif alıyorum. Seni hatırlarken, yara bere içindeki ellerimle karın boşluğunu gıdıklarken, kuvvetli hissetmen adına güreşte sana yenilirken, biz uyumadan evvel uydurduğun hikayelerinle beni güldürmek adına uğraşırken ve özür dilerim ki, heveslenişini gördüğüm için yalandan kahkahalara boğulurken kimse benim nefesimi kesemez. Yeminler olsun ki, sen yaşamaya devam ettikçe kimsenin gücü beni öldürmeye yetmez.
Annen kucağıma seni verdiğinde avuçlarımdan bir güneşin doğabileceğinden haberim yoktu.
Bana uğruna adanmış bir ömür ne anlama gelir, her düştüğünde yanıma koşmanla kanıtlıyorsun, oğlum. Senin yaralarını öperek iyileştireceğimi bana düşündürerek aklımla oynuyor, eli kılıç kabzası tutmaktan nasırlaşan bir adamı dünyaya ait kılıyorsun.
Sen, Yoongi, okul sıralarında öğrendiğin o yaşamak güdüsünü enseme kazıyorsun.
Bunları okuyup da 'Amma da romantik herifsin!' dersen bileğimin hala seni yere serebilecek kadar güçlü olduğunu sakın aklından çıkarma, kerata, sadece ikimizin olduğu oyunlarda oğlumu kendi ellerimle galip yaptım diye onun maşası olacak da değilim. Unutma, senin baban, yakuza mafya ailesinin demir yumruğu. Nice nefesler tırnağımın ucundan toprağa dökülür, taşı sıksam suyu dirseklerime kadar uzanır. Halim vaktim yerinde, delikanlıyım hala.
Ben senin görmekten hiç hoşlanmayacağın o adamım aslında.
Perdelerin arkasında, yanına yaklaşmak istemeyeceğin o öcüyüm Yoongi. Bazen masallar gerçektir, kabuslarından seni uyandıran ben olsam da biliyorum ki, bir gün onlara sebebiyet veren de ben olacağım. Biliyorum, oğlum, bir gün söküp atmak isteyeceğin o kambur olacağım senin için.
