Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
I'm burnt out, shit, I need some rest.
༒
[shadowcraft bebeleri🍼]
sara selam pislik y kromozomlu aşkitoştikoşlarım biz namjoonla yemek yemeğe gidiyoruz birazcıkta(?) gezicez yazıp arayan olursa hiç hoş şeyler yaşanmaz ona göre hareket edersiniz artık hadi öptüm 💗💗💗 görüldü.
-
[sara-jeongguk]
jeongguk yoongi hyungla ne konuştuğunuzu bana anlatmayacak mısın?
sara aşkım yoongi ben kendim konuşucam onunla sen çeneni kapat otur yerinde dedi o yüzden bi şey diyemem sana matruşkalarımla tehdit etti beni
jeongguk merak ediyorum ama napıcaz yoongi hyungu bekleyemem belki bir ay sonra konuşacak benimle dayanamam valla o kadar
sara bugün seninle konuşmayı düşünüyormuş zaten merak etme gelir yanına birazdan
jeongguk hmm tamam ben gideyim o zaman size iyi eğlenceler🤍
sara teşekkür ederim aşkım hadi öptüm 💗💗
-
Jeongguk, dün akşamki konserin yorgunluğunu atmak istercesine tekli koltuğa oturmuş, elinde her zaman yanında taşıdığı defteri tutuyordu. Bu defter, onun en derin düşüncelerini, hislerini ve anlık ilhamlarını sakladığı özel bir yerdi. Kimseye göstermediği bu defter, onun şarkı sözlerini yazdığı gizli bir dünya gibiydi. Oturduğu yerde ayağını hafif ritimle sallarken, aklından geçenleri bir an bile kaçırmadan sayfalara karalıyordu. Gözleri bir noktaya odaklanmış, düşünceleri şarkı sözlerinin içinde kaybolmuştu.
Defterini açıp kalemi eline aldığında, dünya onun için durur, zaman adeta akmayı bırakırdı. Etrafındaki her şey, sanki silikleşir, sadece kalbinin attığı ritmi duyardı. Yalnızca hisleriyle baş başa kalır, geçmişin izleriyle dolup taşan hatıralar zihninde canlanırdı. Bu anlarda, Jeongguk'un zihninde biriken tüm duygular, sessiz bir fırtına gibi içinden kopup notalara ve kelimelere dönüşürdü. O, kalemin ucunda yankılanan bu hislerle, kendi iç dünyasında derin bir yolculuğa çıkar ve bu yolculuğun sonunda ortaya çıkan her bir cümle, onun ruhunun bir yansıması olurdu.
Birden, içinden bir melodi mırıldandı ve bunu kaçırmamak için aceleyle sayfayı çevirdi. Her zaman yanından ayırmadığı bu defter, onun sadece bir şarkı yazma aracı değil, aynı zamanda yaşadıklarını, hissettiklerini ve düşüncelerini kaydettiği bir yol arkadaşıydı. Karanlık anlarında, bu sayfalar ona bir nevi rehberlik eder, duygularını bir düzene sokmasına yardımcı olurdu. Bu nedenle defter, onun için sadece bir eşya değil, bir parçasıydı.
